The Tunes zijn een demo aan het opnemen in studio L2, in de Amsterdamse Westerparkbuurt. 'We hopen een Amsterdams cafébandje te worden', vertelt Aram. 'Een druk café met veel drinkende mensen en kleedjes, kaarsjes en Herfstbock, daar passen wij wel.' De vijf bandleden maken al van kindsbeen af muziek, en er lopen meerdere dwarsverbanden door de band. The Tunes beginnen nu pas echt een vaste vorm aan te nemen. 'The Tunes zijn wel begonnen als een bijdingetje, maar het begint steeds meer op de voorgrond te raken', vertelt pianist en trekharmonicaspeler Remco. 'Niet The Tunes, maar studie en werk zijn nu onze side projects.' Contrabassist Jelle vult aan: 'Ik zeg nu dingen af voor The Tunes. Ik was bijvoorbeeld niet op moederdag. Sorry mama!' Die serieuzere ambities van The Tunes hebben meteen geleid tot een optreden op Indian Summer. 'Indian Summer is bijna uitverkocht, er komen al twaalfduizend mensen!' vertelt gitarist Max. 'Als van die twaalfduizend een derde bij het podium staat, en als daarvan een tiende luistert, heb je toch tweehonderd man', rekent Jelle uit. 'Dat is toch gaaf!' The Tunes zijn uitgenodigd voor het optreden op Indian Summer na hun optreden voor PopSurprise in Provadja. Voor velen was de band daar een overdonderende verrassing. 'We wisten niet dat het een competitie was, we gingen gewoon lekker spelen. Spelen is spelen, of het nou in Provadja is, op Indian Summer of in een Amsterdamse kroeg,' vertelt Aram. Is Indian Summer dan een hoogtepunt of een opstapje? 'Alle optredens zijn een hoogtepunt. Je weet nooit of iets een opstapje is,' vertelt Aram. 'Er zijn mensen die met een commercieel oog naar je kijken,' gaat Remco verder, 'maar dat zal dan pas achteraf blijken. Nooit geschoten is altijd raak. Eh, altijd raak is nooit geschoten. Nee, altijd raak is tien vogels in de hand?' 'Nu valt de aap door de mand!' vult zanger/gitarist Misha aan. 'In ieder geval, ik vind het bijzonder om tussen zulke grote bands te staan op Indian Summer.' Ondanks de uitgelaten vrolijkheid van de jongens staan ze gelukkig nog met beide benen op de grond. Gaan ze tijdens hun optreden op Indian Summer nog iets bijzonders doen? Aram: 'We zijn geen band die pakjes aandoet en zich schminkt. We zijn niet The Killers of Korn. We doen geen maskers op, of grote piemelneuzen.' 'We gaan wel geheime dingen doen. Zo geheim dat we het zelf nog niet weten. We hebben het zelfs Jelle nog niet verteld!' zegt Misha. En dat is meteen weer reden om de fantasie van de heren op gang te brengen. 'Ja!', zegt Jelle, 'zullen we onze eigen pijnlijke voorgeschiedenis creëren, dat jullie mij nooit iets vertellen?' Er volgt een kort gejoel, voordat de aandacht weer terug is. In Provadja viel de band op door de energieke opkomst. The Tunes sprongen het podium op, roepend 'Wij maken muziek omdat we het leuk vinden!', en lieten dat tijdens het optreden duidelijk merken. 'Energie heb je tot op zekere hoogte zelf in je, maar het is nog mooier als je het uit je publiek kunt trekken,' vertelt Max. Er wordt instemmend geknikt. 'Als er hard gegild wordt denk je dat je iedereen aankunt,' zegt Misha, terwijl hij in een reep extra pure chocola bijt. Het publiek in Provadja genoot met volle teugen en was onder de indruk van de overtuiging waarmee vijf jongens van amper twintig op een ontspannen manier vrolijke, maar volledig volwassen muziek maakten. En dat terwijl het een zitconcert was. 'Maar wij stonden!', zegt Jelle, en daarmee raakt hij de essentie van The Tunes. Max heeft gelijk met zijn opmerking dat het mooi is als je energie terugkrijgt van het publiek, maar het zijn The Tunes zelf die de energie naar boven trekken alsof het niets weegt. Het succes van The Tunes was des te opvallender, omdat er duidelijk invloeden zijn van muziek die niet direct bekendstaat als hip. Naast rock passeerden ook Franse chansons, blues, jazz en funk de revue. De vijf heren hebben dan ook allemaal een andere achtergrond. 'Misha is een schrijfkanon. Hij vangt iets op en denkt, hier ga ik een nummer van maken. Dan gaat hij ervoor zitten en even later heeft hij een nummer,' vertelt Jelle. Arams inspiratie komt uit een duidelijke hoek. 'Funk! Jazzfunk! En ik luister momenteel veel naar moderne jazz, da's leuk!' Terwijl Max al op zijn veertiende blues zat te pingelen op de braderie. 'Max en ik kennen elkaar van de middelbare school, waar we de hele boel platramden met Jimi Hendrix,' vertelt Aram. 'Mijn achtergrond is volksmuziek. De Franse muzette-achtige invloeden komen uit mijn trekharmonica,' legt Remco uit. En Jelle: 'Ik ben eigenlijk een slap aftreksel van de Beatles. Mijn baslijntjes zijn gewoon lekker Paul McCartney. Aardige man lijkt me dat.' Toch verzandt de muziek van The Tunes niet in een onsamenhangend papje. 'Het ligt eraan waar je de accenten legt,' vertelt Remco, 'als ik mijn dingetje anders speel, klinkt het geheel ook anders. Maar de manier waarop Misha muziek maakt blijft hetzelfde, dat is de constante factor.' 'Vrolijkedosio, dat is het gewoon!' zegt Aram. Dat verklaart een groot deel van de muziek van The Tunes, maar opvallend is ook hun muzikale kwaliteit. 'De meesten van ons spelen meerdere instrumenten. Je kunt dingen over elkaar zeggen, en elkaar helpen,' zegt Max. Jelle speelt van oorsprong basgitaar, en heeft pas net de contrabas opgepakt. 'Ik ben nu drie maanden bezig. Ik heb deze jongens op m'n vingers staan van het oefenen.' Jelle laat zijn blaren zien. 'Dat witte is bot!' roept Aram. 'Maar hij wil alleen maar doorspelen. We zeiden tijdens de opnamen: doe er dan tape omheen. Maar hij zegt dat hij dan niks meer voelt.' 'Ja, ik moet wel dingen blijven voelen,' beaamt Jelle. Is het niet moeilijk om de energie die The Tunes tijdens een liveoptreden tentoonspreiden te verwerken op een cd? 'Ja, dat is belachelijk moeilijk,' zegt Aram. 'Dat is ook waar onze vorige demo in onze ogen de fout in ging. We speelden alle noten perfect, maar het klonk als een ziekenhuis,' vult Jelle aan. Hoe denken de mannen dat op deze demo beter te doen? Misha: 'Als iemand tegen een tafel aan stoot, laten we dat er nu lekker in zitten.' 'Er staan alleen geen tafels in de studio, en we kunnen niet tegen een lamp lopen,' zegt Aram. Misha: 'Er is ook geen tijd om tegen een lamp te lopen. Het zijn de kleine dingen die het hem doen, maar je hebt alleen tijd voor grote dingen. Je staat ook in je eentje in de studio.' 'Als de een aan het opnemen is, zitten we wel met z'n allen in de andere coupé mee te lallen,' verhaalt Remco, en dat zijn The Tunes ten voeten uit. Zoals het ook The Tunes ten voeten uit is dat Aram met grote ogen vraagt: 'Kun je het interview met geluid op de site zetten? Het is hier geweldig, je hoort de vogeltjes fluiten enzo. Kunnen we geen liedje inspelen? Dan doen we Let The Sun Shine!' The Tunes zijn een portie energie waar geen extra pure chocoladereep tegenop kan. Kan het publiek dan binnenkort ook genieten van de demo? 'Als iemand hem wil kopen, dan kan dat wel,' zegt Misha weifelend, terwijl de bescheidenheid weer even om de hoek kijkt. De demo is net voor Indian Summer af. Maar neem het advies van The Tunes zelf ter hand: bekijk ze lekker live!