Voordat Yorick van Norden zijn optreden gaat doen, laat Tom Bruins werk van zijn debuutalbum Waiting For The Rain horen. De titel heeft een metaforische betekenis. Het is vooral de plant die met de regen moet gaan groeien. Met een harmonium, piano die op deze avond wordt bespeeld door Philip Kars en een basgitaar laat Tom het materiaal van zijn album horen. Al snel weet Tom de harten van het publiek te winnen en krijgen zijn songs waar zoveel met zorg en aandacht is gewerkt de aandacht die het verdient. Tom vertelt dat hij veel heeft geluisterd naar Harry Nilsson, maar ook naar Randy Newman. Aan de andere kant krijg je bij het luisteren van bijvoorbeeld het titelnummer Waiting For The Rain het Crosby, Stills, Nash & Young gevoel. Zelfs in deze opstelling lukt hem dat. Tom Bruins is een echte verhalenverteller en doet dat met zijn songs. Op een paar van zijn songs neemt Tom je zelfs mee naar het schoolplein waar hij als jochie ooit verliefd is geworden of dat hij in het leslokaal zit en waar de leraar zijn lesprogramma afdraait. Als Tom het harmonium gebruikt, is het alsof je een tijdmachine in stapt. Overigens is dit een gestemd harmonium, want Francis Alban Blake heeft ooit een ontstemde versie gebruikt bij het album Passages. Het album dat is geproduceerd door Frans Hagenaars, maar ook door Yorick van Norden en die zelf aanwezig is bij het optreden voordat hij daarna zelf het podium van ‘Stage 2’ op gaat. Waiting For The Rain is door een aantal muziekplatformen loven ontvangen. Het optreden alleen al in deze vorm is vijf kronen.
Er is geen betere plek om de release van je album ‘Do It Now’ te geven in je eigen stad Haarlem. Yorick van Norden die in de stad woont, doet dat op zaterdag 6 december als hij zijn album presenteert aan de liefhebbers van zijn muziek en waar een van de founding fathers van Patronaat Sjef Huurdeman in ‘Het Kraaienest’ zit en waar de hoofdrolspeler het zelfs lopend af kan van de plek waar hij woont.
Tom Bruins
Verhalenverteller
Yorick van Norden
Doe het nu
Als Yorick van Norden met zijn optreden begint, zit de stemming er goed in. The Keeper Of The Gates is pakkend en laat een geluid van nostalgie horen. Al tijdens zijn solo optreden bij Saxton Sunday Sounds in Slachthuis Haarlem laat Yorick horen dat Paul McCartney een grote bron van inspiratie is. Ook George Harrison die bij The Beatles parels als Here Comes The Sun, Sometimes en While My Guitar Gently Weeps heeft geschreven, klinkt door op deze avond. Het is de vraag of McCartney weet dat er in Haarlem iemand is die het geluid van de fameuze Beatle zo goed weet te vertalen naar het heden en dat ook nog met zijn eigen signatuur weet te doen.
Maatschappijkritisch
Niet alleen kijken naar de dag van vandaag
Het geluid mag dan belangrijk zijn, dat zijn ook de teksten. Wie Yorick een beetje kent, weet dat hij nogal weinig op heeft met autocratische leiders (The Greatest Jerk), neoliberaal beleid (Welcome Back) of de afbraak van alles wat ooit heeft gefunctioneerd (Charity Shop). Het is even dat je dat weet, want scherp met de pen is Yorick als songwriter zeer zeker. Het is zelfs niet alleen kijken naar de dag van vandaag maar ook naar morgen zoals hij doet bij Dear Frances dat Yorick heeft geschreven voor de dochter van Paul Bond (P.J.M. Bond). Door een verplichting met Her Majesty kan hij er niet bij kan zijn en wordt vervangen door Bonno Getz. Dear Frances gaat over twinkeling en dat de dag van morgen beter mag zijn dan de dag vandaag. Zeker voor een meisje dat al spelend met een koptelefoon door Patronaat Haarlem heen loopt en huppelt. Even door de ogen van een kind kijken. Naast de grote inspiratiebron McCartney klinkt op het nieuwe album ook het geluid van The Byrds door met bijvoorbeeld Better Days. Dat Yorick bijna geen genoeg krijgt van het optreden, blijkt wel. De bedrijfsleiders van Patronaat Haarlem kijken nog net niet zenuwachtig op hun horloge, want podiumdier Yorick trommelt Judy Blank nog op en de afsluiting is met onder meer Tom Bruins en Dandelion bandlid Wouter Tol die gadeslagen door Koen Klussien en Joey Karregat van dezelfde band het podium op gaat om in het koor de afsluiting te doen en daarmee eindigt ver na half elf ’s avonds het optreden dat om negen uur die avond is begonnen. Het is ook zoiets: ‘Van wat moet je thuis doen op deze vochtige en tochtige zaterdagavond in Haarlem?’.