‘Avond van de melancholie’ in Cinetol ‘Avond van de melancholie’ in Cinetol

Op de avond van het optreden zitten buiten op het terras mensen te genieten van de laatste stuiptrekkingen van de zomer maar binnen zijn de bezoekers klaar voor de twee acts met als titel ‘Avond van de Melancholie'. De aftrap is van Selma Peelen die na het uiteenvallen van de band Mankes weer haar eigen solo project oppakt en vrij snel een album uitbracht met de titel Like Armour. Met de optredens wordt  vrij snel op basgitaar Iris van Huis en op drums Sophie Neijts aan toegevoegd en vanaf dat begin is er een nieuw powertrio ontstaan. Hun optreden begint met In The Boys Room en met de dynamische zang en performance van Selma inclusief de opbouw van het nummer is gelijk duidelijk dat het publiek mee zal worden genomen met een bijzondere muzikaal geluid die niet makkelijk in een hokje te plaatsen is.

Na een aantal songs die mooi zijn uitgewerkt maar vol zitten met woede en razernij is daar dan op eens een nieuwe track die ook nog dansbaar is en hoe verassend ook nog de titel Dance heeft gekregen om daarna met een ‘oudje’ te komen I Cut Trees om vervolgens Release Me te laten horen waar de drum skills van Sophie goed tot zijn recht te komen. Wat ook opvalt is de baspartijen van Iris die steeds meer een nadrukkelijkere stempel drukt op hun muziek. En dan is daar het laatste nummer Pinky Swear waar wederom de band laat zien dat muziek een gezicht mag hebben met een geweldige opbouw en de karakteristieke zang  en gitaar spel (dankzij haar distortion pedalen) van Selma het naar een muzikaal hoogtepunt wordt gebracht. Ook het vermelden waard is de lichtshow die heel veel sfeer geeft aan hun muziek en een compliment verdiend. Een zeer goed optreden met als enige ‘min puntje’ de tijd die nodig is om de gitaar om te stemmen waardoor de spanningsveld die is gecreëerd soms weer weg valt. Voor dat de band afscheid neemt melden ze dat er een nieuw album binnenkort zal uitkomen en een videoclip van het openingsnummer van hun set. Hoe dan ook Selma Peelen weet je te bewonderen en zal niet misstaan op b.v. Noorderslag of de Popronde want daar zijn ze echt klaar voor.

De Utrechtse formatie 22AD gooit met hun progressive/stoner/grunge rock het over een andere boeg. Minder leunend op de zang maar een strakke band waar bassist Sjoerd Kerssies en drummer Jasper van der Steen het kloppende hart is en toetsenist Stijn Bannier en vocalist/gitarist Dirk Krijgsman er lekker omheen spelen. Ook hier weer dat nummers worden opgebouwd met wel wat minder verassingen maar wel sfeervol en af en toe hypnotiserend vooral door de baslijnen van Sjoerd. Het is dan halverwege de set dat op eens weer Selma Peelen (zie foto hierboven) op het podium te vinden is om met het nummer Let The Wind Show Us Where mee te doen. Iets wat ze tijdens de soundcheck voorafgaand aan het optreden even door hebben genomen maar met de uitvoering niets van te merken is.

Als Selma weer van het podium verdwijnt, staan de vier heren er weer alleen voor en met het vervolg krijgt toetsenist Stijn meer muzikaal een hoofdrol wat zeer aangenaam is in hun dynamiek. Het moment breekt aan om het laatste nummer te spelen en waar alles nog een keer uit de kast wordt gehaald. 22AD is een prima live act en het wachten is op een EP of zelfs een volledige album, maar hoe dan ook graag wel wat meer van deze band en Selma Peelen op de melancholische en donkere podiums in Nederland of daar buiten.