Het eerste weekend van oktober is JC Sjiwa te Baarlo jaarlijks gereserveerd voor ProgPower Europe. Dit festival staat inmiddels bekend als dé gelegenheid om nieuwe getalenteerde bands te ontdekken. Tijdens de elfde editie presenteren vijftien bands van maar liefst tien nationaliteiten zich aan een publiek, dat steevast uittrekt voor progressieve rock evenementen.

De Nederlandse progmetalband Cirrha Niva heeft de eer op vrijdag de opening te verzorgen. Het optreden maakt deel uit van de promotie van hun tweede album ‘For moments never done’, waarvan de recensies wereldwijd erg lovend zijn. Helaas mist de band deze avond hun bassist. Een handicap, die weliswaar zo goed mogelijk wordt opgevangen, maar waarvan de negatieve impact niet ongemerkt voorbij gaat. Potentie heeft de band zeker, maar wat een goede promotie had kunnen zijn, draait uit op een gemiste kans zich te profileren voor een breed publiek.

Bij sommige bands is de grens tussen prog-power en power-metal erg klein. Cloudscape, de tweede band van de avond, is zo’n voorbeeld. Deze Zweedse vijfmans formatie staat garant voor een krachtig optreden doorspekt met melodieuze gitaarsolo’s. Door de diversiteit en sfeerwisselingen in de nummers, past deze van oorsprong metalband, ondanks ontbrekende toetsen, echter feilloos in de programmering. De zanger weet de afstand met het publiek klein te houden, waardoor de vonk al snel overspringt.

Ook afsluiter van de eerste avond, Andromeda, is afkomstig uit Zweden. Gedurende de avond werd, afgaande op het aantal t-shirts, al duidelijk dat de band een redelijke fanschare heeft. Dat is niet vreemd, want met vijf albums en een dvd op hun naam, timmeren de Zweden al negen jaar aan de weg. Lange tracks met veel tempowisselingen zijn typerend voor de band, die het publiek weet mee te slepen in hun enthousiasme. Een waardige finale van de eerste dag.

Een groot gedeelte van het internationaal publiek trekt na afloop naar kasteel de Berckt. Veel bezoekers hebben namelijk gebruik gemaakt van de mogelijkheid een weekendpassepartout te kopen, inclusief overnachtingen in dit luxe verblijf. De kans is groot aldaar deelnemende bands te ontmoeten, die het kasteeltje ook als logeeradres gebruiken.

Het is blijkbaar laat geworden die nacht, want als de Franse band Akphaezya de zaterdag opent, is het nog erg rustig in de zaal. Pech voor de laatkomers, want ze missen een opvallende band. Met hun experimentele metal, vervoeren ze het publiek van de zwaarste death metal tot de rustigste jazz-passages. Het is met name de frontvrouw, die de brug tussen deze twee werelden weet te leggen. Moeiteloos staat ze al gruntend op het podium, terwijl ze een tel later in haar fleurige jurk sfeervolle tonen tovert uit het keyboard.

Het gaat er iets anders aan toe als Vanity het podium betreedt. Bij de eerste aanblik wordt al duidelijk, dat deze jonge Poolse band uit vier individualisten bestaat. Geen enkel moment is er sprake van chemie tussen de bandleden. De muziek slaat dan ook niet over op het publiek, dat het optreden zowel letterlijk als figuurlijk op afstand gade slaat. Om de mate van beweeglijkheid weer te geven is een opmerking uit het publiek typerend: ‘Ze zullen wel gesponsord worden door Pattex’.

Chaos Divine brengt op dat laatste punt in ieder geval verbetering. Met twee gitaren, drums, een bas en een stem, leggen deze gasten van Down Under een explosief optreden neer, dat het
enthousiasme van het publiek prikkelt. Alhoewel hun muziek meer weg heeft van metal dan authentieke progpower brengen ze met hun optreden weer leven in de brouwerij.

Zij blijken daarmee een goede opwarmer voor band Seventh Wonder, de band die tot nu toe het meeste respons krijgt van het publiek. Uniform, in wit overhemd en zwarte broek, betreden de Zweedse heren het podium. Een paar keer met de ogen knijpen en het is over. Hun krachtige sound staat als een huis: progpower ten voeten uit. Met nummers van hun onlangs verschenen concept album ‘Mercy Falls’ raken ze een gevoelige snaar bij het publiek. Het is dan ook de eerste band, die er niet me wegkomt zonder toegift afscheid te nemen van het publiek.

De stevige opzwepende metal van de Spaanse band Nahemah combineert vervolgens de dwarsdoorsnede van progrock en jazzy art-metal, met melancholische doom. Bij vlagen doet het meeslepende gitaarwerk mij denken aan The Cult. Met hun karakteristieke Zuid-Europese koppen en beweeglijke performance zet de band een podiumact neer, die prettig is om naar te kijken.

De avond wordt afgesloten door de Deense progrockers Mercenary. Voor vele bezoekers de topper van het weekend. De zesman formatie verstaat de kunst een balans te vinden tussen uitersten: feilloos wisselen ze af tussen melodische en donkere elementen en tussen catchy en complexe geluiden. De band voldoet aan de verwachtingen, want het publiek blijft tot het eind enthousiast mee deinen. Daarmee komt een einde aan dag twee van ProgPower Europe.

Voldaan trekken de muziekliefhebbers huiswaarts, vol verwachting wat de zondag gaat brengen.