Taxi's rijden af en aan, geschreeuw, gelach. Andre Hazes is een beetje verliefd. Als ik drie keer bel met mn fietsbel.. ben jij de mooiste van het stel. Kilometers spoor schieten nog altijd onder Guus Meeuwis door. Britney wil nog een keer geslagen worden. D12 neukt moeders. Beyonce wil seks. Ik heb een toeter op mn waterscooter daarmee toeter ik naar jou. Treble laat zien hoe dyslexie in de praktijk klinkt. Bang bang, My baby shot me down. Maroon5 heeft liefdesverdriet. Met een zeer ontevreden gevoel loop ik samen met mijn vrienden langs enkele cafe's in de binnenstad. Mijn avond bestond tot nu toe uit hangen. Beetje doelloos staan in een bar waarin iedereen even doelloos leek te staan en te zuipen als ik. Gedanst wordt er praktisch niet. Iedereen staat, kijkt verveeld en zwijgt. De keren dat ik sociaal contact ontving van mijn omgeving was het in de vorm van ruzie of een ''kom je hier vaker-wil je wat drinken - naam? - woonplaats? - school? - neuken?” - procedure want er is simpelweg geen intellect aanwezig om het gesprek een gesprek te noemen. .. Komt het omdat ik niet drink? Nee, het is gewoon mijn ding niet. Het is alles in een omgeving waarbij ik me niet thuis voel. Zeg maar volledig oncomfortabel. De muziek, de mensen, de sfeer, de mentaliteit, de agressie, de ruimte. Nederpop, hiphop, players, uiterlijk, uiterlijk, uiterlijk en ruzie. Ik 'vier feest' in een omgeving waarin het belangrijk is wat je draagt, vooral welk merk, hoeveel je drinkt, hoeveel vrouwen je gehad hebt en of je wel genoeg geld verdient. En als ik ergens niet in mee wil gaan, is het materialisme. Dat straal ik ook blijkbaar uit want er gaat subtiel een agressief naaldhakje -met idem blik- op mij staan. Waar ik godverdomme het lef vandaan haal Le Diva zó aan te kijken met mijn *piep*hoofd?! Ehm, volgens mij sta ik gewoon een drankje te bestellen.. Ok, ik laat me niet ontmoedigen. Volgende café. Sportschoenen? Helaas mevrouw, geen toegang. Volgende. Dreadlocks? Erg provocerend hoor. Heb je een vogelnest op je hoofd ofzo? Volgende. Nee! Danny Christian in de mix met Frans Bauer. Ik geef het op. Wat is dit! Debielenland? Is er dan geen enkele plek waar ik me thuisvoel?! Dit is een avond Maastricht centrum, rondom de gebieden Markt en Vrijthof. Maar er zijn natuurlijk enkele uitzonderingen. Rockcafé Joie de Vivre (Achter het Vleeshuis), Irish Pub Shamrock (Brusselsestraat), John Mullins Irish Pub (Wyckerbrugstraat) en loungecafé Easy Café (Grote Gracht). Een van mijn vrienden roept ineens dat er een alternatieve club schijnt te zijn, genaamd Backstage. Dat geeft de burger moed. Een stukje buiten het centrum ligt een onopvallende kelder. Zodra we binnenkomen voelt het goed. Grote ruimte (bar, dansvloer, pooltafel, tafelvoetbal, lounge banken). Goede muziek (varierend van rock tot electro - chemical - breakz - new wave - 80's - D&B - jungle - old & new house - gothic - metal - punk - ska). Progressieve, creatieve, alternatieve mensen die geen kijkdoos-houding aannemen zodra je de ruimte binnentreedt, maar gewoon respect hebben voor hun omgeving en zich niet laten leiden door een mening van anderen. Hier voel ik me thuis, hier kan je jezelf zijn, wie je ook bent. Zoals het hoort.