De Grote Tent liep al vol tijdens het optreden van Brainpower. De regenbui die de hele middag al op zich had laten wachten was eindelijk losgebarsten. Bijna onopgemerkt begonnen The Hackensaw Boys hun optreden. Ik moest even mijn best doen om te horen wat ze speelden. Het geluid was erg zacht en hier en daar begon in de lage tonen het een en ander rond te zingen. Even wachten dus tot de geluidsman de juiste instellingen gevonden had. Naarmate het optreden vorderde werd het geluid iets beter, maar nog steeds erg zacht en de bastonen verdwenen. Het programmaboekje had de spijker op de kop geslagen. De band nam ons inderdaad mee naar de setting van ‘O Brother, Where Art Thou’, naar het Amerikaanse platteland van de jaren ‘40. De band zag er dan ook uit alsof ze zo uit die filmset waren weggelopen. Ze gingen er vrolijk op los met lepels en een wasbord naast de traditionele instrumenten als banjo, contrabas, accordeon, viool en mondharmonica. Sloot je even je ogen, dan waande je jezelf in een in een Amerikaans plattelandscafé waar gelachen, gedanst en bier gedronken werd op de vrolijke deuntjes van de lokale muzikanten. Helaas bleek de Grote Tent niet de nodige intimiteit en sfeer te kunnen geven voor deze akoestische band. Vooraan het podium stonden de liefhebbers, maar de rest van de tent was gevuld met gezellig kletsende en zuipende mensen voor wie de muziek van The Hackensaw Boys niet meer was dan achtergrond. De organisatie had er waarschijnlijk goed aan gedaan The Hackensaw Boys in de Spiegeltent of op het Vriendenpodium te plaatsen en nog beter ook op een ander tijdstip. Misschien kan Perron55 de band nog eens uitnodigen voor een optreden, zodat iedereen die wel geïnteresseerd is geraakt in deze band ze nog eens kan gaan zien in een passende omgeving? Tot die tijd is een bezoekje aan de website van The Hackensaw Boys de moeite waard om te luisteren naar live-opnames, waarop uiteraard alles wel goed te horen is. gezien: Zomeparkfeest Venlo, 14 augustus 2005