Warmbloedige sfeer bij albumreleasehow ‘Sunrise’ van Starfish in Patronaat Warmbloedige sfeer bij albumreleasehow ‘Sunrise’ van Starfish in Patronaat

Het afgelopen jaar heeft Close To Fire al hun album This Is What It Feels Like uitgebracht en daar hebben ze een tournee aan weten te koppelen. Ooit doet de band nog mee in jaargang 2017 en 2018 aan de Rob Acda Award en inmiddels vier en vijf jaar verder begint Close To Fire in het clubcircuit sowieso al de nodige bekendheid te krijgen. Patrick Mogge en Sjoerd van Gennip starten de band, waarna later onder meer drummer Imme van Straten en gitarist Lars Veenhof zich bij aansluiten. De energieke band weet dat wat ze bij zich hebben over te brengen op het publiek. De schuchtere band die ze ooit zijn tijdens  de Rob Acda Award hebben ze compleet van zich afgeworpen. De zelfverzekerdheid waarmee Close To Fire hun materiaal laat horen, geeft al aan dat ze zelfs toe zijn aan de wat grotere zalen. Muzikaal gezien is Close To Fire de band die het publiek in de juiste stemming weet te brengen. Het supportoptreden bij de releaseshow van Starfish is aanleiding om bij te praten met Close To Fire.

Als Starfish begint aan hun albumreleasehow van Sunrise is het publiek eigenlijk al los. Frontman Mats Admiraal weet de zaal prima voor zich te winnen en vertelt toch wel hoe alles tot stand is gekomen en waar de band nu staat. Net als Close To Fire heeft Starfish meegedaan aan diezelfde Rob Acda Award. In die jaargang is de band min of meer drukzoekende naar een eigen geluid. Dat hebben ze dan gevonden en het werkt aanstekelijk. De muziek is zonnig, maar de band laat wel degelijk een serieus geluid en de juist ingetogen songs terug horen. Een voorbeeld waar Mats de zaal in mee krijgt is bij No Rasta. Minpunt is dan wel dat het lijkt alsof je in een café bent beland en dat mensen een praatje staan te maken. Leuk voor een avondje café maar niet voor frontman Mats die duidelijk de emotie in de ingetogen nummers door laat klinken. Dat is jammer dat niemand het hoort, want dat zijn de parels die zelfs een band als Starfish op prima wijze kan laten horen.

Aan de andere kant mag je rustig zeggen dat je in deze akelige tijden van wereldnieuws en waar een deel van de mensheid elkaar naar het leven staat, toe is aan zonneschijn en vrolijkheid. Toch is er een moment waar de mix van zonneschijn en serieuze werkelijkheid harmonieus bij elkaar komen en dat is op Vibing Solo die Starfish als één van de singles heeft uitgebracht. De emotie en de melancholie waarmee Starfish dit brengt is in elke kier van de kleine zaal in het Patronaat terug te horen. Het is het moment waar het publiek toch heel even de ogen sluit en meebeweegt om eindeloos te worden meegevoerd naar een plek waar het fijn is. Het is zelfs de strekking van de single. Een zoektocht. Misschien is het zelfs wel een boodschap aan diezelfde op hol geslagen wereld. Sommige mensen mogen zichzelf wel eens opnieuw gaan uitvinden, maar wel met een positieve ondertoon, want de wijsheid krijg je voor niks.

Hetzelfde publiek mag dan er doorheen staan praten, maar het heeft ook meegewerkt aan het album Sunrise, want door middel van crowdfunding is geworden tot een afwisselend album. Is Starfish opzwepend? Zeker wel en die energie klinkt door in een song die ook als single is uitgebracht. I Love You Like Crazy bewaart Starfish bijna helemaal tot aan het eind van de avond als de stemming echt is uitgelaten. Tropisch is ook de inbreng van Tessa Katinka van Genderen van de Utrechtse band Brassa bij één van de songs. Tessa is door bandlid en drummer Elmar Lambers benaderd nadat er een vraag komt of een trompet ergens in één van de muzikale arrangementen kan worden gebruikt. Overigens heeft de broer van Elmar Milo ook een Rob Acda Award verleden en is die tegenwoordig in de sportjournalistiek terecht gekomen. Uiteraard verdwijnt Starfish van het podium bij de aankondiging van het laatste nummer, maar de heren zijn niet ver weg. Bij de toegift speelt de band Weightless waarmee Mats het publiek letterlijk door de knieën weet te krijgen.