Terwijl de markt in de Alkmaarse binnenstad nog druk bezocht wordt, speelt Zuco 103 een van hun vele zwoele zomernummers op het Canadaplein. Het publiek deint rustig mee. Hier en daar wordt gedanst. Toch lijkt het erop dat het meeste plezier op het podium wordt gemaakt. Zoals we gewend zijn, staat Zuco 103 vol overgave te spelen, terwijl Lilian Vieira dansend en zingend het podium over gaat. De relaxte sfeer op het plein en de zon die de zomer verder brengt dan de muziek alleen zou kunnen maken het feest compleet. Toch is er vooral fysiek enige afstand tussen de band en het publiek. Voor het hoofdpodium is een lager podium aangelegd. Leuk voor de kinderen, maar het heeft ook een doel. Tussen de bands door worden op dit lagere podium dansvoorstellingen gegeven. Het was leuker geweest als dit voor-podium niet zo groot zou zijn. Zuco 103 heeft net als zoveel bands ook de energie van het publiek nodig om nog net even dat beetje extra te geven. Maar het goede gevoel overheerst. Lekkere muziek, leuke sfeer en mooi weer. Dat de band de toegift gelijk achter de geplande set aan speelt, valt nauwelijks iemand op. Opeens zijn ze klaar. Het publiek wordt vervolgens goed bezig gehouden door het optreden van de Capoeira-groep. Een mengeling van dans en vechtsport. Erg spectaculair en een leuke afwisseling met de 'gewone' muziek. De groep zorgt zelf voor de benodigde ritme's, ondersteund met geklap en gezang. Het wachten op Angelique Kidjo is daardoor aangenaam. Als ze 10 minuten na het einde van het Capoeira-optreden begint, lijkt het hele Canadaplein een langzame maar zekere transformatie te ondergaan. De eerste nummers maken al veel indruk. Later in de set gaat Kidjo helemaal op in de muziek. Bijna in trance. Nu heeft ze ook wel een paar topmuzikanten om haar heen. Vooral de drum en percussie leggen de basis voor de Afrikaanse sfeer in de muziek. Angelique Kidjo staat bekend om het gebruik van bestaande nummers. Soms heet dat coveren. De manier waarop Gimme Shelter van de Rolling Stones wordt verafrikaniseerd is echter geniaal en mag geen cover meer heten. Pas als de band even stil is en puur vocaal een couplet ten gehore wordt gebracht, is er iets van herkenning van het orgineel. De stem van Angelique Kidjo is fenomenaal. Als mensen al houden van haar stem op de stereo thuis, zullen ze zich na het bezoeken van een live optreden afvragen wat ze nog met het zilveren schijfje moeten. Haar stem dringt door tot op het bot. En dan wel omdat het zo mooi is. Het hoopvolle, de liefde, het verdriet de vriendschap en de woede. Als je goed luistert is dit alles terug te vinden. Maar de liefde overheerst. Liefde voor haar vaderland, kinderen, muziek en de mensen die haar warmte teruggeven. Ook al is het maar tijdens het optreden, zoals tijdens haar oproep om met z'n allen hoop te geven voor Afrika en mee te zingen. Zingend loopt ze het publiek in om de hoop te dirigeren. Het mooiste wordt voor het laatst bewaard. Bij de laatste nummers mogen de kinderen die willen op het grote podium komen dansen. Kinderen van 2 tot 12 jaar staan vervolgens te swingen terwijl Angelique Kidjo er tussendoor loopt te dansen, zingen en praten. Kinderen worden even bij de hand gepakt en bij het een na laatste nummer krijgen ze allemaal een knuffel. Dit terwijl de muziek onverminderd doorgaat en heerlijk blijft klinken. Het publiek, de band, de kinderen en Kidjo zijn even allemaal een. Een wereldster die zich klein genoeg maakt om gelijk aan een kind te zijn. Het is in stem, woord en daad een geweldige vrouw. Gezien: Terrafestival met o.a. Zuco 103 en Angelique Kidjo Canadaplein Alkmaar, 2 juni 2007