Sungrazer rapt en beatboxt

In Puth en op Pluto zijn wij mainstream

Michelle van Lanschot ,

In de serie 'Limburg Spotlight' belichten we Limburgse artiesten. In deze editie het stoner trio Sungrazer. Net een nieuwe plaat op de markt en druk bezig met de promotie daarvan. Wij spraken hen voorafgaand aan hun albumpresentatie. Terwijl supportact Brew soundcheckt, hebben we het over gezichtspunten, doelen, dromen en natuurlijk de nieuwe plaat.

In Puth en op Pluto zijn wij mainstream

In de serie 'Limburg Spotlight' belichten we Limburgse artiesten. In deze editie het stoner trio Sungrazer. Net een nieuwe plaat op de markt en druk bezig met de promotie daarvan. Wij spraken hen voorafgaand aan hun albumpresentatie. Terwijl supportact Brew soundcheckt, hebben we het over gezichtspunten, doelen, dromen en natuurlijk de nieuwe plaat.

De jongens van Sungrazer, Sander Haagmans (bas en vocals), Rutger Smeets (gitaar en vocals) en Hans Mulders (drums), zien er vrolijk uit. De soundcheck klonk naar eigen zeggen lekker, de merchandise is uitgestald, de eerste biertjes zijn gedronken; kortom ze zijn er klaar voor. Vanavond wordt in de Muziekgieterij in Maastricht hun tweede album, Mirador (Spaans voor uitzichtpunt), gepresenteerd.

"We hebben eigenlijk per dag een nummer opgenomen", vertelt Rutger, "de overige dagen weet ik eigenlijk niet meer wat we gedaan hebben." Een vragende blik gaat richting de andere twee "Wat hebben we de rest van de dagen gedaan?"

Het album is opgenomen in tien dagen in de studio van de Muziekgieterij en vervolgens gemasterd door Willi Dammeier in Hannover. In zeven dagen werden de nummers één voor één opgenomen, de rest van de tijd werd gebruikt voor het verbeteren van de zang en om te mixen. Sander: "De eerste plaat hebben we eigenlijk in gedeeltes opgenomen, gewoon omdat we iets op plaat wilden zetten, en daar kwamen dan telkens weer een paar nummers bij. Uiteindelijk hebben we die plaat in eigen beheer uitgebracht. Pas daarna hebben we getekend bij Elektrohasch en daar is de plaat toen nog een keer uitgebracht." 

Het Duitse label, volgens de band ‘het coolste’ kent geen Nederlandse equivalent. Daarom, en om de groeiende Duitse fanschare niet achter te stellen, reist Sungrazer morgen af naar Erfurt voor een tweede release in de Stoned from the Underground. Om zeven uur 's ochtends wordt besloten wie in staat is om te rijden. Gelukkig blijkt drummer Hans nog in het bezit te zijn van een blaastest. Over de vraag het verschil tussen het eerste en het tweede album te beschrijven wordt even nagedacht. Hans lacht: "De hoes is anders." De jongens lachen. Rutger, meer serieus nu: "We hebben het breder getrokken, er zitten meer contrasten in. De psychedelische stukken gaan dieper, de harde stukken zijn harder." Hans knikt: "We hebben ook kortere nummers die meer uitgesproken zijn, waar de zang belangrijker is. De plaat is gevarieerder. We laten alles horen wat we nu hebben."

De titel van het album is ontstaan tijdens een vakantie in Spaans Baskenland.  Rutger: "We hadden op een avond een vette BBQ op een bergtop. Je had daar een heel mooi uitzicht en er stonden overal bordjes met Mirador erop. Het is eigenlijk een mooie herinnering aan een coole avond. Alleen jammer dat Hans er niet bij was."  De drummer:"Ik heb mijn eigen coole avonden..." "De titel van uitzichtpunt of point of view kan je ruimer opvatten", legt Sander uit. "Dat zie je ook in de hoes, die je op meerdere manieren kan bekijken. Je moet er zelf maar achter komen wat ik bedoel." En met een glimlachje: "Hij komt ook uit op vinyl, dan is het effect groter." 

Van het gevreesde tweede album syndroom hebben de jongens naar eigen zeggen weinig last. Sander: "Het tweede album syndroom is gelul." Rutger: "Dat is een beetje hetzelfde als het ‘Nu of nooit-syndroom'  en daar hadden we ook geen last van. Het gaat er meer om dat we met z`n allen muziek maken omdat we het willen en moeten."  Sander: "En ik denk stiekem dat iedereen wel tevreden zal zijn over de nieuwe plaat. Het zijn betere opnames en we zijn als band gegroeid." 

Het afgelopen jaar is een aantal wensen van de band uitgekomen. Hoogtepunten waren het spelen op Roadburn, het belangrijkste festival voor heavy rock bands in Tilburg plus Duna Jam, het legendarische stonerfestival op Sardinië. Aan Duna Jam heeft Hans mooie herinneringen: "Daar was pas een mooi uitzichtspunt. Vanaf het 'point of view' van het publiek had je aan de ene kant bergen en aan de andere kant de zee. We zijn die duin nog opgeklommen, fantastisch was dat."  Sander: "We hebben dit jaar ook in het voorprogramma gespeeld van een aantal Amerikaanse bands. Dit jaar willen we meer betere en grotere optredens gaan spelen en headliner shows. Er komt sowieso nog een tour aan dit jaar."  Rutger: "Mijn droom is toch wel echt dat ik kan leven van de muziek. Dat je 's ochtends opstaat, een bak koffie zet, verder schrijft waar je de vorige dag gebleven bent, later samenkomt in de studio en samen verder schrijft en opneemt. Het hoeft geen vetpot te zijn. Maar gewoon dat je het doet omdat je het wilt en moet."  Sander: "En zonder je te hoeven conformeren in je muziek."

Over de plaatverkoop van het eerste album kunnen de mannen slechts ruwe schattingen doen. Sander: "Op aarde gok ik ongeveer 4000, op andere planeten gaan er miljoenen over de toonbank…"  Hans knikt: "Ja, op Pluto en in Puth zijn wij mainstream. Rutger: "Klopt inderdaad, in Puth gaat het keihard!" Ondertussen stromen de eerste groepjes Sungrazer fans de Muziekgieterij binnen. Vol enthousiasme beginnen ze in de bakken merchandise te graaien. Hans excuseert zich om te gaan helpen bij de stand. 

Met negatieve reacties op de eerste plaat – hun muziek zou te weinig vernieuwend zijn en wordt soms weggezet als oude mannen muziek - zijn de jongens gauw klaar.  Sander: "Het is een cliché en die zijn sowieso bullshit. Onze muziek is deels geïnspireerd op de jaren ’60 en ’70, dan noemen ze het al gauw oude mannen muziek. Mij stoort het niet."  Rutger: "Mensen hebben altijd de behoefte dingen te vergelijken. We maken gewoon de muziek die we willen maken. Ik vind het niet storend om dit soort dingen te horen. Er zijn ook genoeg mensen met andere meningen en opinies."  Ook over het label ‘stoner‘ hebben de mannen hun bedenkingen. Sander: "Het valt onder de noemer psychedelic stonerrock, het is lastig om je eigen muziek te benoemen." Rutger: "We willen er niet echt een label aan hangen. We luisteren zelf ook allemaal naar andere muziek. Er zijn bands die we allemaal thuis hebben en er zijn er die alleen één van ons heeft. Sander en ik hebben bijvoorbeeld Nirvana en Hans ook wel maar die heeft dat toch minder meegekregen. Hij en Sander zijn dan bijvoorbeeld weer meer van Motorcycle, daar zou ik zelf niet zo snel bij gekomen zijn. We zijn eigenlijk een grote muziekuitwisselmachine."  Sander: "Voor hetzelfde geld wordt de volgende plaat vette R&B, dat is dan meteen een smack in the face van de mensen die zeggen dat we geen eigen geluid hebben. Dan ga ik rappen (lacht)."  Rutger: "En doe ik de beatbox."