De Malinese Boubacar Traoré geniet in eigen land de status van superster. Al sinds de jaren '60 combineert de singer-songwriter Afrikaanse folkritmes op fantastische wijze met de Amerikaanse deltablues. Flarden Robert Johnson en Muddy Waters vloeien samen met de eeuwenoude Afrikaanse traditie. Daarbij is Boubacar Traoré ook nog eens gezegend met een van de beste stemmen van het West-Afrikaanse continent.

Vanavond is het optreden op het eerste gezicht ook rond deze vocale kwaliteiten opgebouwd. De zanger wordt slechts begeleid door zichzelf op akoestische gitaar, een drummer en Fransman Vincent Bucher op mondharmonica. De drummer geeft gedurende het gehele optreden beheerst het basisritme aan. Strak voor zich uit kijkend slaat hij rustig op de kalebas. Desondanks is, tussen de nummers door, duidelijk te zien dat hij met volle teugen staat te genieten.

Het is echter Bucher die onverwacht de show steelt. Waar op de platen van Boubacar Traoré de mondharmonica als basisinstrument gebruikt wordt, leeft Bucher zich tijdens elk nummer uit. Continu ontstaat er een gevecht tussen de zangkunsten van Boubacar Traoré en de scherpende harmonica’s van Bucher. Een waar genot om naar te kijken.

Dat de heren zelf ook van het kat en muis spel genieten, blijkt wel door de continue loopbewegingen. Na afloop van elk nummer loopt het tweetal even naar achter om aldaar een kort grapje met elkaar te maken. Vervolgens wordt er weer een nieuw pareltje ingezet.

Het grootste gedeelte van het repertoire vanavond is afkomstig van de vorig jaar uitgebrachte plaat Mali Denhou. Een goede keuze, aangezien de cd menig wereldmuziek jaarlijstje sierde. Het neuriënde Minuit klinkt net zo meeslepend als op plaat. Ook het meer blues georiënteerde N’Dianamogo weet het publiek mee te slepen. Met name de mondharmonica solo knalt onverwacht scherp de zaal in. Dit is mede te danken aan het fantastisch afgestelde geluid. Wanneer Traoré vanaf de achterkant van het podium enthousiast over de muziek roept wordt dit nog haarfijn opgevangen door de microfoon.

Een concert van Boubacar Traoré laat duidelijk zien waarom de zanger als een van de populairste Malinese volkszangers geldt. Geheel in de stijl van artiesten als Habib Koité worden de hypnotiserende Malinese ritmes gecombineerd met de rauwe deltablues. De toevoeging van een mondharmonica geeft het geheel nog een extra verrassende wending mee. Dat Traoré vanavond bijna twee uur op de planken staat zou je ook zo ontgaan. Zijn muziek tilt je simpelweg even op uit de normale wereld.