Nieuwe Oogst met Krugar en Inge Lamboo in Patronaat Haarlem Nieuwe Oogst met Krugar en Inge Lamboo in Patronaat Haarlem

De avond wordt geopend door Krugar, die laat weten al langere tijd muziek te maken, maar pas recent is begonnen met het uitbrengen ervan. Vanavond laat hij overtuigend horen dat hij er klaar voor is. Zijn aanwezigheid past perfect in het thema van Nieuwe Oogst van Patronaat: ‘Dé plek waar de toekomst van de Nederlandse popmuziek zich laat zien, horen en voelen’. De selectiecommissie heeft duidelijk oog gehad voor zijn potentieel, ook al staat hij nog aan het begin van zijn carrière.

Krugar (‘Kruger Park, maar dan met een a in plaats van een e’) neemt het publiek mee in zijn liefde voor warme, melodieuze liedjes. Zijn muziek verwijst naar zijn Zeeuwse roots, waar hij soms bij een kampvuur op het strand schrijft en zingt. Hoewel hij zichzelf bescheiden aankondigt als ‘opwarmer voor Inge Lamboo’, blijkt zijn optreden allesbehalve een warming-up. Zijn stem maakt indruk: meermaals klinkt uit het publiek een spontaan ‘je hebt een mooie stem!’.

Met overtuiging brengt hij eigen nummers, waaronder Bare Minimum, waarin hij zingt over fouten rechtzetten in een relatie. Zijn muziek wordt ondersteund door subtiele backingtracks (meestal flarden van synthesizer) die zijn sound wat robuuster maken. Ook verrast hij met een bijzondere uitvoering van Champagne Supernova van Oasis, een cover die goed past bij zijn eigen stijl: ‘Someday you will find me…’

De muziekindustrie kan soms eenzaam zijn en Inge benoemt dat openlijk. ,,Ik blijf erover praten met mijn naasten, ik ben een flapuit. En ik blijf schrijven, ook als ik niet weet of ik er iets mee ga doen”. Daarnaast probeert ze meer rustmomenten in te plannen: ,,Ik ben nogal fanatiek en loop mezelf soms voorbij. Hard op een gitaar slaan helpt trouwens ook ontzettend, een aanrader!”

Haar muziek wordt beïnvloed door artiesten als P!nk en Fleetwood Mac. Op haar socials plaatst ze regelmatig opvallende covers, zoals Killing In The Name (Rage Against the Machine) op twaalfsnarige gitaar, maar ook verrassende covers van Per Spoor (Kedeng Kedeng) en Brabant van Guus Meeuwis. Het past allemaal bij haar sound: altpop met een vleugje blues, country én vooral veel gitaren.

Het optreden in Haarlem voelt als thuiskomen, ze komt immers uit Haarlem. Hoewel deze avond geen verjaardags-publiek telt zoals bij haar optreden in Groningen (waar iemand vijfendertig kaarten heeft gekocht), ontbreekt het niet aan leuke verrassingen. In elke stad speelt ze een cover van een lokale artiest; dit keer is dat Sweet Goodbyes van Krezip. En natuurlijk ontbreekt haar mash-up van Fleetwood Mac en Arctic Monkeys niet, gespeeld midden tussen het publiek met haar geliefde twaalfsnarige gitaar.

Haar herkenbare stemgeluid en heldere gitaarspel vallen direct op, bijvoorbeeld in het nummer Two Empty Eyes, versterkt door het geluid van de zoemende contrabas. Haar set is verrassend goed opgebouwd met een mix van energieke gitaartracks en meer reflectieve songs, zoals Somewhere In Between, die ze op piano speelt: ,,Ik wil een stem zijn voor mensen die dat nodig hebben”.