Zondagavond 21 december is eigenlijk een vervolg op het verhaal dat een week eerder al zich heeft afgespeeld in Tolhuistuin Amsterdam waar Marta Arpini al te zien is geweest bij het optreden van Robin Kester. Ook Josephine is onderdeel als support bij de optredens van Robin Kester. Alleen is het op deze avond bij de start van de winter nu Marta Arpini en Josephine Odhil. Dat is al te zien bij binnenkomst, want op de tafel met merchandise liggen uitsluitend het materiaal van beide songwriters.

Marta Arpini

Marta Arpini

Tederheid heeft overhand

Er zijn verschillen tussen Marta Arpini en Josephine Odhil, maar ook weer niet. De overeenkomst is het dromerige en dat is bij Marta sterker dan bij Josephine. Bovendien klinkt het werk van Marta een stuk zachter en dat laat ze ook horen als ze begint met Soft Calamity. Nadat ze onder meer dit nummer heeft gespeeld, meldt Marta dat het einde van deze clubtour in zicht is.

Hoofdzakelijk brengt Marta het werk van haar album Tender Superpower dat ze in februari van dit jaar heeft uitgebracht. Inmiddels woont de Italiaanse singersongwriter alweer meer dan vijf jaar in Nederland. In haar songs zit veel tederheid en dat is ook de verwijzing naar haar uitgebrachte album van eerder dit jaar. Uiteindelijk zijn we allemaal mensen en daarom maakt Marta muziek.

Een voorbeeld van hoe zij als mens kan zijn, is tijdens haar optreden vertelt dat ze best nerveus kan zijn en dat dit gaandeweg wel steeds minder is geworden. Terwijl ze dat zegt, is ze bezig om haar akoestische gitaar te stemmen. Aan het slot van haar optreden speelt Marta het nummer Spring, want het begin van de winter is wel begonnen, maar de buitentemperatuur heeft iets van een vroege lente. Met Starlight sluit de Amsterdamse Italiaanse songwriter haar optreden af.

Josephine Odhil

Josephine Odhil

Schemergebied tussen altpop en dreampop

Net als Marta Arpini, heeft ook Josephine Odhil een album uitgebracht. Dat heeft ze gedaan met Monstera. Vrij recent is de EP Blood Mary: Remixology.

Josephine start met het titelnummer van haar album dat ze in het voorjaar heeft uitgebracht. Het is omgeven met mysterie en het geeft ook iets ongrijpbaars aan het werk van Josephine. Dat komt door de drumbeats en de eelktronica Er zit een donker randje aan het werk wat ze laat horen. Iets wat te horen is in Murderabilia. Het zachtste nummer tijdens haar optreden is Rainbow Coffee. Metaforisch is het nummer zeker, want als er iets vriendelijks is, zijn het de kleuren van de regenboog wel. Jammer is dat er ergens in de wereld mensen zijn die het als een regelrechte bedreiging zien.

Dat Josephine van contrast houdt, blijkt wel in het daaropvolgende nummer. Waar het is eerst om verdraagzaamheid, tolerantie en meer humaniteit gaat, is In The Dark precies het tegenover gestelde, omdat Josephine bij aanvang van het nummer meldt dat het hier om stalking gaat. Bloody Mary en Ennui zijn de slotakkoorden van het optreden. Vooral dat laatste nummer heeft een vleugje psychedelie, omdat daar de koebel in zit. Een instrument dat ooit prominent is gebruikt op (Don’t Fear) The Reaper van Blue Öyster Cult.