Na een mooie eerste Grunnsonic-dag op woensdag gaan we deze donderdag vol verwachting weer terug naar de voor ons inmiddels bekende locaties. Het belooft weer een gevarieerd programma te worden, een feest voor liefhebbers met een brede muzieksmaak. We zullen wat dat betreft geen eentonige avond hebben. Dat is zeker. Maar wat zullen we aan het eind zeggen over het niveau?

bogi smalls

Klup de Dag

We beginnen onze Grunnsonic-avond in Klup de Dag met een optreden van bogi smalls. En nee, bogi smalls heeft niks te maken met Biggie Smalls (The Notorious B.I.G.). De in Groningen wonende psychologiestudente Boglarka Buzas is zangeres en songwriter. Ze speelt mooie melodieën op haar akoestische gitaar en ze zingt over hoop, verlies en ook over de mooie dingen die je raken. Haar liedjes zijn sprankelend en hartelijk, maar soms ook om verdriet of melancholie bij te voelen. 

Ze heeft een band meegenomen: een bassist, een gitarist en een drummer. En het is even een beetje wennen. In het begin lijken de zenuwen wat hoorbaar in haar stem. De set begint met een aantal indie-folk nummers die rustig beginnen, vervolgens een golvende climax hebben en dan naar het einde toe weer tot rust komen. Al met al prachtige nummers met veel sfeer, emotie en diepte, maar uiteindelijk voelt het qua structuur inwisselbaar. De tweede helft van de set kent qua nummers onderling veel meer variatie en dat maakt het uiteindelijk een stuk interessanter.

Bogi’s zang is warm en fris tegelijk. Ze speelt geconcentreerd en heeft een open uitstraling. De band is helaas soms van wisselende kwaliteit. We betrappen de drummer met name op een aantal minder geslaagde momenten. Wellicht mede daardoor voelt het nummer Oxygen als het hoogtepunt van de set. Dit nummer, mede geschreven door Aisling Flouch, wordt solo gespeeld door bogi smalls en weet ons allen goed te raken. Zo waren er zeker wel de nodige kanttekeningen, kleine euvels waar nog aan gewerkt kunnen worden. Maar in de basis was dit een mooi, sfeerrijk optreden. Er was al met al net genoeg te genieten om te kunnen spreken van een mooie verrassing.

© Tessa van de Vorstenbosch / 2025

frogs.

Klup de Dag

frogs. opent met een geluid dat direct een nostalgisch gevoel oproept. Het is dromerig, elektronisch en doet denken aan de jaren ’90, toen elektronische muziek echt zijn opmars aan het maken was. Het voelt vertrouwd, zonder oubollig te worden.

De zangstem, waar een dikke laag autotune overheen zit, vormt een opvallend contrast met de muziek. Het past en sluit juist zo goed aan bij de sfeer die de band weet neer te zetten. Ondanks de duidelijke effecten, klinkt er emotie door in de stem – zeker knap. De synths en elektronische elementen hebben een experimenteel randje en roepen mooie herinneringen op aan oudere (acid) techno en trance. Eigenlijk presenteert de act sowieso een blend van allerlei genres, zoals ze het zelf ook zeggen. Want naast het eerdergenoemde horen we ook vleugjes van post-punkmelodieën. Het geheel is energiek en dansbaar, zonder overweldigend te zijn.

Wat deze muziek zo bijzonder maakt, is de balans tussen chaos en herkenbaarheid. Frogs. weet iets te creëren dat zowel modern als nostalgisch aanvoelt. Het geluid is verfijnd, terwijl er toch wel harde kicks uit de drumcomputer komen. Tegelijk wordt er ruimte gemaakt voor dromerige synths en vocalen met galm. Het resulterende geluid voelt tegelijkertijd hoopvol en melancholisch. Je voelt de emoties, maar krijgt door de stevige beats ook energie om te bewegen.

Als genre lijkt de muziek ergens tussen acid techno en trance in te zitten, maar het heeft een eigenzinnig karakter dat lastig in een hokje te plaatsen is. Frogs brengt een vernieuwende mix die live indruk heeft gemaakt.

Angry Chair

Warhol

Nou, het is niet erg moeilijk om te horen waar Angry Chair de mosterd vandaan haalt. De naam van deze Drents-Groningse formatie geeft al een hint: het is de titel van een iconisch Alice in Chains-nummer. Yep, het Seattle van de jaren negentig is neergedaald in Groningen hier in de Warhol. Met name bands als Soundgarden en, dus, Alice in Chains zijn inspiratiebronnen. De set van deze vijf-persoons-formatie begint dan ook met een goddelijke grunge-groove. De toon is gezet. De band staat sterk te spelen in de bomvolle Warhol. We horen goede melodieën, zware riffs en een vette ritmesectie. 

Het is fijn om even in de jaren negentig te bivakkeren. We zwiepen met onze haren (indien aanwezig) en schudden van voor naar achter met onze bovenlichamen. Hoogtepunten van de set zijn nummers als Can’t Breathe - wat een vreselijk fijn refrein - en Hole, het titelnummer van het vorig jaar uitgekomen debuutalbum. De zang van Max de Jong heeft genoeg grungy klankkleur om het totaalplaatje helemaal te laten kloppen. Oké, heel erg wereldschokkend en innovatief is dit muzikaal gezien dus niet, maar voor een fijn nostalgisch geluid met een authentiek karakter kun je deze band er zeker bij hebben. En gezien de belangstelling kun je ook concluderen dat de Seattle-sound nog steeds heel erg leeft en dat de liefhebbers Angry Chair al prima weten te vinden.

© Tessa van de Vorstenbosch / 2025

Redson

Grote Markt meet@air

Na het optreden van Angry Chair gaan we rap naar de Grote Markt. Ook hier is veel belangstelling. Fans en liefhebbers zijn er klaar voor. Redson gaat optreden. De act heeft nog even tijd nodig om goed van start te gaan. Maar uiteindelijk is het zover. We zien dat Redson een drummer en een gitarist heeft meegenomen. De zanger/rapper is vastberaden er een mooie, knallende, maar ook intieme show van te maken. De liedjes van Redson zijn commercieel zeer verantwoord. De ene track heeft een hoger bangergehalte dan de ander, maar de smeuïge versmelting van pop, rap en elektronische muziek werkt als smeerolie om de mogelijk aanwezige stramheid, opgedaan na een hele avond bandjes kijken, weg te krijgen. 

Gouden Tranen heeft een oorwurmrefrein en ook Niet Meer Voor Jou zit superslick in elkaar. De Grote Markt zingt mee! Redson deelt zijn kaartjes wel uit op deze manier. Technisch gezien loopt het echter wel wat mis, zo nu en dan. Het klinkt niet zoals gerepeteerd, vertrouwt Redson ons toe. En halverwege wordt er even tijd gepakt om het één en ander te corrigeren. Redson pakt het heel pragmatisch aan, met veel boyish charm komt hij er uitstekend mee weg. Je gunt hem een fijn moment vanavond, het is duidelijk dat dit optreden heel veel voor hem betekent. Alsof hij het amper nog kan bevatten dat hij op de Grote Markt staat te spelen. We genieten collectief met hem mee. En dat hij af en toe zwaar leunt op de zang van de backing-track vergeven we ook dan maar. De Grote Markt danst, springt en zingt mee tijdens het optreden. Het is een korte set, maar genoeg is genoeg. Het was leuk! 

Al met al was het weer een mooie Grunnsonic-avond. Wederom vierde de variatie hoogtij. We hebben acts gezien vanavond - in verschillende fases van ontwikkeling - die we zeker in de toekomst vaker zouden willen zien. En we kijken alweer reikhalzend uit naar de dag van morgen voor nog meer moois uit Groningen.

© Tessa van de Vorstenbosch / 2025