Öhne Umlaut is te omschrijven als 'Duitse' party synthpop. Het is het soloproject van de Tilburgse Mat van Berkel (bekend van stonerpopband Beroerte). Een act die je vooral niet te serieus moet nemen en waar je goed om kunt lachen. Van Berkel betrekt zijn hele publiek met zijn nep Duits, overmatige autotune, overstuurde synths en absurdistische showelementen. Vooral de details maken het een prettig gestoorde opwarmer: een groepje achtergronddansers in de rol van een drietal #fitgirls -onder wie Joost van Eck die we kennen van MORADO- dat als een stel malloten de zaal door danst, ballonnen die tijdens een potsierlijke cover van Nena's 99 Luftballons de lucht in worden gegooid en een alien verpakt in aluminiumfolie aan wie een serenade wordt gebracht.
FFOOSS, het duo dat je kent van o.a. 45ACIDBABIES (Sophia Mutiara de Geus) en Bongloard (Jannes van Kaam), bracht onlangs zijn debuut EP uit: My Life As a Teenage Wanker. De twee vierden hun release afgelopen woensdag in Cinetol met een feestje vol ongein. Öhne Umlaut en Bad Penny verzorgden de support.
Öhne Umlaut brengt alienserenade en komische choreo's
Bad Penny mist eenheid
Als tweede supportact staat zelfbenoemd glitterpunkband Bad Penny klaar om te rammen. Dit trio is heel recht voor z’n raap en speelt gewoon lekker herrie.
Helaas hapert het geluid een groot deel van de tijd waardoor zangeres Sofie Ooteman niet goed te horen is. Na een tijdje verbetert dit enigszins en grapt ze kort ‘dankje, nu kan ik mezelf wel horen!’ Haar articulatie en dynamiek kunnen wel nog worden aangescherpt om de punkattitude van de instrumenten bij te benen.
Veel interactie is er niet echt. Ook mist er een bepaalde eenheid op het podium tussen de drie bandleden onderling; ze staan erg los van elkaar muziek te maken, waardoor een groter geheel ontbreekt. Aan het einde van de set weten ze het publiek wel nog op te zwepen met hun laatste paar nummers.
Stampen en genieten van FFOOSS' gerammel
Sophia en Jannes zijn al langer bekend in het veld. Met goedlopende acts, dus de verwachtingen zijn hoog voor het duo. Gelukkig worden die meer dan waar gemaakt. Wie de EP heeft gecheckt hoort hier een band die hun nummers live minstens zo goed, zo niet beter vertolkt dan de studioversies. Ze krijgen de hele zaal mee. Bij aanvang van FFOOSS staat het compleet vol en binnen de kortste keren ontstaan er pits. Op een semi-ongemakkelijk moment vraagt Jannes om een wall of death en daarmee is de chaos compleet. Het is duidelijk dat zowel band als publiek keihard staan te genieten. Als klapper op de vuurpijl loopt er tegen het einde van de set een polonaise dwars door al het gestamp. Er wordt luidkeels meegezongen met de twee en ondanks hun ironische teksten klinkt de zang spatzuiver. FFOOSS levert hét bewijs dat je niet meer nodig hebt dan twee stemmen, een gitaar en een drumkit -oké, en een tiental pedaaltjes- om kwalitatieve herrie te kunnen maken.
FFOOSS
FFOOSS