Voor je overzicht: De beste Noord-Hollandse releases van mei Voor je overzicht: De beste Noord-Hollandse releases van mei

De Amsterdamse band Boycry is in 2022 nog deelnemer aan de Rob Acda Award en laten tijdens die avond horen dat er iets aan zit te komen. Daar heeft de band wel de tijd voor genomen.

In april verschijnt de single Metaverse als eerste op streamingsdienst Spotify. Afgelopen maand laat de band weer opnieuw van zich horen met de single Control. De single doet denken aan Joy Division en de donkere postpunk die Boycry maakt komt vooral hier behoorlijk goed naar voren, hoewel er toch ook de illustere The Cure en The Editors zijn niet ver weg. Zelf kijkt Boycry met een melodramatische blik op het verleden, het heden en de toekomst. ,,We maken dromerige postpunk die de eenzaamheid van het digitale tijdperk probeert te verwoorden. We zijn het laatste beetje houvast in een futurum waarin niets echt is. Dit met een flinke korrel zout, cynisme, synthesizers en catchy melodieën”, zegt de band over zichzelf.

Hoewel hij alweer een tijdje in Amsterdam woonachtig is, liggen de wortels van Bram van Langen in Venray. In mei 2021 brengt hij de EP Down & Below uit, maar afgelopen maand is hij ineens weer terug met een nieuwe single.

The Water heeft Bram opgenomen met zijn dierbare vriend Tim Langedijk die niet alleen alle opnametechniek en mixen voor deze single doet, maar ook een veelzijdige kant laat zien. De meeste instrumenten die op The Water zijn te horen, bespeelt Tim. Niet alleen Tim Langedijk is Bram dierbaar, maar ook een andere dierbare vriend van hem, levert hierin een bijdrage. Maurits Weebers is verantwoordelijk voor de vocale harmonieën op The Water.

,,Dit nummer gaat ver terug. De eerste concepten dateren uit 2008 of 2009, en ik ben klaar met schrijven op een mooie veerboottocht van een Kroatisch eiland naar het vasteland, precies zes jaar geleden tot op de dag van vandaag. Het kostte me zo lang om het op te nemen, en er is veel tijd, liefde en moeite in gestoken.”, vertelt Bram over The Water.

Het is iets wat in het materiaal van Bram is terg te horen. Hij schrijft over reizen, ontmoetingen, boeken maar zijn soms ook nog wel eens kritisch. The Water valt daar niet onder. Een muzikale mijmering over iets wat Bram lang is bij gebleven.

Het moet Joost van Beek de nodige zweetdruppels hebben gekost om Alpaca Sunrise aan zijn achterban te laten zien. Niet alleen op een fysieke geluidsdrager, maar ook om het debuutalbum op streamingsplatformen te krijgen. Uiteindelijk is het allemaal gelukt.

Je wilt iets extra’s bieden voor de mensen die je al die tijd steunen en daarom zal er hoe dan ook een vinylexemplaar komen van Alpaca Sunrise. Het kan al best zijn dat op het moment van plaatsen dat dit inmiddels een feit is en dat de liefhebbers van Westone dit in hun bezit hebben. Het album kent akoestische songs, maar ook de typische en kenmerkende Westone elementen zoals een slepende gitaar die stevig is aangezet. Het neigt zelfs op sommige momenten naar de blues rock zoals op Swallow. Als er iets niets is wat Westone zo maar doet, is alles voor zoete koek slikken. Het titelnummer Alpaca is een hoog tempo nummer, waarin het stemgeluid van Joost klinkt alsof hij uit de sixties komt. Het is een recht toe recht aan rock nummer. Nog een onvervalst rock nummer is Doctor. Inhoudelijk is de song hilarisch voor mensen die van zwarte humor houden, maar ‘spooky’ is de song zeker ook. Aan de andere kant klinkt de strijd er eveneens in door. Niet alleen stevig, maar ook akoestisch en dan verandert Westone ineens in haast een americana band, zoals op de eerder uitgebrachte single Paper Minds.

De band uit Hoorn laat met het debuut duidelijk horen klaar te zijn voor het grotere werk. Dit is materiaal wat je in een popzaal moet kunnen beleven en daar zijn er in Noord-Holland genoeg van.