Gitaarheld Dyzack en het muzikale gezelschap van Blaudzun in Vera

Twee wervelende optredens van een uiterst muzikaal gezelschap

Tekst: Saskia Evers Foto's: Donald Van Tol ,

Vera is donderdag 22 maart tot de nok toe gevuld voor het optreden van Blaudzun, die in gezelschap van zes andere muzikanten een indrukwekkend bombastisch, maar ook gevoelig optreden geeft. Dyzack gaat aan hem vooraf. Deze verzorgt in zijn eentje een bewonderenswaardig voorprogramma door zijn zinderende gitaarspel.

In de uitverkochte zaal staat als voorprogramma Dyzack. Erik Hofland, de man die achter deze artiestennaam schuilgaat, is al ruim 20 jaar druk bezig in de muziekwereld. Dat hij de nodige ervaring heeft, is duidelijk merkbaar.

Tijdens het optreden benut Dyzack zijn gitaar dan ook in alle mogelijke opzichten. Met een indrukwekkende vingervlugheid – die het onmogelijk maakt de handbewegingen te volgen – gaan zijn handen ritmisch over de snaren. Hij voegt ook nog een mondharmonica en effecten toe aan de mix Ook schroomt de man er niet voor om met een strijkstok over de snaren van zijn gitaar te strijken. Het geheel betekent een afwisselend, maar vooral wervelend optreden.

Wat Dyzack solo doet, doet Blaudzun met zes extra bandleden en een nog grotere schare aan instrumenten dunnetjes over. Hoewel de alias van Johannes Sigmond bekend staat als singer-songwriter, staat er een heus muzikaal gezelschap dat stiekem gewoon een band heet. Iedereen heeft duidelijk zijn eigen, maar voor sommige bandleden wel afwisselende, rol. De enige vrouw in het gezelschap bespeelt bijvoorbeeld de viool, mandoline, tamboerijn en een drum, terwijl ze hier en daar ook nog een zinnetje meezingt.

Doordat het zo’n grote band is, knalt het geluid vanaf de allereerste noot de zaal in. De verschillende geluiden zorgen voor een plezierige samensmelting van klanken, die soms juist heel bombastisch zijn maar op andere momenten juist erg gevoelig. Blaudzun’s unieke typerende stem dringt samen met de muzikale klanken door merg en been. Het repertoire is overwegend donker. Duister. Wellicht zelfs melancholisch. Al klinkt er hier en daar wel licht in de duisternis door.

Hoewel de samensmeltende geluiden door de huid dringen, ontstaan de echte kippenvelmomenten toch als het krachtige doordringende geluid van de band stil valt. Blaudzun vertolkt enkel met zijn gitaar of ukelele een (stuk van een) nummer solo en dwingt Vera op die manier tijdens het nummer tot stilte. Dan is extra duidelijk wat hij met zijn stem kan. Ook heel indrukwekkend is het fluitconcert van de band. Aan het einde van We Both Know fluit het gezelschap de laatste tonen van het nummer. Uit alles blijkt dat er een gezelschap van zeer muzikale mensen op het podium staat. Geen wonder dat Vera vanavond uitverkocht is.