Enkele jaren geleden was daar opeens dat bandje van piepjonge jongens die de blues speelden. En niet zomaar speelden: die de blues beleefden, die de blues in zich hadden, die de blues vanuit hun tenen naar buiten lieten komen. En die vervolgens net zo hard als ze waren gekomen uit het Noord-Hollandse popleven verdwenen. Wie herinnert zich the Distant Smile Bluesband nog?
Welnu, achter de plotselinge verdwijning van the Distant Smile Blues Band zit geen klassiek bluessprookje. Hoewel er in de tussentijd ongetwijfeld een gezonde hoeveelheid alcohol naar binnen is gegoten, was hun verdwijning van het publieke toneel een gevolg van een gebrek aan bassist. Inmiddels heeft bassist Bob zich bij zanger Peter en drummer Benjamin aangesloten, en is het trio weer compleet. Sterker nog: the Distant Smile Blues Band heeft tegenwoordig ook een pianist, die helaas in Atlantis verstek moest laten gaan wegens verblijf in Canada.
Ook zonder pianist verraste Distant Smile echter vriend en vijand. In de voorbije jaren heeft de band niets van de virtuositeit verloren. Dat geldt zowel voor de muzikale prestaties (wie covert er moeiteloos, bijna achteloos Jimi Hendrix?) als voor het podiumgeweld. Jawel, ook op blues kun je uit je dak gaan. Peter Hopstaken speelt kronkelend op de grond even gemakkelijk als staand achter de microfoon.
Het enige wat Distant Smile nog moet leren is het schrijven van eigen nummers. Het eigen werk dat ten gehore wordt gebracht haalt het uiteraard niet bij Hey Joe, maar valt wel op door het karakteristieke bluesgeluid, sterke melodieën en uiteraard ingenieuze partijen, maar ook door de teksten, die nou eens niet over liefde of oorlog gaan. Op de eeuwige trein naar Amsterdam of een irritante huisgenoot kun je bijvoorbeeld heel goed gitaarsolo's en tweede stemmen loslaten. Aan de kwaliteit van het eigen werk ligt het dus niet. Hoewel het geen kwaad kan om bluesklassiekers af te stoffen zouden we wel meer van de échte Distant Smile Blues Band willen horen. Al is het maar omdat koste wat kost voorkomen moet worden dat deze jonge Heerhugowaarders in het covercircuit verdwijnen. We willen ze niet nogmaals kwijt!
The Distant Smile Blues Band speelde in Atlantis in het kader van het Jazzweekend. Op de site van Alkmaar Events staat meer informatie over dit festival. Vandaag (zondag 7 oktober) spelen onder andere Wanted in de Kooltuin en A Band Named Cash in Odeon.
Gezien: the Distant Smile Blues Band
Atlantis, Alkmaar, 5 oktober 2007
Distant Smile Blues Band maakt de blues weer jong
Bluesband terug van weggeweest opent Jazzweekend in Atlantis
The Distant Smile Blues Band is terug van (lang) weggeweest. De band is ondertussen van bassist gewisseld, heeft een pianist aangetrokken en is nu weer helemaal speelklaar. Dat bewezen de jonge blueshonden in Atlantis, waar ze de eerste band waren die speelden in het kader van het Alkmaarse Jazzweekend.