Het was volledig het feest van de drie heren van Kelvin Zhero, het was hun laatste stempel die ze muzikaal nog wilden drukken op het publiek in Ed & Rocco’s te Geleen. Dat publiek bestond grotendeels uit vrienden en bekenden die als laatste eerbetoon de band kwamen steunen. De Roermondse formatie had haar sporen al verdiend onder de naam ‘Henk Janssen’, met gelijknamige bandleden. Maar na enkele jaren heeft Kelvin Zhero besloten om een punt te zetten achter hun muzikale samenwerking. Vince, Vincent en Alex hadden besloten om twee afscheidsconcerten te geven in de provincie, te weten op 17 september in Ell en 10 september in Geleen. Ed & Rocco’s is geen vreemde keuze van de band; Rocco (René) en de zanger/gitarist van Kelvin Zhero (Vince) hebben eerder samen gespeeld in de metalband ‘Form’. De sfeer in het metalcafé is sowieso altijd vrij intiem, waar bijna iedereen elkaar kent. Dit zorgde dat de hele avond gezellig informeel bleef; De interactie van de band met het publiek speelde hier ook zeker mee. Tussen de nummers door legde Vince uit waar de nummers over gaan (alhoewel ik bij een enkele uitleg twijfelde of dat daadwerkelijk ook wel zo was), of hij hield een vermakelijk praatje. Dit alles in het dialect uiteraard; vrienden onder elkaar. De band had zich speciaal voor de gelegenheid uit laten betalen in bonnenkaarten. Deze kaarten werden door Vince onder het mom van ‘prijsvragen’ uitgedeeld: “Wie weet welk kleur t-shirt Alex zojuist aan had?” “Ik geef deze bonnenkaart aan de eerste persoon die ik zie en die ik niet ken, jij!” De band gaf zo iets terug aan haar achterban. Het was het feestje van Kelvin Zhero en dat lieten ze ook merken. Dat het geluid niet naar behoren was viel na een paar nummers al niet meer op. De band speelde een lange set, met nummers van hun albums, maar ook nummers die nooit zijn uitgebracht. “Dit nummer hebben we als een van de laatste geschreven en misschien maar goed ook. Het is ook nooit uitgebracht en misschien maar goed ook”, gaf Vince als selfspot-commentaar. Het publiek dacht hier echter anders over en zong met de meeste nummers luidkeels mee. Zelfs de ietwat slordige en onvoorspelbare drumstijl van Vincent deed niet af aan impact van de nummers; Sterke composities met emotionele intro’s, technische solo’s, melodieuze solo’s en dit afgewisseld met een heerlijke metal-groove. “Dit nummer gaat over de weg van Sittard naar Geleen en heet Bumpy Road”. Een toonbeeld van hoe mooi emotioneel Vince’s stem is, zelfs ondanks het feit dat de monitors niet voldoende vermogen hadden om zijn stem te sparen voor de show van volgende week in Ell; Het definitieve afscheid van Kelvin Zhero. Het was een waardig afscheid van een grootse band, in de stijl en op de manier hoe de Henk Janssens het graag hadden gewild. Reikhalzend zien we uit naar eventuele vervolgprojecten. gezien: zaterdag 10 septermber 2005 – Ed & Rocco’s, Geleen tekst: Twan Bakker foto’s: Bart Notermans