Voor echte muzikale verrassingen hoef je niet meer naar The Levellers te gaan. Maar als je gewoon een avondje wilt met een relaxte sfeer en goede folkrock, dan zit je bij deze band goed. The Levellers maakten afgelopen vrijdag in een goed gevuld Patronaat hun ijzersterke, bijna 20 jaar oude live reputatie meer dan waar. Op het concert was onder andere de gebruikelijke hondstrouwe fanschare afgekomen. Kenmerken: tattoo’s, vale shirts en dreadlocks. Verder valt er over de fans te melden zij ook wel ‘crusties’ genoemd worden, oftewel korstjes; vooral omdat men het niet zo nauw neemt met de persoonlijke hygiëne. Ook die reputatie is welverdiend, zo was her en der te ruiken. De sfeer was er niet minder om. Na in het speciaal een paar vaste fans te hebben begroet, openden zanger Mark Chadwick en consorten met een ode aan het thuisland in de vorm van England My Home. Meteen stond de zaal op zijn kop. Andere hoogtepunten waren Carry Me, van het 18 jaar oude debuut van The Levellers, A Weapon Called The Word; en Men-an-Tol dat niet door zanger Chadwick, maar door gitarist Simon Friend wordt gezongen, wiens stem net wat rauwer en doorleefder klinkt. Ondanks dat de heren zichtbaar ouder zijn geworden in de afgelopen paar jaar, bracht de band haar maatschappijkritische teksten met evenveel verve als pakweg tien jaar geleden, toen uw recensent The Levellers in Het Paard in Den Haag mocht bewonderen. The Levellers mogen zich dan de afgelopen jaren dan ook niet echt meer vernieuwd hebben, kritisch zijn ze wel gebleven. Violist Jon Sevink droeg bijvoorbeeld een zelfbeschilderde blouse met Pop-Idol erop. Dat is uiteraard cynisch bedoeld, want als The Levellers iets niet zijn, dan zijn het de gemiddelde pop-idols uit de welbekende talentenjachten op de televisie. Vrolijk en zonder pretenties trok dezelfde violist dan ook gekke bekken naar een negenjarige fan die hem steeds weer met de camera op haar telefoontje vereeuwigde. The Levellers waren overigens niet alleen gekomen. De bont aangeklede en geverfde didgeridoo-speler Stephen Boakes vergezelde hen muzikaal. Ook had de band een bevriend Tsjechisch muzikaal gezelschap uitgenodigd om samen met hen een Tjechisch nummer te spelen. Omgekeerd speelden de Tjechen een leuk deuntje mee op Beautiful Day. Kortom, het was een bont en vrolijk gezelschap op het podium. Ondertussen dreunde de vloer mee onder het fanatieke springen van de fans, die vooral bij het nummer One Way uit volle borst meezongen. De Levellers staan dan wel niet voor vernieuwing, ze staan wel garant voor een uitbundig feestje. Gezien: The Levellers, Patronaat, Haarlem, vrijdag 23 november.