12 Maart, 2020. Eindelijk, dat verrekte drumstel in elkaar gekregen. Alles stond klaar voor de albumrelease show van Avi on Fire in de kleine zaal van Paradiso. Totdat onze grote vriend COVID-19 om de hoek kwam kijken en voorlopig roet in het eten gooide. Nu is het 5 september, zes maanden later. Ik zit achterin de grote zaal van Paradiso op een houten stoel, mijzelf voorbereidend op een houten kont, naar het nog lege podium te kijken. Achter het podium hangt een groot wit scherm met de coronamaatregelen. Als echte ‘children of the future’ gebruiken we een app om onze drank en merchandise te bestellen en er staat, zoals we gewend zijn, zachtjes muziek aan op de achtergrond. Avi on Fire mag dit keer in de grote zaal diezelfde albumrelease show eindelijk opvoeren. Ze zullen eraan toe zijn, net als wij.

Stipt op tijd begint een opbouwend, synthesizer deuntje en komt de vijfkoppige band van Bram Wesdorp op. Ze betreden het podium met - in stijl van deze tijd - mondkapjes op, maar wel met glitters voor die discovibe, natuurlijk. De drummer heeft een lichtroze bandshirt aan in de stijl van het nieuwe album. Even later komt onze frontman, Bram, op en begint het publiek zachtjes te joelen en te klappen. Als publiek moet je nog een beetje de grenzen aftasten. Mag je joelen? Mag je meezingen? Mag je dansen? Gelukkig helpt de band ons daarbij.

Na het eerste nummer hebben de leden zichzelf bevrijd van het mondkapje en kondigt Bram het nieuwe nummer ‘Cruel Teen Motorcycle Club’ aan. Hier is een dansje op bedacht. Een aangepaste versie van het YMCA-dansje, volledig uitvoerbaar op je onderhand houten kont. Wanneer dit nummer gespeeld wordt, doet het publiek tijdens het refrein enthousiast mee. De fotograaf smult ervan en het ziet er eerlijk gezegd ook best grappig uit. Het werkt in ieder geval; de sfeer begint te komen en er hangt een positieve vibe. Passend bij de catchy indiepop songs van de band.

Andere nummers laten echter meer diepgang zien. Ze gaan over liefde of meer over onzekerheid die de liefde met zich meebrengt, en de frontman toont hiermee een zekere vorm van kwetsbaarheid. Kwetsbaarheid die conservatief gezien vaak eerder op vrouwen dan op mannen wordt gereflecteerd. Bang zijn dat ‘dit het was’ tijdens het nummer ‘What If’ of diepgaand medeleven tonen bij het nummer ‘Daughter’, deze staat op een van hun EP’s. Die kwetsbaarheid staat Bram Wesdorp goed en zorgt ervoor dat je je als publiek met hem kan verbinden.

Het concert wordt afgesloten, nadat iedereen wordt bedankt natuurlijk, met een ‘feel good’ nummer. Wie goed naar het publiek kijkt, ziet dat menig gezicht een glimlach draagt. Wat zijn concerten toch een lekkere vrijetijdsbesteding. Er wordt je nog even uitgelegd hoe je corona-proof merchandise kan halen, via de app dus, en vervolgens wordt je per rij de Paradiso uit begeleid. Het publiek en de band blijkt satisfied, trots op het nieuwe album. Avi on Fire bracht een op het eerste gezicht, onbezorgd en typisch ‘hip’ indiepop concert waar verrassend genoeg toch net iets meer diepgang achter zit.