Vóór de band van Brinkman is het de beurt aan de heren van Lawaaiwater. De vier Groningers combineren poëzie met losse geluiden en muziek. "Maar binnenin maak ik vuur / ontdooi ik zinnen", vertelt Bernhard van Loon, terwijl de andere drie hem begeleiden op gitaar en contrabas. Klein en breekbaar, een sfeer die de aanwezigen geregeld laat twijfelen of ze wel moeten klappen. Van Loon lacht, en vertelt dat het oké is. Zo'n project komt het beste naar voren in stilte, maar dat krijgen de heren in Vera niet voor elkaar. Tot Van Loon het publiek om stilte vraagt, zodat ook de mensen aan de bar het "mee kunnen maken". Dat werkt; de laatste drie minuten is Vera eindelijk muisstil.
Klein en breekbaar zijn O-Bat & The Undead absoluut niet. Verspreid over het podium staat een leger aan instrumenten, voor alle gastmuzikanten die Brinkman uitnodigde om mee te spelen. Op het album waren het er dertig. Zelf studeerde Brinkman af aan het conservatorium op trombone, en is hij al jarenlang actief in de (Groningse) muziekscene. Hij speelde mee met bijvoorbeeld Avery Plains en Jammah Tammah, en richtte O-Bat & The Undead op om zijn eigen composities te spelen.
Tim Burton
In de instrumentale opener Night of Confusion speelt meteen de eerste gastmuzikant mee: trompettiste Hilde Houtsma van Mr. Wallace. Een mooie jazzy opener met een donkere ondertoon, waardoor het nummer niet zou misstaan als soundtrack van een film van Tim Burton. De ogenschijnlijk vrolijke stijl met het altijd aanwezige duistere randje is hier zeker te horen, en dat past ze perfect. In sommige andere nummers treedt die duisternis nog wat sterker op de voorgrond. White Wizard bijvoorbeeld, dat een metafoor voor Geert Wilders blijkt te zijn. "The white wizard whispers wicked words", zingt vocaliste Erni Miedema met haar lage, diepe stem die goed bij de sfeer van het nummer past.
Wanneer de band besluit iets vrolijkers te spelen, wordt gekozen voor Brains for Breakfast: "They took our souls and went out of sight / and now it’s like they are having brains for breakfast”, zingt Miedema terwijl gitarist Rudmer van der Meer een catchy gitaarlijntje speelt. En alsof dat nog niet genoeg is, krijgt The Undead bij Dead will Rise gezelschap van oud-stadsdichter Rense Sinkgraven, die zijn keurslijf als stadsdichter even laat varen en herhaaldelijk “the dead will rise above!” zingt. Miedema blijkt die zin ook niet onverdienstelijk te kunnen grunten. O-Bat & The Undead is een bont gezelschap, dat het publiek van de ene verbazing in de andere laat vallen. Zowel muzikaal als tekstueel gaat het alle kanten op, maar de zombies en duisternis zijn altijd gemene deler.
Zombie-moshpit
En het publiek vindt het fantastisch. Wanneer de ska en reggae wordt ingezet, ontstaat er een heuse zombie-moshpit bij het podium. En niet alleen voorin gaat Vera los: tot achterin de zaal dansen de mensen, en dat is een knappe prestatie van de Groningse band. Wanneer de laatste tonen van het slotnummer, en tevens sterkste nummer van de avond Darkness & Vodka hebben geklonken, roepen mensen om Obed. Na zestien nummers is het nog steeds niet genoeg.
Wellicht is het op plaat teveel van het goede. Zestien nummers in een set is veel, maar het is de sfeer die de muzikanten op de zaal overbrengen die het interessant houdt. Zeker is dat Obed Brinkman met Brains for Breakfast een bewonderingswaardig en ambitieus project heeft afgerond waarmee hij heeft bewezen Vera op z'n kop te kunnen zetten. En aan Brinkman te zien geniet hij daar enorm van: het is geen man van veel woorden, maar zelfs wanneer hij speelt op trombone is er in zijn ogen te zien dat hij lacht. In Vera mag de band in elk geval vast terugkomen.