Het is de eerste keer dat Basketball in Groningen komt optreden en met een bandnaam als deze (die bewust zo gekozen is) valt het te verwachten dat de opkomst niet al te hoog zal zijn. Zeker als de muziek tot dubstep bestempeld wordt, wat eigenlijk helemaal niet zo is. Dat blijkt later uit Basketball's optreden.

De band komt op met een air van mysterie over zich. Over het gezicht van de zanger hangt een doorzichtige sjaal en de toetsenist draagt een enorme sombrero, waardoor je je gaat afvragen of hij überhaupt een hoofd heeft. Het eerste nummer is verrassend mild op een mooie manier. De muziek heeft veel elektronische lading en er worden meerdere lagen over elkaar gespeeld. Toch krijgen de gitaar, drums en zang genoeg speelruimte. Alle instrumenten vormen een psychedelisch maar harmonisch geheel.

In de muziek hoor je veel etnische invloeden, zoals hypnotiserende ritmes en samples met oosterse vocals en instrumenten. Ook de zanger zelf heeft een stem die bij de stijl past. Heel af en toe hoor je een stukje beat die door dubstep beïnvloed is, maar niet overheerst. Behalve voor het psychedelisch klinkende EP Maw, is er in de set ook ruimte voor "luchtige" nummers. De nummers van deze EP en de nieuwe nummers zijn dansbaar en hebben een rauw randje. Op een gegeven moment wordt de ruimte tussen het podium en publiek steeds kleiner en gaan de mensenlichamen steeds meer en sneller bewegen.

Sommige potentiële bezoekers hebben zich laten afschrikken door de ontoegankelijk klinkende beschrijving van Basketball's geluid. De muziek van Basketball heeft veel elementen van psychedelic en experimental electronica, maar het is wel lekker. Het heeft genoeg durf en pit zonder chaotisch of zwaar te worden. Zelfs met zestig-zeventig man publiek doet de band zijn best en straalt het optreden enthousiasme uit. Als de zaal wat voller zou zijn, dan was het zeker een feest geworden. Hopelijk volgend jaar weer.