Sef zet Paradiso in extase! Sef zet Paradiso in extase!

De zaal vult zich met Amsterdamse jeugd en studenten, 

Ook senioren verbinden zich met de Sef elementen.

Met je lief of vrienden van vrienden, maak niet uit.

Vanavond zijn we allemaal vrienden.

 

In de kerkzaal stijgt het rauwe geroezemoes,

harder dan in de Stopera,

vanavond geen Opera,

maar een panorama op de kunst van spoken word muziek,

in alle geuren en kleuren, het spectrum uit de Sef fabriek.

 

De beat… de beat, de stem, de klank, het woord..

samen vormen ze een geheel artistiek geluid,

dat is de buit,

een signatuur van idee tot realisatie

tot in de oren van de mensen, wat een sensatie!

tot in hun ziel, tot in hun reden van bestaan

want zover gaat Sef komen. Reken maar.

Daar gaan de woorden op de akkoorden

van de bas en gitaar en

onder zijn gele haar.

Om een mens te zijn staat er in de lichtbalk van het podium

Is onhoudbaar…ze komen binnen, rechtstreeks in je medium

Tot het barst, halfvol is het glas.. tot het barst.

Synchrone cadans

Sef en band stappen op de sneltrein

Richting Porselein maar dat duurt nog even

Want Sef heeft geen tijd en dendert door richting De leven

Maar eerst… Er is niks aan de hand, het gaat goed, het gaat super.

Sef heupwiegt, de zaal heupwiegt als in een synchrone cadans – de hiphop dans

van het gaat goed, het gaat super. Je hoeft niet aan mij te denken.

Hou me vast, hou me vast. Meer beat. Meer brug.

Hou me vast, hou me vast, hou me vast, laat me loooooos.

Halte Paradiso

‘Goedenavond Paradiso.’

Publiek warmt op. Ergens tussen de Noordpool en Palermo.

Als het mij hier niet bevalt

Zwaai ik met mijn eigen vlag

Iedereen zwaait met zijn vlag in de lucht

Sef schudt de lines uit de mouw, hij is niet beducht, ‘t gaat in een vloek en een zucht

De lichtbalk zwaait met alle vlaggen uit alle landen

OK COMPUTER

We stappen in de dubstep van de computer

Het dansen houdt even op. Ok computer wijs ons de weg

Drummer gaat los en lichten flitsen om de Melkweg

Toren van Babel, de tong net een sabel

De woorden die snijden en zwijgen is pijnlijk

Mensen zijn mensen en mensen zijn beesten

En mensen zijn monsters en monsters die bijten

Genoeg problemen

We dragen samen water naar de zee.

Bloed stroomt de hemel in!

Zonnestraal in mijn gezicht.

Met een hemels orgelsoundje..

Genoeg problemen genoeg problemen als refrein.

Zo gaan we verder op de BeSeftrein

Hoe gaat het met jullie?

Sef bedankt voor de komst en vraagt hoe het gaat, hoe het gaat, hoe het gaat.

De kerkzaal zingt volop mee H.e.l.p. m.i.j, a.u. fucking b

De feeststemming komt erin. Als iedereen meedeint

op het refrein van deze trein.

En zo glijden we in Narcose

Voel de ondertoon van Hammond…

op weg naar de openheid, op weg naar osmose.

Vooraan in de zaal zwaaien ze met de armen, op de heilige grond.

In falset en computer vervormd, zingt Sef als een kind

Die zichzelf weer terugvindt Gaat wel weer over, is mij beloofd. 

Porselein

De BeSeftrein gaat door naar halte Porselein, porselein, porselein.

De stemming komt er steeds meer, met Sef is het superfijn,

Hij beweegt met trots en tevredenheid op zijn eigen Anthem

in een collectieve zee van energie in dit liedje over menselijke kwetsbaarheid.

Want ook als je verdwijnt, de zon nog steeds schijnt
Of dat het ruikt naar wijn, maar smaakt als azijn
Magere Hein aan de lijn, laat hem hangen voor de gein
Rommelig als die kleine Argentijn (Nummer 10), niet number 9
Porselein, porselein, porselein

Superman… een exclusief spoor

Meer rockend met gitaar in het oor.

Zingend over inferno’s en superhelden.

Sef speelt op de knopen van een keyboard de fluit.

Zaal donker, publiek joelt, schreeuwt het uit. 

INTERMEZZO

Toetsenist zingt en vervormd zijn zang met toetsen.

We kijken allen naar de man zijn intermezzo.

Een mens te zijn.. komt weer terug. Een anker in de show.

Pacifist

Sef vraagt om twee handjes per persoon aub.

Paradiso is te klein om te bewegen want

Sef wil bewegen en gaat het voordoen!

De intensiteit komt er steeds meer in! ‘Gaat het nog iets beter?’ vraagt ie.

Met zijn helm van diamanten schittering

Gaat de zaal los in de boemeltrein tututut de tuut… t’is  één en al flikkering.

Genoeg lawaai, te veel poëten
Was ik maar gewoon een realist
Mentale gymnastiek, gedachten zo atletisch
Chronisch worst-case scenarist

Ken het niet anders, kan het niet anders
Hoe omschrijf je water aan een vis?
Alles moet anders, maar wij kunnen niet anders
Zou je alles zeggen als ik alles wist

We moeten door

Helm Af - we moeten door, eraan onderdoor

Door het geluid heen,

geluid gaat dwars door het licht,

licht gaat dwars door ons heen.

De zaal dubstept lekker mee, de jeugd heeft het reuze naar de zin. Elke zin wordt woord voor woord meegezongen.

De hele kerkzaal zingt mee met deze hit. Paradiso ‘leeft op’ in De Leven, mooi gedicht. Er zijn nu honderden Seffen in de zaal en een grote big smile op Sef zijn gezicht.

Ageren tegen De Machine

En weg is ie… de straten op, de stegen in en komt terug met Abel en de Machine.

Het koorzang vult de hele kerk… Geweldig. IJsland op de lichtbalk.

Activistische samenwerking tegen de Machine, spuug erin maar het is de ironie. ik ben de machine. Wel zo eerlijk relativerend.

Scherp hoogtepunt met deze rappers Er zitten twee schorpioenen in een fles. Het nummer stopt, stilte volgt en boem de mannen pakken de beat op en gaan door, tot ze  stoppen, weer perfect getimede stilte volgt en boem daar gaan ze weer. Shit, lekker scherp dit.

OEPS

Een generatielied van Froukje en Sef.

Jongeren zien het komen, vol besef.

Heb je het al gehoord, de toekomst gaat niet door.

Sef viert de mens op de rand van het ravijn, want daar staan we.

Sef ziet de wereld afstevenen op hel en verdoemenis zoals we allemaal wel weten dat het niet snor zit. Maar zien is nog niet wie of wat je bent. Sef is niet zwartgallig maar super bezorgd en zoekt compassie. Hij vraagt de handen in de lucht en Paradiso golft door de muren, de balustrades en op zijn fundamenten. Het gebouw danst mee maar stort niet in elkaar. De show staat fier overeind.

‘Hebben jullie het ook zo warm?’

Het startsein om de eerste shirtjes uit te doen. Shirt uit is dansen op de vulkaan, en komt live zo goed uit de verf. Bij iedere noot verschijnt een blote bast en een shirt rondzwaaiend boven het hoofd.

Sef maant het publiek, ‘ik kom eraan’ en springt op de vloer tussen de fans. Hij stuwt het feestje naar ultieme hoogte. Met geraakte stem en uit zijn tenen zingt hij Shirt uit, shirt uit, helikopterpiloot, zwaai hem boven je hoofd.

Voor alles bang

Publiek joelt want ze kijken naar de coulissen. Oh wie komt daar.. dat is Wende. Ze start het indrukwekkende gedicht van wijlen schrijver Joost Zwagerman over angst.

Dit is de gedroomde finale. Als de teller in de lichtbalk afloopt gaan we allemaal los.   Wende zingt de longen uit haar lijf op het refrein van dit lied wat recent tot de song van het jaar is verkozen door 3FM luisteraars. En terecht.

Voor de toekomst, het verleden

En voor wat die met z'n tweeën stiekem met elkaar bespreken

Voor wat hebben ze in petto

Voor de poppen waar ze roekeloos en harteloos mee spelen

Voor het water dat blijft stijgen

Voor de droogte, voor de vloed

Voor het bloed aan onze handen

Voor het plastic in ons bloed

Voor het grote onbekende en oneindige, het eind

Voor de kou en voor de vlam

En voor de pijn, en voor de pijn en voor de pijn

En voor wat we willen en voor wie we zijn

We want more, we want more wordt er geklapt

De band is weer terug alsook Om een mens te zijn… is een onhoudbare opgave. Het anker wordt gelicht, de Beseftrein komt op zijn eindbestemming als Sef op het balkon, aan de andere kant van de zaal gaat staan. De hoge priester van de avond en preekt: ‘Je bent een mens… geen machine, lieve monsters’. Het is een meest passende afsluiting van deze avond. Geen dampende beat maar een ballad. Sef neemt afscheid met de woorden. ‘Ik ben jullie dankbaar’ en dat zijn wij hem ook.