Patronaat Haarlem is op 4 maart het decor van DeWolff die hun ouverture verzorgen van de EP ‘Fuego’. Als support mag JesperJesper de avond openen. DeWolff brengt niet alleen het materiaal van de EP, maar ook al het andere werk van de band komt op deze avond voorbij.

JesperJesper

JesperJesper

Indie en southern rock

JesperJesper is een zeskoppige formatie onder leiding van Jesper Albers en maakt indie/southern rock. Jesper kennen we als drummer bij de Paceshifters en de samenwerking met het Australische Wolfmother van Andrew Stockdale.

Sinds een aantal jaar treedt Jesper solistisch op met bevriende muzikanten waar hij zang en gitaar voor zijn rekening neemt. Hoewel er vijf bandleden een gitaar bespelen is  de bespeler met de lapsteel gitaar een welkome aanvulling op het repertoire en sound van de band. De zwierige sound biedt fijn contrast en verruiming. Er staat een volwassen band op te treden waarbij de liedjes aangenaam overkomen, de vocals zijn harmonieus en uitgesproken. Gaandeweg, ondanks hier en daar een twist in ritme of composities beklijft het gevoel van gebrek aan variëteit…het is meer van hetzelfde. De zaal gaat ook meer kletsen. Voor Jesper werk aan de winkel om breder aan de compositiesfeer te gaan sleutelen.

DeWolff

DeWollf brengt vandaag EP ‘Fuego’ uit

‘The Nighttrain’ zet de toon

De show begint met muziekstuk waarin de ‘moaning blues’ uit de ‘swamps’ van Mississippi is te horen. Zitten de heren eenmaal op hun plek knalt het intro erin… ,,Haarlem hebben jullie zin in rock’n’roll?” vraagt zanger Pablo van de Poel luidkeels op het podium. ,,Hebben jullie zin in The Nighttrain?”. Het nummer zet de toon van de avond. Een vlammend bluesrocknummer dat met volle overtuiging wordt gebracht. Het bluesrockfeestje is begonnen. In  The Nighttrain komt direct het virtuoze talent van de band en zanger naar voren. Wat een dijk van een stem voor zo’n tengere kerel. Heart Stopping Kinda wordt ingezet  en gevolgd door Natural Woman van hun laatste elpee Muscle Shoals uit 2024. Een heerlijk DeWolff nummer.

'Fuego' – nieuwe EP met covers uit vervlogen tijden

‘Verschil moet er zijn’

Pablo vertelt dat juist vandaag een nieuwe plaat Fuego is gereleased. Fuego wat zoveel betekent als vuur is een EP met zes covers van platen die je als liefhebber ooit bent tegengekomen en graag wil uitvoeren. Zoals The Fan waar DeWolff volgens Pablo tien jaar over heeft gedaan om het gespeeld te krijgen in de DeWollf formatie. Een uitnodiging om de vermaarde Joe Bonamassa een gitaarsolo te laten spelen blijkt zo in een dag opgenomen te zijn. ,,Verschil moet er zijn”, zegt zanger/gitarist Pablo. Joe Bonamassa komt overigens naar Nederland en speelt in Ahoy op vrijdag 24 april 2026. Wie weet hangt daar een verrassing in de lucht.

Zoals in elk nummer komt ook in The Fan een gitaarsolo voorbij waarbij de zanger op zijn nieuwe gitaar de juiste snaren weet te raken. Vingervlug en vol gevoel. Eén worden met een nieuwe gitaar waar acht jaar over is gedaan om te bouwen is voor Pablo een koud kunstje. DeWolff speelt het nummer uit als ware je in een jamsessie in de repetitieruimte bent belandt. Na al die jaren van samenspel, touren, de vele concerten raakt de band zo fijn op elkaar ingespeeld dat ze weten wanneer de ander gaat freewheelen. Wat volgt is het nummer Tombstone Child van het album THRUST.

Pulp Fiction The Wolf

Werkend naar toegift

De band is in 2007 opgericht door de broertjes Pablo en Luka van de Poel en Hammond organist Robin Piso. De naam is te danken aan het karakter Winston Wolf gespeeld door Harvey Keitel in de film Pulp Fiction. In deze klassieker van Tarantino belt Winston aan bij een huis met een dode en zegt: ,,Hi I’m Winston Wolf, I solve problems”.   

Snowbird, een nummer van het laatste album Muscle Shoals is een meer touchy nummer, dat alsmaar meer uitbouw en opbouw krijgt. Met R U My Savior laat DeWolff zien over meer smaken in het repertoire te beschikken dat in de buurt komt van de The Black Crowes. Een wereldband waar DeWolff ook in het voorprogramma heeft gestaan. Een jongensdroom dat is uitgekomen.  

Faster & Faster is ook een nummer van de EP Fuego dat niet uit zes maar eigenlijk acht nummers bestaat want één nummer is een medley van drie nummers. Een heerlijke start met de Hammondsound van toetsenist Robin.

Treasure City Moonchild, ook een nummer van het album Wolffpack dat door Luka wordt gezongen terwijl hij ook de drums bespeelt en het publiek meeneemt in een een-tweetje ‘pow pow pow’ en het publiek enthousiast antwoordt. Gedurende de avond komt de interactie tot stand met een hoogte punt in het toegift nummer Rosita.

Rosita van een half uur

‘Close and in the face’

Na een korte onderbreking volgt Rosita. Een nummer van het album Love, Death & In Between dat dikke zestien minuten duurt op de plaat. Een orgastisch nummer van zeldzame aard met hemelse gospelzang van de ingevallen achtergrondzangeressen wegens zwangerschapverlof. DeWolff zet de tijdverdubbelaar in en rockt dit nummer naar een half uur lang dat geen moment verveeld. Pablo loopt op een gegeven moment het publiek in en zingt de fans voor hun neus staande direct toe. Een waar kippenvel momentje. Het is steeds meer gebruikelijker om de vierde wand te doorbreken en een intiem moment te hebben tussen artiest en publiek. Het is allemaal liefde, liefde voor elkaar(Pablo krijgt spontaan een glas bier in de hand gedrukt) en liefde voor de muziek. Hier wordt het leven gevierd, ‘close and in the face’.

Muzikale hart en stromende creativiteit

Muzikale samenwerkingen worden niet geschuwd

DeWolff bezingt de liefde en alles wat erbij komt kijken om de liefde in het leven te vieren alsook het verlies ervan te ervaren. Dat is de Southern rock ’n roll dat de mannen en back vocals belichamen tot in de ongeëvenaarde diepte van hun muziekhart. Zo wordt ook de Hammondsound bewierookt door de inzet van, als ik het goed heb, Green Onions van Booker T. & the M.G.’s tussen de nummers door. Met een band als DeWollf kom je in vervullende tijdreis waar je de ware rock ’n roll, blues en soul beleving ervaart.

Vermeldingswaardig is dat DeWollf samenwerkingen met muziekvrienden niet schuwt zoals ze hebben gedaan met de Dawn Brothers. Deze band staat a.s. zondag 7 dec. in de Victorie in Alkmaar.

Wim is een platendraaier

God Wim is een platendraaier

De avond is omlijst door DJ, eh platendraaier Wim Behre. Wim draait de een na de andere wonderschone langspeelplaat met zorgvuldig geselecteerde nummers voorzien van de nodige variëteit. Wim laat zien dat de LP niet aan een gestage revival bezig is maar nooit is weggeweest. Lang leve de langspeelplaat op vinyl. Met de spot op zijn witte kleding en cowboy hoed maakt het dat hij vanaf het zijbalkon als een God is a DJ aan de knoppen draait.