Vera staat al jaren bekend als dé plek voor bandjes die net onder de radar opereren. Met name garagebandjes die zich nog volop aan het ontplooien zijn wordt graag een podium geboden. De vaste klanten weten dan ook wel hoe laat het is als er weer een bandje wordt aangeprezen op de website: als je hier niet bij bent krijg je daar later spijt van. Waar onder andere Davila 666 en Mikal Cronin in het verleden in Vera potentiële toppers in het genre bleken, is daar vanavond Dead Ghosts.

Dat het tweede album Can’t Get No bij het Amerikaanse Burger Records uitkwam is al een eerste teken aan de wand. Een grote hap van de artiesten die daar iets hebben uitgebracht hebben in Vera gestaan; denk maar aan Ty Segall, The Black Lips en Nobunny. Op Can’t Get No zijn invloeden van alle drie terug te horen. Met een iets psychedelischer inslag dan deze bands, en een snufje surfrock, weet Dead Ghosts het album dertig minuten lang fantastisch interessant te houden.

Terwijl in Vera drie van de vier bandleden al begonnen zijn met spelen, is de leadzanger/gitarist nog bezig met stemmen. Zodra hij invalt is de toon gezet. Fantastisch samenspel, een gedrevenheid die aanstekelijk werkt, op een schijnbaar achteloze manier gespeeld, maar alles valt perfect in elkaar. Vernieuwend is het niet, orgineel ook niet per se. Maar door de sterke nummers, en met name door de opvallend enthousiaste en strakke drummer, brengt de band een geweldige live-uitvoering. Af en toe nemen de bandleden even gas terug, om daarna met een extra snel nummer de vaart er weer in te slingeren. Tijd voor pauze tussendoor is er amper; in 40 minuten worden er een stuk of 15 nummers doorheen gejast. Garage zoals het bedoeld is.

Het toch ruimschoots aanwezige publiek gaat niet echt los, maar uit het duidelijk gemeende applaus en de grote rij bij de merchandise blijkt de waardering voor het viertal. Dead Ghosts laat met name live zien een potentiële topper in het genre te zijn. Het eerste concert van 25 Europese optredens is in ieder geval meer dan geslaagd.