Town of Saints zet er na 14 jaar een punt achter. Na een mini-afscheidstour op diverse locaties staan ze nog één keer in Vera. Het blijkt een moeilijk vaarwel, want man, zelfs na hun lange afwezigheid zijn ze nog steengoed. De avond trekt veel oude bekenden. De setlist is erg mooi opgebouwd. Er is genoeg ruimte voor intimiteit, maar er wordt ook keihard gerockt.

Van Oostenrijk naar Sziget

Na een verhaal dat ooit begon op een berg in Oostenrijk, waar zanger en gitarist Harmen Ridderbos en violiste en zangeres Heta Salkolahti elkaar ontmoetten, zijn we vandaag 14 jaar verder. De band stond op Sziget, verschillende andere plekken in Europa en was 3FM Serious Talent. In 2018 verscheen hun laatste album, waarna het langzaamaan stiller werd. Harmen dook op projecten als Electropoëzie, Zeevonk Records en CAW CAW. Heta dook op bij Suze who?, Felthouse en diverse andere projecten. Town of Saints bestond eigenlijk al niet meer, maar officieel werd het nooit. Tot nu. 

Bij de voorgaande shows in deze laatste tour van Town of Saints werd het publiek getrakteerd op een set van minstens 18 nummers. Dat belooft veel voor deze knaller in Vera. De band begint met een prachtig en rustig nummer dat meteen binnen het genre te plaatsen is waar de band bekend om staat: folk. Toch volgt er een ontlading die bijna in rock meets country te plaatsen is. De viool vormt een ware aanvulling op het geheel van de band, juist dat geeft uiteraard het ‘folkgevoel’. Het publiek reageert enthousiast op deze opkomst en staat te popelen om meer te horen.

Gitarist Berend Rombouts speelt hier echt de sterren van de hemel. Een enorm cliché, maar beter valt het niet te beschrijven. Er wordt geen spiertje teveel aangespannen en hij speelt op zo'n dooie akkertje de meest fantastische solo’s. In combinatie met de viool van Heta is het een match made in heaven. Het is het kenmerkende geluid van de band en verbindt wederom de genres folk, country en rock, want er wordt zeker gerockt. Je zou hierdoor een vergelijking kunnen trekken met Mumford & Sons, maar dan zonder de banjo's en cheesy refreintjes en een scherper randje. Richting het einde van het optreden wordt er zelfs geheadbanged door Harmen.

Intimiteit en afscheid

De kennis en kunde van ieder bandlid spat van het podium. De act staat, ze spelen strak, de zang is goed en de bandleden staan met een goede dosis zelfvertrouwen op het podium. Voor zowel de fans van het eerste uur als voor wie ze nog maar net heeft leren kennen is het ontzettend jammer dat dit het afscheidsconcert is. Wat hadden we hier graag nog veel meer van willen horen.

Na de muzikale extase op het podium creëeren Harmen en Heta een intieme setting midden in het publiek. Ze komen op een verhoging te staan en spelen een aantal nummers volledig akoestisch. Hierbij krijgt het publiek een belangrijke taak, het moet namelijk de melodie meezingen. Het duurt even voordat het muisstil is in de zaal, maar zodra iedereen meedoet klinkt het prachtig en je voelt je volledig onderdeel van de act.

Daarna klimt Town of Saints weer het podium op voor nog een paar nummers op volle sterkte. Er wordt afgesloten met het typische geluid, folkrock en een beetje country. Het optreden eindigt met een enorm applaus van het publiek, het is nu écht klaar. Het is zonde dat het voorbij is, maar het afscheid was bitterzoet.