In maart 2006 roept 3FM getalenteerde, onbekende, bands en artiesten uit Nederland op zich in te schrijven als Serious Talent. Binnen twee maanden hebben 1000 bands dat gedaan. De muziekredactie selecteert Good Things End als eerst genomineerde. GTE trapt ook deze donderdagavond af. In een totaal van zeven liedjes tonen zij hun bekwaamheden. Drie broers bespelen de instrumenten en zuslief leidt de vocalen. En dat doet zij, Colette Schiphorst, overduidelijk met passie, vol geloof en overtuiging. Bewegelijk op het podium geeft deze dame visuele kracht aan de soms duistere, dan weer meeslepende, rock. Helaas blijkt zij echter niet in staat al haar broers daarin mee te trekken. Met name Dave, op de bass, en Cyriel op drum zijn statisch en, zelfs in deze lege zaal, bijna afwezig. Dat is jammer, want aan de muziek ligt het niet. Deze overtuigt en hun laatste nummer van vanavond, de nieuwe single End Of Story, staat als een huis en maakt zeker kans op airplay, zoals hun track twee van vanavond I Know dat eerder deed als 3FM's Megahit en TMF's Superclip. Op naar nummer twee, de band die als laatst is toegevoegd aan de Getalendeerde Drie. Anders dan de openings- en afsluitingsact van vanavond heeft deze band geen frontvrouw in hun midden. Middels hun naam wordt dat gecompenseerd: The Girls. Voor het oog is direct duidelijk dat deze heren meer charisma hebben vergeleken met hun voorganger. Het is dat de drummer op zijn kruk moet blijven, want diegene die vrijheid op het podium kennen tonen dat ook. Ook anders: hebben we hier te maken met een bandje uit het Verenigd Koninkrijk? Nee hoor, uit Meppel komen ze. Maar dat dit viertal geïnspireerd is door een flinke portie Britpop is overduidelijk. Zo gaan in hun laatste nummer van vanavond, 15 Year Old Girls, de openings-riffs a la Roling Stones vloeiend over in een aanstekelijk pa-pa-pada-padaa. De band heeft goede interactie met het publiek, voor zover aanwezig dan. Na elk nummer is er tijd voor een anekdote richting de zaal, of is er plaats voor grap en grol. Zo vertelt frontman Robin Kemper dat drummer Sander nieuw is en dat discipline bijgebracht zal worden ten straffe van een biertje voor elk gemaakte fout. Bas, op basgitaar, trekt halverwege zijn shirt uit: "Met zoveel mensen wordt het hier echt sssuper heet", legt hij ons uit. Het is deel van hun show en aandacht die de band absorbeert. Met een mooie naam en tien liedjes over of voor meisjes zetten zij figuurlijk toch nog een vrouw op het podium. Dat maakt een mooie brug naar afsluiter Jeremy's. Als tweede toegevoegd aan de TMF Kweekvijver & 3FM Serious Talent combi, vanavond de derde act. Binnen het jonge talent van vanavond oogt Jeremy's het meest volwassen. In de band oogt frontvrouw Katelijn Schippers het jongst, afgaand op haar gezicht althans. De rest van haar verschijning toont kracht en is vol met show. Eens vooroverbuigend om de zang van uit haar tenen te halen, dan weer gemaakt stijfjes bewegend als een marionet. En ze is een meester in de grimas. Verbaasd, onschuldig maar bovenal uitdagend en sexy. Als we ook dit keer weer het oor laten oordelen merken we dat deze energieke meid zeer aan het geheel bijdraagt. Gwen Stefani horen we af en toe. Enthousiastelingen Fokko Mellema (gitaar), Jos Weerdmeester (bas) en Ronnie Popkema (drum) produceren een bruisende mix van punk, rock en pop. In analogie met The Girls is ook hier weer tijd voor een praatje met knipoog naar het publiek. Met "Dit is een nieuw liedje. Maar ach, dat verschil merken jullie toch niet", kondigt Katelijn met lichte ironie het nummer Make Her Go Away aan. En ook: "Vonden jullie die bassist van The Girls ook zo'n lekker ding? Ja? Nou, ik niet!". Met twaalf liedjes van Jeremy's kent de avond een mooie opbouwende lijn en is goed geweest voor zo'n tweeënhalf uur enthousiast talent. Het is dan zeer triest te constateren dat dit talent het voor een minimaal publiek moet doen vanavond: drie fotografen, bar-, licht- en geluidspersoneel aangevuld met bandleden die, op het moment dat zij niet óp het podium staan, interesse tonen in medetalent. Dat bands met zo'n honger in een lege supermarkt moeten shoppen is onverdiend. Conclusie dus voor allen die op de bank of in het winkelcentrum verbleven: jullie hebben iets moois gemist!