Het in 2004 opgerichte Nem-Q is bezig met een groot project. Een dubbelalbum dat de titel 'Fault Lines' zal dragen en dat later dit jaar zal uitkomen. Het album zal bestaan uit een tweetal EP's waarvan de EP 'Subduction Zone' het eerste deel is. Dat album nemen we nu onder de loep.
Fault Lines (Subduction Zone) is in eigen beheer opgenomen en is gemixed en gemastered door Dennis Geraads.
Een 'Fault Line' is een breuklijn in de aardkorst en het gebied waar twee tectonische platen met elkaar in botsing komen heet de 'Subduction Zone'. Een dergelijke botsing gaat gepaard met de nodige weerstand en geweld en heeft aardbevingen als gevolg.
Dit thema is ook terug te zien op de omslag van de EP die bestaat uit een hart dat door een breuklijn in twee gedeeltes is gesplitst. Dit is niet enkel een verwijzing naar de opdeling van het nieuwe album in twee EP's maar staat ook symbool voor de persoonlijke tweestrijd bij het maken van keuzes en de gevolgen ervan. Het zal duidelijk zijn dat de EP niet uit lichte en luchtige liedjes bestaat.
De EP opent krachtig met het nummer 'Inner Struggle' dat een aangename balans heeft tussen twee uitersten: hakkende versus melodieuze gitaar riffs, dragende solopartijen op toetsen versus een sferische en melodieuze laag in de muziek. De ritmische drum, een groovende bas en de warme en cleane zangstem houden deze muzikale tweestrijd perfect bij elkaar zodat de overgangen niet abrupt maar natuurlijk overkomen.
Het tweede nummer 'Shooting Stars' is een stuk rustiger door het gebruik van een akoestische gitaar waarvan de partijen prachtig doorweven zijn met die van de toetsenist. De drum en bas nemen een stapje terug en je kunt wegdromen en je laten meevoeren door de subtiele opbouw van het nummer naar een climax die haast niet als zodanig is op te merken. Deze dromerige sfeer staat in schril contrast met de haast cynische tekst die verhaalt over hoe onze toekomstige problemen het gevolg zijn van de fouten die we telkens opnieuw maken.
Het derde nummer 'Vanity', dat ik er ook al live vond uitspringen, kan mij moeiteloos blijven boeien ondanks zijn duur van 7 minuten en 3 seconden. Het nummer heeft een schitterende opbouw met een afwisseling van hakkende riffs, dreigend groovende en melodieuze gedeeltes. Het refrein heeft een erg aanstekelijke zanglijn die tevens als outro dienst doet en een hoog meezing gehalte heeft. De tekst gaat over het toegeven aan 'ijdelheid' en het ultieme einddoel hiervan.
Tot slot is het laatste nummer 'Desaturate' een kort instrumentaal sferisch nummer waarmee je weer helemaal tot rust komt. Ondanks de ogenschijnlijke eenvoud van het nummer bevat het een aantal subtiele wisselingen van maatsoort.
Het is duidelijk dat Nem-Q ten opzte van de voorgaande albums een stap vooruit heeft gezet qua productie en mix van hun nummers. Ondanks de gelaagdheid van de muziek zijn alle partijen goed te onderscheiden en ligt alles goed in het gehoor. Hierdoor klinkt de muziek erg toegankelijk voor progressieve rock/metal. Deze eerste EP smaakt zeker naar meer en ik ben dan ook erg benieuwd wat de tweede EP later dit jaar zal brengen. Op vrijdag 18 maart heeft Nem-Q, samen met een tweetal andere bands, een optreden verzorgd in het poppodium Volt te Sittard tijdens de RVP Records label night.