Het piepjonge maar opvallend getalenteerde slagwerkcollectief Lars Nijman en S.L.A.G. is een van de verrassende regionale namen van het Feelgood Festival 2007, dat zondag plaatsvond in Atlantis. 'Het is fijn om met jonge regionale bands te werken', vertelt organisator Margot Bierman. Zoals het een goede samenvatting betaamt, zijn alle uitersten van het genrespectrum vandaag vertegenwoordigd. 'Dat Bloid op één middag geprogrammeerd staat met de Distant Smile Blues Band, is toch alleen maar leuk?' 'Ik ben opgelucht dat er weer zoveel mensen zijn', verzucht Margot Bierman, organisator van het Feelgood Festival, het jaarlijkse benefietevenement in Atlantis. Met de opbrengst van het festival worden instrumenten en muziekapparatuur aangeschaft, om muziek te brengen op plaatsen waar de financiële middelen daarvoor ontbreken. 'We hebben bijna geen PR in de regionale kranten gekregen, maar blijkbaar heeft het Feelgood Festival een goede naam onder het publiek. Als er vandaag geen kip was gekomen, had ik me daar wel plaatsvervangend voor geschaamd. Misschien scheelt het dat de goede doelen waarvoor we dit benefietfestival organiseren regionaal zijn, zodat mensen ze echt kennen.' De begenadigde instanties zijn dit jaar Heliomare, verpleeghuis Lauwershof, zorgboerderij De Kleine Ark en het familiehuis van het MCA. Echt verbazend is het niet dat drie zalen van Atlantis goed gevuld zijn. Met onder andere het piepjonge en reeds vermaarde drumtalent Lars Nijman en S.L.A.G., iLEUM, Jablecna Stava, Abe Diddy & the Krautboys, Balloon en Bloid biedt de programmering bijna een samenvatting van het regionale talent. Margot en medeorganisator Bertje Doperwtje zijn daar wel degelijk bewust naar op zoek geweest, in samenwerking met de programmeur van Atlantis. 'Het is fijn om met jonge regionale bands te werken. Als bands die eerder als jong talent op het Feelgood Festival stonden op nationaal niveau succes hebben, zoals de MeloManics, is dat heel leuk om te zien.' Behalve jong talent, zijn Bert en Margot vooral op zoek geweest naar diversiteit. Dat de Distant Smile Blues Band op één festival staat geprogrammeerd met de metalmannen van Bloid, is voor Margot geen probleem. En hoewel het publiek bestaat uit een mengeling van jongeren die wel wat lawaai gewend zijn en een brede groep overige nieuwsgierigen, blijft de half-en-half verwachte leegstroom bij aanvang van het metalgeweld van Bloid uit. Hoewel Bloid een voor het genre uitstekende prestatie neerzet (Lars Nijman staat aan de zijkant van het podium begerig naar drummer Daan Broekman te loeren), is de algemene interesse van het publiek een opvallend kenmerk. Atlantis stroomde al vroeg vol, en het gros van de toehoorders blijft lang hangen. 'Daar ben ik trots op,' glimt Margot. 'Dat is wel een teken dat de opzet goed in elkaar zit. Hoort zegt het voort, zo werkt het blijkbaar. We werken dan ook wel met een superteam. Er zijn vandaag zeventig vrijwilligers in touw, we hebben goede sponsors en alle bands spelen gratis of tegen onkostenvergoeding. Zelfs de beveiliging staat hier een hele dag gratis, en dan bof je!'