Nieuwe Muziek The Lost Noise Oliver Aron en Dusty Stray Nieuwe Muziek The Lost Noise Oliver Aron en Dusty Stray

Oliver Aron valt al op tijdens zijn optreden in één van de voorrondes bij de Rob Acda Award. Tijdens de eerste voorronde laat hij al horen wat hij in zijn mars heeft en waar invloeden van Mika en Queen niet ver weg zijn.

Gypsyland is de eerste single die Oliver uitbrengt. Een single met direct al een stevige lading. Tijdens zijn eerste jaren in Nederland voelt Oliver zich als een figurant in iemand anders leven. Een nieuw land, cultuur en taal waren de ingrediënten voor een continue staat van miscommunicatie en -interpretatie van de wereld en de dingen om hem heen, met een diepgeworteld gevoel van eenzaamheid tot gevolg. Dit gevoel van verlating en verbreken wordt verder gevoed als hij in de steek wordt gelaten door een van zijn ouders en door Oliver’s eigen worstelingen met vraagstukken rondom liefde, seksualiteit, religie en persoonlijke verbinding in de wereld om hem heen. Het is precies het pijnlijke hart waarmee Oliver Aron door Pepe Fischer wordt geïntroduceerd op de avond bij de Rob Acda Award. Ook daar laat hij Gypsyland al horen. ,,Vanaf dat moment is mijn zoektocht begonnen naar een nieuw thuis. Tijdens het schrijven Gypsyland kom ik erachter dat ik niet langer hoef te zoeken”, vertelt Oliver over zijn nieuwe single. Een single die voor Oliver een gevoel van bevrijding geeft en de individualiteit viert.

Gypsyland is de eerste single van zijn debuut EP die later dit jaar gaat verschijnen en als titel Drama King mee krijgt.

Een onbekende is Dusty Stray zeker niet, want in 2009 zet De Volkskrant het debuutalbum in hun top 10 lijst van beste albums van het jaar. Ook de vijf andere albums krijgen daarna lof en eer in Nederland.

In radioland heeft onder meer het programma Alternative FM Jonathan Brown die schuilgaat achter Dusty Stray, in de studio gehad. Inmiddels woont de muzikant al geruime tijd in Amsterdam en is het allesbehalve rustig, want met Lists geeft Dusty Stray al een voorschot op het aankomende album Fire Place. Oorspronkelijk geïnspireerd door "to-do" lijsten, legt Lists het verlangen en de spijt vast rond een beëindigde relatie. Met "I made a list of all the little things I missed about you," begint het lied en leidt uiteindelijk tot een opsomming van alle manieren waarop de relatie gered had kunnen worden.

De kwaliteit luister je aan Lists af. De single is geproduceerd door elektronische/folkmuzikant en producer Stuart Cullen (Pilote). Hij slaagt erin om het kenmerkende melancholische, akoestische Dusty Stray-geluid te verwerken met beats en een algemene elektronische sfeer. Lists is ambivalent, want hoewel het allemaal redelijk vlot klinkt, maakt de stem van Jonathan duidelijk dat hij de situatie overpeinst en eigenlijk zijn hersens pijnigt. De stem klinkt bijna doorrookt, zoals ook Leonard Cohen dat ooit heeft gehad.

The Lost Noise heeft behoorlijk wat muzikale meters in het Noord-Hollandse muzieklandschap gemaakt. Op streamingsplatform is vanaf 2016 materiaal te vinden, maar daarvoor heeft de band al demomateriaal uitgebracht. In 2019 is nog de opvallende EP Kingdom Of The Sleazy Bitch And Her Bastard Son uitgebracht.

Daar komt nu Evolution bij van het Noord-Hollandse indierock kwartet. De titel van de EP is volgens The Lost Noise een bewuste keuze, omdat de band naar eigen zeggen ook een behoorlijke evolutie heeft doorgemaakt. ,,We hebben Evolution zelf opgenomen en gemixed in onze eigen oefenruimte in Castricum”, zegt de band over de nieuwe EP. Evolutie is een langzaam proces, zo ook voor The Lost Noise. Doordat Natascha Tamarit De Reus, Jelmer de Backer, Nick Klok en David Ruijgvoorn verspreid over de provincie wonen en de planning soms wat haken en ogen heeft het nogal wat voeten in de aarde gehad om de EP uit te brengen, maar het resultaat mag er zijn. Van de EP heeft The Lost Noise The Place Where I Belong als single naar voren geschoven.

De tweede track Get Up kent een repeterende bassloopje, maar zorgt juist ervoor de enorme charme en kent een positieve ondertoon. Waarom The Lost Noise meer naar de rock neigt, laat het horen op Still Feels Like. Het titelnummer zelf is een prima afsluiting van de EP met een ingehouden en functionele dynamiek. Precies zoals The Lost Noise het eigenlijk zelf wil: Een gebalanceerde evolutie, met alles op de juiste plek.