Nieuwe Muziek Lowaddicts Oliver Aron KOLBAK Jorge Natalin en Norbertine Nieuwe Muziek Lowaddicts Oliver Aron KOLBAK Jorge Natalin en Norbertine

De driekoppige leden van Lowaddicts uit Haarlem en Utrecht hebben woord gehouden en komen met de EP Dark Night Gloom. Het is niet alleen dat, want het markeert een periode.

Het is namelijk tijd voor het laatste muzikale wapenfeit van Lowaddicts als trio. ,,Met deze release sluiten we een periode af, en geven we tegelijkertijd het startschot voor wat komen gaat”, zegt het drietal.

Met Dark Night Gloom neemt Lowaddicts je opnieuw mee het donker in. De EP bestaat uit de eerder uitgebrachte singles None en Dark Night Gloom, aangevuld met drie nieuwe tracks: Volts, Chromatic, en Won’t Sell My Soul. Schurende contrasten, doorlopende ritmische synth-lijnen, stuwende bassen en meeslepende vocalen zorgen voor een mysterieuze sfeer, waarin je de fluisteringen en voetstappen wilt blijven volgen. Het resultaat is een spannende achtervolging door de nacht, die uiteindelijk weer thuiskomt in het licht.

,,Voor deze EP hebben we ons laten leiden door sound, ritmes, experimenten, fluisteringen en kleine elementen die samen iets groters vormen. Met Dark Night Gloom onderzoeken we het ongewisse, het moment vlak voor de nacht weer dag wordt. Hoever kunnen we schuren zonder dat het vervelend wordt? We omarmen het even-niet-weten, onzekerheid, de vertroebeling van perspectief en de schoonheid van dat laatste moment in het donker. Met deze EP werken we toe naar de nieuwe Lowaddicts sound: donkerder, dansbaarder en harder”, zegt Lowaddicts over hun nieuwe EP.

Met tot de verbeelding sprekende vocalen, pulserende bassen, stuwende ritmes, dragende synths en schurende details bouwt Dark Night Gloom zich op tot een EP die tot het einde spanning vasthoudt. Elke track brengt zijn eigen karakter mee, terwijl de samenhang zorgt voor een duidelijke identiteit.

Deze release markeert het einde van Lowaddicts als trio, maar zeker niet het einde van de band. Lowaddicts gaat door.

Wat als je dertig wordt, queer bent en nog nooit écht positieve ervaringen in de liefde hebt gehad en iedereen blijft vragen hoe het met je liefdesleven gaat? Voor Oliver is dat al jaren de werkelijkheid. Het is een verhaal dat wringt, dat ongemak achterlaat, en een stad die met de tijd steeds kleiner aan begint te voelen.

Voor Oliver Aron is Bitter nauw verbonden met de realiteit van daten anno 2025. Als hij op achttienjarige queer jongen vanuit een religieuze gemeenschap naar Amsterdam verhuist, voelt de stad als een wereld die eindelijk openklapte: avontuur, vrijheid en de mogelijkheid om zichzelf — en de liefde — te ontdekken. Maar met de jaren verschuift dat beeld. De queer vijver lijkt kleiner, relaties worden vluchtiger, prestatie- en identiteitsdruk wegen zwaarder, en datingapps maken echt contact eerder ingewikkeld dan eenvoudig. In zijn omgeving ziet Oliver mensen worstelen met dezelfde vragen: Waar vind je nog werkelijke intimiteit? En waarom voelt liefde steeds minder vanzelfsprekend? De stad die ooit eindeloos leek, voelt voor hem soms alsof ze langzaam krimpt. Bitter is ontstaan precies op dat kruispunt — tussen verlangen en teleurstelling, tussen hoop en realiteit.

Toch is Bitter allesbehalve somber. De single is een sprankelende indiepop/rocktrack waarin Oliver zichzelf eraan herinnert de romantiek niet op te geven — zelfs wanneer de liefde nog altijd op zich laat wachten. ,,Mijn vrienden noemden me op een gegeven moment verbitterd. En dat raakte me. Bitterheid brengt niets goeds. Ik wilde muziek maken die licht brengt, ook als de emotie donker voelt,” vertelt hij.

Voor Oliver markeert het uitbrengen van deze single een vertrekpunt. Hij is bezig met zijn nieuwe conceptuele EP NoT sURe I’Ve EvEr bEEn iN LoVe :S. Dat is al een klus op zich waarover later meer. Bovendien mag hij op 9 mei zijn eerste headlineshow doen in Cinetol.

Met haar eigen muzikale project debuteert Norbertine Dupont met een intieme pianoballad. Haar muziek kenmerkt zich als op een songteksten gebaseerde zware folk met veel sfeerelementen. Hierbij moet je denken aan een donkere synth bas.

Norbertine doet dit zoals ze dit onder haar voornaam uitbrengt met debuutsingle How Can I?, een piano ballad die de ongrijpbaarheid van de liefde en verlangen vangt. Een song geschreven in de begin tijd van Norbertine als band, klassiek, donker, longing en gedragen door melodie en tekst. Het nummer vat de universele zoektocht naar een liefde die veilig voelt, waar je in kan thuiskomen, zelfs wanneer die liefde slechts bestaat in het verlangen daarnaar. ‘Like I catch the dark between my fingers, there’s nothing there, it’s all we have left”.

Het begint als een vragend nummer na een datenight, later geïnspireerd door neo-klassieke sculpturen in het Palais des Beaux‑Arts in Lille en het idee van Goddelijke, allesomvattende, hemelse liefde, raakt How Can I? aan het verlangen naar iets dat de werkelijkheid overstijgt. Een romantische ballad voor de donker wordende dagen.

Als er al iemand is die behoorlijk bezig is geweest, dan is het Jorge Natalin geweest. Je kunt hem eigenlijk een muzikale verkenner noemen, want hij maakt experimentele en ook wel conceptuele muziek.

Met Initiation Song sluit hij zijn jaar af. ,,Dit is mijn laatste release van 2025. Ik ben dankbaar voor een erg productief jaar. Ik heb dit jaar twee albums, drie EP’s en negen singles uitgebracht”, zegt hij over zijn jaar. De muziek die hij maakt zitten in verschillende genres zoals  Indie, experimenteel, instrumentaal, singersongwriter en met zang. ,,Deze laatste single is wederom een akoestisch singersongwriter liedje. Het vertelt over de inwijding in het leven. Elke dag opnieuw. Wij leven het wonder. Elke dag opnieuw”, zegt Jorge.

Wie denkt dat KOLBAK voor een gat is te vangen, heeft het mis. Het afgelopen jaar heeft de band regelmatig nieuw werk uitgebracht en op het eind van het jaar doen ze dat opnieuw.

De nieuwe single heeft als titel Watermelon Shake. ,,Een bitterzoet wiegelied over iemand die er het beste van maakt, ondanks dat deze persoon zonder werk zit. Na alle nummers over gemaakte identiteit, hoogmoed en de val, influencers, sjamanen, gevallen engelen en zulks een nummer over een jan-met-de-pet die hard zijn best doet, maar om één of andere reden niet aan zet komt. Alsof de hele wereld niet meer in sync is”, zegt Harold Pflug van KOLBAK.

Het nummer kent een rustige opbouw maar de intentie, gelijk de frustratie van de hoofdpersoon, loopt langzaam op. De dromen blijven, maar zijn nog ver achter de horizon.