In een aardig volle zaal in Vera staat vrijdag 13 april Motorpsycho. De band is in gezelschap van jazztoetsenist Ståle Storløkken met wie de band in maart het album The Death Defying Unicorn heeft uitgebracht. Naast de stoere rockers met uiterst geschikt lang headbanghaar oogt de toetsenist met witte cape enigszins misplaatst. Toch klopt het totaalplaatje wel, zeker omdat Ståle Storløkken onder andere een orgel bespeelt.
Dat Motorpsycho zich niet in een hokje laat plaatsen, mag duidelijk zijn. Van metal, progressieve rock, psychedelische rock tot indie. Zelfs jazz. Niets is de heren vreemd. Vanaf de allereerste minuut waait er een oorverdovende tornado aan geluid het podium af die de hele zaal door raast. De band laat dan ook geen ruimte tussen de nummers. De mannen spelen de nummers van het nieuwe album aan een stuk door. Er valt pas een stilte zodra de mannen het podium verlaten. De nummers klinken wel anders dan op het album, maar dat komt omdat de mannen in gezelschap zijn van Ståle Storløkken. Op het album heeft de band hulp van het Trondheim Jazz Orchestra.
Wel zorgen de heren voor enige afwisseling. Hoewel de band het merendeel van de tijd het publiek voornamelijk wegblaast, zijn er ook momenten dat de band juist heel klein oogt en de tornado verandert in een zacht briesje. Onder begeleiding van enkel rustige klanken van de synthesizer laat Ståle Storløkken een stukje zangtalent horen. Het visuele aspect doet wat duister aan. Voordat hij begint te zingen, doet hij de capuchon van zijn cape over zijn hoofd. De outfit doet denken aan die van een druïde. Ook zijn er zeldzame momenten waarbij de nadruk op de zang ligt en er minimale instrumentale begeleiding is. De overgang van heel groot naar heel klein en vice versa komt overigens wel alle keren geheel onaangekondigd. Ineens is het heel rustig. Dan raast plotseling de tornado opnieuw door de zaal.
Dat het geluid hard staat, wordt extra duidelijk als zanger Bent Sæther het publiek probeert over te halen om mee te klappen. De ware psychonauten klappen natuurlijk enthousiast mee. Het geluid staat echter zo hard dat er van dit klappen niets te horen valt. Dit is overigens vrijwel de enige interactie die de band met het publiek heeft. Alleen als de heren voor een tweede toegift terugkomen, vertelt Bent dat ze backstage overleg hadden omdat het orgel niet gezond klinkt vandaag. Ook grapt hij dat het de dag ervoor de orgelspeler was die niet gezond klonk. Dan volgt er wederom een lange toegift. De mannen van Motorpsycho en Ståle Storløkken trakteren het publiek op een waar spektakel.