Sizzla is een artiest met vele gezichten. Hij verkondigt de boodschap van vrede en liefde op het podium, is een groot geldschieter voor liefdadigheidsprojecten op Jamaica, een groot fan van Mugabe uit Zimbabwe en schreef met Thank You Mama één van de meest liefdevolle nummers voor moeders ooit gemaakt. Tegelijk is hij aanhanger van de Bobo Ashanti groep.
Met name dat laatste maakt hem in Europa omstreden. Bobo Ashanti is een religieuze groepering in Jamaica. De leden zijn fel gekant tegen blanken en zijn van mening dat een vrouw haar echtgenoot dient aan te spreken met ‘prophet’ of ‘priest’.
Nog extremer zijn hun gedachten over homoseksualiteit. Samen met populaire reggae-artiesten als Anthony B en Capleton riep Sizzla regelmatig op tot het verbranden, stenigen en vermoorden van homoseksuelen; een gewoonte die de meeste reggaeartiesten sinds het ondertekenen van de Reggae Compassionate Act in 2007 aan de wilgen hebben gehangen. Sizzla ondertekende, maar reageerde door het nummer Nah Apologize alsnog ten gehore te brengen. Dit is een lied waarin hij duidelijk maakt zich nooit te zullen verontschuldigen voor zijn ideeën over homoseksuelen.
Het nummer was in 2009 niet genoeg reden om een optreden in De Oosterpoort te verhinderen. Drie jaar én een cover van Buju Bantons nummer Boom Bye Bye later zijn de kaarten opnieuw geschud en is er meer ophef rond het optreden. In Boom Bye Bye zingt Sizzla dat homofielen beter weg kunnen rennen als hij er aan komt. Dit alles wordt vergezeld door de titel die lijkt te verwijzen naar kogelschoten.
Dat het spelen van dit nummer geen handige timing was besefte ook de reggaester. Terwijl de storm rond zijn Europese tour voorzichtig aangewakkerd werd, lagen de excuses al snel klaar: “All I wanted was to show my support for a brother, friend and colleague who is incarcerated”.
In Zweden is de zanger niet meer welkom. Ook in Nederland verzocht het COC om het schrappen van de optredens. In Groningen stuurde De Stadspartij een brandbrief naar de gemeenteraad met hierin niet te missen vergelijkingen met de Tweede Wereldoorlog. De podia zelf blijven wijzen op de ondertekening van de Compassionate act en het feit dat de nummers al jaren niet meer ten gehore zijn gebracht. De Oosterpoort is van mening dat Sizzla vooral “om het artiestieke belang” een podium verdient. Extra controle op de setlist was hier dan ook niet nodig.
Afgaande op de opkomst maken ook in Groningen de fans zich niet druk om de ideeën van de artiest. Velen weten niet eens wat hij zingt, anderen voelen zich niet aangesproken maar komen gewoon voor een leuke avond. Plezier is het toverwoord en Sizzla’s ideeën mogen verwerpelijk zijn, je avond afgelasten uit principe lijkt net een stapje te ver.
Zoals verwacht zong Sizzla maandagavond geen enkele van zijn beruchte nummers. Na een ruim 20 minuten durende roots introductie van de band wandelt de tulbandrasta, gehuld in pak, het podium op. Waar het eerste gedeelte van de setlist is gericht op de langzamere nummers, wordt er na het spelen van Thank You Mama een knop omgedraaid. De band gooit het gas volledig open en gooit de ene na de andere hit eruit. Sizzla brengt het gedeelte tot een explosief einde met het knallende Millitary Riddim. Vervolgens zijn er nog een paar minuten over om met enkele meer relaxte nummers af te sluiten. Een ijzersterke show waarbij de volle zaal van voor tot achter enthousiast staat te springen en lol heeft. Niets om je druk over te maken eigenlijk?
Tot de dj van De Oosterpoort vlak na afloop van het optreden een Buju Banton track draait om Sizzla “te steunen”. Dat onderschrijft nog eens het gevoel dat een gedeelte van de aanwezigen dondersgoed weet waar de zanger voor staat.