Daughter, een band gebouwd rondom zangeres Elena Tonra, komt nog maar net kijken in de grote mensenwereld. Toch maakt de band snel furore dankzij de geweldige debuutplaat If You Leave, die eerder dit jaar verscheen. Het is dan ook geen verrassing dat Lowlands het trio uitnodigde en dat Noorderzon ze eveneens binnen heeft gehaald. Geregeld omschreven als een mix tussen The xx, Sigúr Ros en misschien Lucy Rose, proberen de Britten hun eigen weg te banen in de muziekwereld.
Tonra is een kleine, tengere en verlegen ogende jonge vrouw. Ze brabbelt wat in de microfoon, giechelt naar Igor Haefeli (haar vriend en gitarist) en neemt een slokje bier. Niets aan haar voorkomen doet vermoeden dat dit meisje overwegend zware, gefrustreerde, bijna zwartgallige teksten schrijft. Een willekeurige greep uit het arsenaal: ‘By tomorrow I'll be left in the darkness / ‘Cause most of our feelings, they are dead and they are gone / We're setting fire to our insides for fun’. De omringende muziek compenseert de donkere songteksten door melodieuze, elektronische uitspattingen.
Na elk nummer wisselen de bandleden van instrument. Gitarist Haefeli haalt regelmatig een strijkstok tevoorschijn om zijn gitaar als een viool te bespelen. Dit doordrenkt de betreffende nummers met een echoënde gitaargalm. Nergens speelt drummer Remi Aguilella een standaard drumpartijtje. Meestal komt daar een elektronisch snufje bij kijken. Een enkele keer gaat hij multi-instrumentaal door tegelijk een gitaar en het drumstel te bespelen. Het trio krijgt met enige regelmaat versterking van een vierde persoon die de toetsen voor zijn rekening neemt, dan wel een extra gitaar tevoorschijn haalt.
De muziek van het Londense trio is niet direct de meest dansbare, toch komen de voetjes licht van de vloer onder de klanken van Human. Als het nummer Youth wordt ingezet, deint het merendeel van de bezoekers mee. Hier en daar zie je zelfs wat mensen meezingen met de tekst van dit liedje, dat toch wel een van hun grootste successen tot nu toe is.
De volle Spiegeltent kijkt ademloos toe naar de kunststukjes van de band. Tussen de nummers door kan je een speld horen vallen. Haefeli zoekt daarom bevestiging: “You make us nervous by being so quiet.” Vanuit het publiek roept iemand: “It’s a compliment!” En dat is het inderdaad, een compliment. De pracht van de muziek en de betoverende stem van Tonra lijken de toeschouwers de mond te snoeren.
Het dynamische geheel van Daughter zorgt dat het concert nergens gaat vervelen. Tonra’s loepzuivere, fragiele en hoge zang klinkt overal doorheen als een fluisterende stem in het donker. Het is een houvast in het weidse elektronische klankenpalet waarmee de band floreert. De Spiegeltent is een prettige, intieme locatie voor het optreden van de Engelsen. De organisatie moet overwegen om het trio voor een volgende keer Het Dok als podium te geven. De invallende duisternis, de lichtjes en het rustige water vormen een geweldig decor voor een ultieme Daughter-ervaring.