Ginton’s nieuwe EP ‘The Garden’ bloeit open in Melkweg UP Ginton’s nieuwe EP ‘The Garden’ bloeit open in Melkweg UP

Tijdens het voorgrogramma met de mic als broodnodige accessoire bij de MC staat DedexGrande met trombone op het podium. Of wacht, is de trombonist óók de DJ? Een autotune die loepzuiver wordt gezongen: “When you close your eyes u see so much more, So just close your eyes”.

Met de ogen geknipperd is het zo drie kwartier later, in een uitverkochte Melkweg: het licht dimt en drie muzikanten sluipen het podium op. Twee duiken achter percussie links en rechts, terwijl Ginton in het middelpunt verschijnt, uitgerust met een zwarte Gibson en headset. “Freedom, freeeeeedom!” schalt uit de basgeluiden. Vanuit de warme crowd komt iemand enthousiast naar voren: onder een aardbeienbaret is een bos dreadlocks zichtbaar, vingers in de lucht met een schoudertasje, streetstyle op z’n best: de UP-zaal van de Melkweg is helemaal ready to go.

Zodra de ‘play’-knop wordt ingedrukt, knalt de warme Afro House van Jovens Dias door de speakers: de nieuwe plaat van de Amsterdamse producer en muzikant is klaar om geplukt te worden. Dat dit zijn debuut solo-EP is, mag duidelijk zijn maar er wordt hard samengewerkt op het podium. Echo wordt opgeschroefd op de draaitafel; de gitaar wordt van z’n rug naar voren gegooid: ,,Ai, wie heeft het nieuwe album al geluisterd?” En dansen maar. Als performer van nature: ,,Hoe gaat het eigenlijk met jullie?!”. Die jarenlange ervaring als internationaal muzikant (tracks met Drake, oud-gitaar van Ronnie Flex’ band) hoor je duidelijk terug.

Bij One Millie nieuw op het repertoire van Ginton, samen met 1da Banton resoneert “I want this for me” door de zaal. Warm, warm, WARM schreeuwt boterzachte vocal. En hoewel solo, wordt het publiek uitgenodigd om op twee toonhoogtes ‘aiaiaiaiai’ mee te zingen. ,,Kom samen!” roept Ginton. ,,Het is tijd voor de eerste gast!” en zodra hij het podium betreedt is, Jamaicaanse vibes alom. Dancehall? Zeker wellicht maar de rhythm zit er lekker in. “Come arise, dance for your lovin’,” waarbij de riffs nog centraler lijken dan Ginton zelf.

Rond 21.00 krijgt de djembe de volle spotlight met een minutenlange trommelsessie: ,,Ik neem percussie mee: dat spreekt wat meer dan alles uit de dj booth.” Een na de ander krijgt applaus van het publiek: “niet normaal dit!” Dromerige vocalen bij de nieuwe track Awilo, en samen met Valentino Rose is het wegdromen naar tropisch eilandbeelden, als gevolg van korte gitaar-tokkels. “Eyeyey ja.” Heel intiem; in rood licht knielt Ginton op het podium. Wat lijkt op een slotnummer om ons in slaap te wiegen, wordt in één ruk omgebogen. “Ik doe even mijn bril af om dit moment te beseffen.”

Dat dit moment over vrijheid gaat, wordt extra voelbaar als hij het publiek even toespreekt over de oorlog in Gaza: “My father is Jewish. That doesn’t mean I cannot stand for and with the Palestinians. It’s a genocide, with war for all those 75 years. Within my music there’s no place for racism, hatred, antisemitism, Islamophobia, homophobia. When I play music, it’s about freedom, peace, equal rights. I want to dance for the Palestinian, Sudan, all the women, the gay, trans people, please people: DANCE!”

Publiek, vrienden en familie worden het podium opgetrokken voor een laatste keer dansen. Onder een mix van merengue, Latin pop en tropische invloeden wordt “Kalabancoro” met zo’n 25 mensen op het podium gevierd en dan is het voorbij. Ginton heeft solo de show gestolen, maar bijna anderhalf uur lang heeft hij ook iedere muzikant verbonden via riffs, productie kunstwerkjes, percussie én trombone, elk even waardig geëerd. The Garden hebben we voor het eerst geproefd - en het smaakt naar meer.