Met een flinke kater van de dag ervoor pak ik samen met fotograaf Bart de trein naar Heerlen om het Rock 'n' Ride-festival te bezoeken. Dit initiatief dat is georganiseerd door Stichting AMP en gesponsord wordt door onder andere ParkstadPopstad zal helaas niet de geschiedenisboeken ingaan als “drukbezocht”. Je vraagt je af waar de mensen zijn en waar het aanligt dat ze wegblijven: Is de entreeprijs te hoog? Is de line-up niet goed? Is er te weinig reclame voor gemaakt? Ik (Jerome) heb me in ieder geval goed geamuseerd. Aangekomen bij het Skatepark The Promise blijkt dat de eerste band in de file staat bij Genk. De tweede band, genaamd Shaboon, zal daarom de aftrap verzorgen. Shaboon is een 7-koppige band uit Friesland, maakt rapcore en bestaat al sinds 2003. Ze hebben drie zangers in de gelederen, iets wat je niet zo vaak ziet. Het feit dat deze band nog niet zo lang bestaat is te merken. Het geheel komt erg rommelig over en ze geven zelf aan dat het allemaal misschien nog niet af klinkt. Sympathiek om dit toe te geven. Wat wel opvalt is dat de band erg energiek en gemeend overkomt. Het podium in de skatehal is er bijna te klein voor. (JC) Vroeger was er Gingerbread, een emorock-band uit Frankrijk die toch best vaak in zuid-limburg gespeeld heeft. Gingerbread bestaat niet meer. De helft van die band is nu onder de naam Hamilton een soortgelijk project begonnen. Drie Fransozen dit keer, maar de muziek is hetzelfde gebleven: slepende rock overgoten met een indie-sausje en af en toe dromerig. Zanger Christophe vandaag helaas niet goed bij stem te zijn. Vooral de uithalen komen niet echt goed uit de verf. (CM) Een band die de laatste tijd toch wel furore heeft gemaakt in Limburg is Sub.Science. Ze wonnen enkele bandwedstrijden in deze contrijen en kregen de nodige optredens aangeboden. Sub.Science komt uit Antwerpen en maakt aanstekelijke funkcore met als voornaamste invloeden toch wel Incubus en Primus. Ook deze band is erg energiek op het podium en klinkt erg strak. Vooral als je kijkt naar de gitarist die te gekke spastische bokkesprongen maakt. Gewoon een band waar je goede zin van krijgt als je ze bezig ziet op het podium. De funky grooves en moves brengen je vanzelf aan het bewegen. (JC) Misschien wel de hardstwerkende band uit België, The Maple Room, doet waar ze goed in is: Rocken, that is... Sinds hun eerste full-length album 'Uncover*Everyone' uit is hebben ze wel ieder weekend shows gedaan, speelden ze de tent plat op Groezrock en binnenkort gaan ze met The Hurt Process op tour in Engeland. Een raadsel waarom ze niet op Pukkelpop stonden dit jaar maar: “Hey! Ze spelen wél op Rock 'n Ride!” Punky emo/metalcore met twee zangers en een ontzettend strakke band. De liedjes zijn catchy genoeg om zelfs mijn moeder nog aan het dansen te krijgen, maar toch blijft het Heerlense publiek buiten zitten. (CM) En als Superhero dan gaat spelen wordt het contrast bijna pijnlijk zichtbaar. Ineens is het publiek namelijk minstens verdubbeld. Superhero heeft in Zuid-Llimburg een ontzettend trouwe fanbase opgebouwd die de band in ieder geval in eigen regio óveral komen supporten. Dat is natuurlijk iets dat iedere band zich wenst en net als bijvoorbeeld laatst op het Booch? Festival is het weer circle-pitten, meezingen, moshen en zeepbellen geblazen. Als verrassing stopt Superhero iets eerder met hun setlist om bevriende band .Outofreach. twee nummers te laten spelen. Een erg leuke verrassing en het slaat goed aan. .Outofreach. laat in tien minuten zien dat óók zij het in zich hebben. Maar helaas, als Superhero het podium verlaat, verlaat het grootste deel van het publiek ook meteen de zaal weer, waardoor de metal/hardcore van Deadsoil en Burning Skies door weinigen gehoord wordt. Of dit nou iets typisch Limburgs is of dat je dit overal zult houden weet ik niet, maar zonde is het natuurlijk wel. Door dit ‘wat de boer niet kent, eet hij niet’-gedrag lopen niet alleen een hoop mensen een aantal vette shows mis, is het voor de bands jammer, maar dit maakt het voor een organisatie ook minder interessant om grote namen die op tour zijn te boeken. Terwijl het toch juist dit is dat een festival als Rock ‘n’ Ride zo boeiend maakt. (CM) De grootste en laatst toegevoegde naam aan het festivalaffiche is The Hurt Process uit Engeland. Een band die al aardig wat jaartjes aan de weg timmert, maar vrij recent nog een complete bandwissel ondergaan is. En nu zijn ze er weer klaar voor. De band heeft net twee Amerikaanse tours achter de rug, tourt binnenkort dus samen met The Maple Room door Engeland en houdt vandaag een generale repetitie in Heerlen. En wat voor een! Iedereen lijkt van de supermelodische emo/metalcore van The Hurt Process te houden. Hun laatste cd is heel positief ontvangen (“buy it for 15 euro's, that's a f*cking bargain aight?!”) en door de razende enthousiasme van de band op het podium wordt er meegezongen en gedanst door iedereen. (CM) En dan is het aan Face Tomorrow om de avond af te sluiten. Aan geen enkele Nederlandse muziekliefhebber zal Face Tomorrow ontgaan zijn. De band werkt ontzettend hard en speelt óveral. Twee full-lenght albums, een nieuwe dvd op Reflections Records en honderden en honderden shows hebben zij al op hun naam staan. Face Tomorrow verdient het. Het is een van die weinige bands die blijvend originele nummers produceert en een zanger heeft die ook écht kan zingen. Was hun eerste plaat ‘For How You Are’ nog vooral hardcore, de recentste ‘The Closer You Get’ is vooral ook erg indierock en post-hardcore getint. Er zit echt veel sfeer in nummers als 'My World Within' of 'Reflection' en vandaar ook dat Face Tomorrow niet kan ontbreken op Rock ‘n' Ride dit jaar. Voorlopig zijn ze daarmee meteen ook voor het laatst in Nederland, want de band gaat zich net als anderhalf jaar geleden een paar maanden opsluiten om nieuwe nummers te schrijven voor een derde full length cd. De Rotterdammers zetten een set neer die van de eerste aanslag tot aan de laatste schreeuw blijft boeien. Van hard naar zacht en via de twee singles, 'Worth The Wait' en een nieuwe erg goede versie van 'Sign Up', weer van krijsend naar dromerig fluisterend. Alles zit erin, klinkt super en oprecht goed. (CM) Al met al een geslaagde dag dus vol alternatieve muziek in Parkstad. Het blijft alleen een beetje jammer dat er niet veel meer publiek was, aan de line-up lag het in ieder geval niet dus hopelijk worden we volgend jaar weer door stichting AMP verrast met net zo'n lekker festival op de laatste dag van de zomervakantie. (CM) gezien: Rock 'n' Ride festival, the Promise, Heerlen (3 september 2005) tekst: Jerome Crutsen & Cedric Muyres foto's: Bart Notermans