De dag wordt om 13:00 muzikaal afgetrapt door Claude. Claude is dit jaar samen met Flemming, Son Mieux en Wende ambassadeur van de vrijheid en vliegt dus het hele land door om op verschillende bevrijdingsfestivals op te treden. In Groningen bijt hij het spits af. Voor Claude is het thema vrijheid extra belangrijk omdat hij zelf opgroeide in een AZC en daardoor weet hoe kwetsbaar die vrijheid kan zijn. Hij brak in 2022 door met de single Layla, een aanstekelijk popliedje wat hem gelijk op de kaart zette in de Nederlandse popscene. Wat opvalt is dat er bij zijn show enorm veel kinderen aanwezig zijn, beschermd met grote geluiddempende koptelefoons op. Sommige kinderen kunnen alle teksten woordelijk meezingen en de ongedwongen Claude zorgt dan ook voor een aanstekelijke show die zowel bij jong als oud een lach op het gezicht tovert. Claude vult zijn repetoire mooi aan met nummers van zowel Kenny B als Stromae en zorgt zo voor een afwisselend optreden en het perfecte begin van deze 5 mei.
Zondag 5 mei lijkt het wederom een oer-Hollandse, druilerige Bevrijdingsdag te worden. Gehuld in poncho’s en regenlaarzen arriveren de eerste bezoekers rond het middaguur op de modderige drafbaan. De voorzorgmaatregelen blijken echter al snel voor niets als bij de eerste artiesten de zon door de wolken breekt. Truien worden om heupen geknoopt en poncho’s verdwijnen in de prullenbakken. En hoewel er af en toe nog schichtige blikken richting de lucht worden gegooid, betreden meer mensen het terrein. Het is tijd om echt onze vrijheid te vieren en te dansen tot de zon weer achter de wolken verdwijnt.
Claude
Mula B
Dan trekt een hele stroom jongeren zich in de richting van de Sena-stage. Mula B staat namelijk als volgende op het programma en die trekt een heel ander publiek dan we zagen bij Claude. Mula B zijn optreden op Eurosonic in OOST werd bestempeld als één van de beste shows van de randprogrammering. Ook vandaag laat hij zien dat hij samen met zijn vaste producer Iliasopdebeat een goede mix van straat en pop ten gehore kan brengen. Doordat hij maar kort speelt worden sommige nummers verkort. Wat jammer is als het publiek net helemaal losgaat, maar hierdoor weet Mula B wel zowel zijn nieuwe als oude nummers in één strakke en energieke set te proppen, wat knap is aangezien het lijkt alsof het publiek net zo hard gaat op zijn oude als zijn nieuwe muziek.
TAXITAXI
Via de bar, waar over de loop van de dag de rijen kort blijven door de vele plekken waar je drinken kan halen, liften we terug naar de mainstage. De Groningse formatie TAXITAXI is namelijk next. Het is bijzonder hoe de drie besnorde mannen in een jaar tijd een plek op de mainstage van het bevrijdingsfestival hebben bemachtigd. Na een (kort) album en een gesloopte zaal tijdens Grunnsonic is TAXITAXI (samen met shoom) een van de drie Noorderlijke acts geselecteerd voor de Popronde. Maar hoe ga je een set van drie kwartier op zo'n groot podium vullen met een album van 14 minuten? Met een attitude alsof ze al jaren op grote podia spelen natuurlijk! Met een skelter het podium op karren helpt al een hoop. Als de drie al nerveus zijn is daar weinig van te merken. Ondanks dat het drietal ietwat wegvalt op het grote podium houden ze zich goed staande. De nummers komen toch beter tot hun recht in een donkere volle zaal dan in de volle zon, en daarmee drijgt het wat eentonig te worden, maar de energie blijft hoog. Zo draait het publiek enthousiast mee als een goudvis in zijn kom tijdens het gelijknamige lied. De band is flink uitgedaagd met zijn plek op de mainstage, maar laat zich er niet door klein krijgen.
John Coffey
Over een band met een enorme cultstatus gesproken; John Coffey is back. De band, die velen vooral kennen van dat ene biertje op Pinkpop, was een tijd uit de running, maar sinds begin vorig jaar zijn ze weer terug. Met hun energieke punkrock en jaren aan ervaring zorgt John Coffey vanmiddag voor zoals ze het zelf zeggen: ‘keiharde teringherrie.’ Met zowel folky invloeden als schreeuwerige branie word er binnen de kortste keren gemoshed en gedanst. Maar ondanks dit muzikale geweld blijven veel mensen in het publiek niet de hele set hangen. Of dit nou komt doordat er natuurlijk ook nog even gegeten moet worden of omdat de mannen qua energie elk nummer op elkaar laten lijken wordt niet helemaal duidelijk, maar dat John Coffey terug is van weggeweest, dat staat buiten kijf.
Sophie Straat
Hoewel John Coffey en TAXITAXI de punkbands op het programma zijn, is het vanmiddag vooral Sophie Straat die met haar Nederlandstalige protest smartlappen een echte punk attitude laat zien. Met haar Free Palestine jersey en haar rauwe, eerlijke teksten, komt ze mondiger uit de hoek dan al die gitaarbands. Waar de muziek klinkt als hossen in een bruin café, zijn de teksten meedogeloos en vol politiek engagement. Sophie Straat bezingt met haar hese hoge stem en in plat Amsterdams accent thema’s waar vooral veel vrouwen mee te maken hebben en schuwt niet om mensen hierbij tegen zich in het harnas te jagen. Hossen terwijl je schopt tegen de gevestigde orde. Uniek en precies waar het vandaag allemaal om draait.
En na al dat gedans, is het natuurlijk even tijd voor wat krachtvoer. De keuze is ook dit jaar weer reuze met zowel weer een stand van de Hasret als burgers, churros of gewoon een lekker patatje. Ondanks dat de drafbaan inmiddels bezaaid is met mensen blijven de rijen bij zowel de eettentjes als de wc’s enorm te doen. Doordat je aan de ene kant van het terrein een plaspartout kan halen, zijn de dixies aan de andere kant van het terrein rond de namiddag nog steeds redelijk schoon en kunnen we snel na een patatje en een wc-break weer door naar de mainstage waar Gronings trots Tiktok Tammo aan de beurt is.
Tiktok Tammo
Tiktok Tammo is als typetje de belichaming van alle Groningse clichés die je maar kan bedenken en hij omarmt dit ten volle. Gekleed in een overall staat hij lachend op het podium. Achter hem pronkt een enorme vlag met een eierbal; om maar te spreken over clichés. Helaas blijkt dat ondanks de goeie band die hij heeft meegenomen, de mainstage een beetje te hoog gegrepen voor ons Tammo. Zijn typetje blijkt helaas niet genoeg om te kunnen overtuigen. Hoewel hij veel vrolijke deuntjes ten gehore brengt, vaak op de melodie van bekende hits van toen en nu, is er een grote doorstroom van mensen die het toch na een paar nummers voor gezien houden. Het is zeker enorm fijn dat de organisatie dit jaar ook grote podia heeft gegund aan lokaal talent, maar soms kan een podium te groot zijn, hoe groot het talent ook is.
Dizzee Rascal
Dizzee Rascal is één van de grondleggers van de Engelse hiphop of grime scene. Zijn nummers bonkers en bassline junkie zijn onder fans van dit genre echte klassiekers en zelfs onder het jonge publiek rapt en zingt iedereen deze nummers mee. Het is één en al energie en gelijk worden er moshpits opengegooid. Dizzee is dan wel een vedette in het vak, zijn show blijkt één van de leukste en beste van dit bevrijdingsfestival. Om ons heen gaan de jassen uit en worden gaten in schoenen gedanst. Het publiek gaat helemaal bonkers en bijna vol ongeloof kijkt men naar hoe en waarom deze hiphopheld hier in Groningen terecht is gekomen. Maar dat dit een optreden is wat niet snel vergeten gaat worden, dat is zeker.
Nadat de damp boven de menigte na het optreden van Dizzee Rascal is verwaaid is het tijd voor de uitreiking van de badeendenrace. Het Bevrijdingsfestival Groningen heeft een Badeendenrace voor de Vrijheid georganiseerd, waarvan de opbrengst bijdraagt aan de financiering van toekomstige edities van het Bevrijdingsfestival. 6000 eendjes werden er bij de papiermolen losgelaten en je kon voor 5 euro een badeendje ‘kopen,’ en prijzen winnen zoals bijvoorbeeld een fatbike. Nadat de winnaars bekend zijn gemaakt van dit leuke ludieke initiatief verspreid het publiek zich over de drafbaan; sommigen blijven staan voor Nick Mulvey waar andere het opkomende talent Babs gaan aanschouwen bij de Sena.
Aan het eind van de avond moeten er moeilijke keuzes gemaakt worden. Gaan we kijken hoe Froukje de mainstage kapot speelt, hoe bij het Hit the North podium de Dj’s het publiek eindeloos laten dansen of gaan we kijken bij Benwal op de Sena?
Uiteindelijk wordt het een cocktail van dit alles samen. Froukje schittert en laat ons alleen maar meer willen dansen, waardoor we via de Dj’s uiteindelijk staan te stampen bij Benwal. Dit Groningse technotalent speelt dit jaar ook op Lowlands en is hét nieuwe geluid in de rave scene. Je ziet dat de mensen die op zijn optreden afgekomen zijn, hier zijn gekomen om met zonnebrillen op te beuken. En ook al lonken de klanken van Froukje achter ons, het is hier bij Benwal waar we deze heerlijke Bevrijdingsdag afsluiten. Dansend, ons vrij voelend en met onze voeten kapotgelopen en gedanst op de Groningse bodem. Het was een heerlijke zonnige onbezonnen Bevrijdingsdag, die met alles wat er momenteel gaande is in de wereld, dit jaar extra belangrijk en bevrijdend voelde.