Terugblik: Eindpresentaties Op Sleeptouw in Podium Victorie Terugblik: Eindpresentaties Op Sleeptouw in Podium Victorie

Netjes in pak kwam Jacob op. Wél met gepatroneerde sokken en funky gekleurde blouse. Hij had lang, los haar en een bril op. De folk-look. Geheel in de stijl van zijn begeleider Yorick van Norden. Akoestische gitaar om de nek, microfoon erbij. Hij was er klaar voor. 

De komende twintig minuten stonden in het teken van nummers geïnspireerd door de romantiek. Zowel in filosofische, maar voornamelijk menselijke en soms jong-naïeve zin. Hij heeft een mooie volle stem. Wat mij verwonderde was dat zijn openingsnummer mij het meeste bijbleef. De andere liedjes waren ook mooi, hoewel ze soms iets klungelig werden ingezet. Maar bij dit nummer gaf hij een korte en duidelijke introductie. Jacob was nog jong toen hij het nummer schreef. Liefde door de ogen van een 17-jarige. Verder verspilde hij er niet al te veel woorden aan. Dat is precies wat werkt bij een optreden met kwetsbare liedjes. Laat de muziek voor zichzelf spreken en het man-met-gitaar effect zijn werk doen. 

Na een korte ombouw volgde een beat met DJ. Met hoodies aan en mic’s in de hand, kwamen ietwat later 4 jonge gasten on stage. VdP (Van de Polder), begeleid door Jayh Jawson, is een hip-hop collectief. Bestaande uit een 6-koppige vriendengroep. Wie zijn rekenlessen goed gevolgd heeft zal begrijpen dat we min 1 zitten; één van hen kon er deze middag niet bij zijn. VdP begon met een nummer onder een heftige trap beat. Echter, toen zij over gingen op beats met afro karakter, kwam er iets van speelsheid naar boven. Het was merkbaar dat de groep zich beter op hun gemak begon te voelen. Dit plezier sloeg over op het publiek. De onderlinge interacties laten een vibe zien die zowel bij de leeftijd als de muziekstijl past. 

Last but not least for part 1: Minor Citizen. Een door QOTSA (Queens of the Stone Age) beïnvloede rockband. Daardoor keek ik speciaal uit naar deze act. Minor Citizen bestaat uit een gitarist/lead zanger, drummer en tenslotte vrouwelijke bassist. Ze werden begeleid door Jasja Offermans van Indian Askin. Grunge-achtige nummers dus. 

Mijn verlangen werd beloond. De grungerock sound kwam namelijk bij sommige nummers ook écht naar voren. De backing vocals van de vrouwelijke bassist maakten het net iets anders dan je gewend bent. Verrassend genoeg deden ze een stapje verder en sloten ze af met een stoner nummer. Deze sprong er voor mij bovenuit. De rustige, instrumentale opbouw zorgde hier voor. Knap was dat de band niet voortijdig omhoog ging in haar volume. Gecontroleerd werkten zij naar het einde toe. De finale kick werd dan ook gewaardeerd door het publiek. Dit zorgde ervoor dat de toeschouwers alleen maar meer wilde. Minor Citizen sloot af met een uptempo nummer en, ze zijn geslaagd.

(Quirina Geijsen)