'Een avond vol garagegeluiden' kondigde de Usva aan. Echte garagerock is bij de vier bands die in de finale staan nauwelijks te bespeuren. Hoewel de zaal vanavond wel doet denken aan een sex, drugs & rock-'n-roll lifestyle, zullen de bandleden waarschijnlijk nog geen slipjes naar hun hoofd gegooid krijgen. Daarom heeft de organisatie zelf maar ergens divers gekleurd damesondergoed vandaan getoverd en opgehangen. Aan het plafond hangt een soort kroonluchter, gemaakt van talloze groene en witte drankflessen.
Aan creativiteit ontbreekt het dan ook niet bij de Usva. Een van de muren is beplakt met uit elkaar gehaalde kartonnen dozen. Aanvankelijk oogt dit intrigerend mysterieus, maar al gauw blijkt dat deze beplakte muur ook dient als videoscherm. Hoewel er sprake is van een presentator wordt elke band geïntroduceerd door een filmpje, waarin de bandleden iets over zichzelf en de band vertellen. De onderlinge vriendschappen worden in de video's snel duidelijk: er wordt goed over en weer geplaagd.
Na het eerste introductiefilmpje is het aan Little Baby om de avond te openen. De vijfkoppige band speelt een afwisselende set. De stem van de frontman, die overigens gedurende het optreden op een kruk zit, heeft een rauw randje en doet op sommige momenten denken aan singer-songwriters van het Americana-genre. De inspiratie voor de bandnaam zou ook nog wel eens uit een van hun nummers kunnen komen: "Hey little baby, you're born into this world". Tijdens dit nummer neemt een ander bandlid, Gustav, de zang gedeeltelijk over. De melodie klinkt ouderwets mysterieus en zou zo bij een oude komische detectivefilm passen. De jury is na afloop ook uiterst positief. Volgens hen heeft iedereen in de band zijn eigen plek en hebben de leden veel plezier in het spelen. Ook kunnen de juryleden het waarderen dat de zanger als contactpersoon fungeert voor het publiek. Hij is inderdaad de enige die het oogcontact met het publiek niet schuwt.