De muziek die de uit Illinois afkomstige Pokey LaFarge en zijn band maken is in een rijke Amerikaanse traditie geworteld: swing, ragtime, blues; dat spelen de vijf mannen en dame. Pokey is onmiskenbaar de blikvanger van de groep. Een charismatische zanger die zijn best doet ook de tijdgeest van de muzikale periode waar hij op teruggrijpt zoveel mogelijk op te roepen. Zo draagt hij ook een ouderwets maatpak en heeft hij de haarstijl van Elvis. De knapen om hem heen wijken daarin van hem af met juist grote hoeden op, plattelandse kleding aan en grote baarden om hun kin heen.
Bezield spelen de artiesten zeker. Central Time en St. Louis Blues zijn enkele van de hoogtepunten van het optreden door een goede tekst en muzikale hoogstandjes. Tussendoor zoekt Pokey LaFarge veel het contact met het publiek op. Dat is niet eenvoudig met de vijver voor zich, maar uiteindelijk helpt het wel om de aandacht vast te houden. Het is een degelijk optreden, maak vaak wens je dat er iets meer vaart in de muziek zit. Als een nummer halverwege ineens de swing te pakken heeft, is die bij het volgende nummer alweer verdwenen.
In de muziek is het zeker niet Pokey die het meeste opvalt. Zoals hij zingt is hij echt de vertolker van de blues en swing, maar de artiesten om hem heen vallen in muzikaal opzicht meer op, als ze even op de voorgrond mogen treden met hun zuivere staaltjes muziek op country-gitaar, bas, klarinet en mondharmonica. Dat is misschien een beetje wat er wringt in het optreden: dat Pokey de aandacht steeds op zichzelf gericht weet, maar zijn performance en toch ook zijn zang niet heel verrassend zijn. Op dat gebied hebben artiesten als C.W. Stoneking en Frank Fairfield, ook vertolkers van deze oude Amerikaanse genres, iets meer te bieden bijvoorbeeld. Die zijn zelf nog wat authentieker, die wekken door hun vocalen en presentatie nog meer indruk dat ze zelf uit de jaren '20 en '30 komen. Daar staat wel tegenover dat de vrolijke presentatie van Pokey een iets breder publiek trekt.
Het is wel bijzonder dat met zo’n gevarieerd publiek, en op een gratis festival, zoveel mensen praten over het optreden en de artiest noemen. Je kan daarmee toch stellen dat het festival met Pokey LaFarge eindelijk die artiest heeft die echt geschikt is voor het hoofdpodium, want hij weet een breed publiek aan te spreken. Zijn populariteit heeft zeker te maken met zijn eerdere optredens. Drie keer was Pokey LaFarge al te gast in Groningen. Telkens trad hij in de Oosterpoort op, onder andere op Take Root en de Rhythm & Bluesnight. Pokey houdt echt van Groningen, want ook in november is hij hier weer.
Het optreden weet in het begin niet helemaal te overtuigen, maar het publiek haakt er ook nergens helemaal bij af. Als Pokey LaFarge de avond besluit met een paar sterke nummers zijn de mensen er weer helemaal bij. Met youtube-hitje La La Blues gaat het Noorderzonpubliek dan zingend de nacht in en klinkt aan weerszijden van de vijver:''It’s La La La, I’m singing La La La, I’m so happy I’m singing La La La.''