Dat Sue The Night nog steeds muziek maakt blijkt wel. Weliswaar in haar eigen tempo, maar deze twee nummers hebben iets bijzonders. Volgens Suus staan ze lijnrecht tegenover elkaar. ,,Moon (postpartum anthem) is een onbaatzuchtige ballad die draait om je te nestelen in het moment, je te verschuilen terwijl er een storm om je heen raast. Over herstellen na een periode van intensieve verzorging en het koesteren van de nieuwe dynamiek met je partner”, vertelt Suus. Het andere nummer is weer van heel ander kaliber, maar heeft wat vaart. Iets wat de titel ook eigenlijk in zich heeft. ,,Drive Drive is een egoïstische uptempo track die draait om escapisme. Om jezelf terug te trekken uit nare situaties. Om te kiezen voor 'vluchten' in plaats van 'vechten' en nieuwe wegen te bewandelen terwijl je je ware zelf herontdekt”, zegt Suus. Overigens heeft Sue The Night in juni van dit jaar nog de single Evergreen (l-o-v-e-d) uitgebracht.
Suus de Groot loopt al lang mee en met haar geesteskind Sue The Night is het alweer tien jaar geleden dat het is begonnen. Inmiddels moeder maar nog altijd bezig met muziek. De tijd indelen gebeurt nu anders met een gezin, maar het lukt Sue The Night nog steeds, want anders is er geen optreden op deze donderdagavond van 27 november in Paradiso.
Glinsterende feelgood energie
Teksten altijd goed voor gevoelige snaar
Tijdens haar akoestische optreden van Saxton Sunday Sounds van september vertelt Suus in Slachthuis Haarlem waar de naam Sue The Night vandaan komt. Dat heeft te maken met het moment van de dag dat ze haar liedjes schrijft en dat is ’s avonds laat en zelfs aan het begin van de nacht. Alleen is dat in haar huidige rol als moeder ietwat lastig. Dit optreden staat in het teken van het debuut met Mosaic dat Sue The Night in 2015 heeft uitgebracht. Om te vieren dat er alweer tien jaar muziek wordt uitgebracht speelt de band een speciale set met oldies van afgelopen drie albums en nummers van de nieuwste EP Woman On The Moon, Die EP is overigens nog niet te vinden op streamingsplatform Spotify maar hè…drukke bezigheid. Wie nu het zwoele geluid van Sue The Night hoort en de dynamiek van de band zorgt ervoor dat je slingert van glinsterende feelgood energie naar bombastische melancholie. Overigens heeft Suus als Sue The Night tijdens haar solo optreden vertelt dat ze toch erg geïnspireerd is door Fleetwood Mac en War on Drugs. Probeer die werelden maar eens bij elkaar te brengen en dan weet je dat niet simpel is. Toch weet Sue The Night met haar teksten altijd een gevoelige, actuele snaar te raken. Het brede gitaargeluid speelt een grote rol en ook de viool is een onmisbaar instrument van haar geluid.