De eerste warme dagen van het jaar zijn aangebroken. Tijd voor zoet bier, dunne jasjes en natuurlijk dromerige synthpop. Ook bij Simplon UP is de lente aangebroken. Deze donderdag staan Bitterlemon en frogs. op het programma. En wat is er nu verfrissender dan met een zoete bitter lemon in de hand naar de kwakende kikkers in de sloot te luisteren. Het blijkt een avond van tegenstrijdigheid te worden. Oud vs. nieuw, hard vs. zacht en bitter vs. zoet.

frogs.

frogs.

Frogs. kennen we al een beetje. Zo stonden ze tijdens ESNS op ons eigen programma in De Drie Geszusters en hebben ze onder de naam Bee Sting het Grondslag traject doorplopen. Ook zijn ze vrij actief als het gaat om schrijven. De band heeft onder de huidige naam al een EP en een album op hun naam staan: DISCONNECTED en frogs. electronics. Beide werken zijn perfecte voorbeelden van wat we internet muziek kunnen noemen. Er zit wat vaporwave in, wat indie en wat post-punk. En alles is natuurlijk gefilterd door een romantische VHS lens.

Frogs. doet eer aan hun eigen naam wanneer ze beginnen en de bovenzaal. Tussen het dromerige synth geluid horen we zachtjes kleine kikkergeluiden opzwellen. Dan kickt een drumcomputer in breekt het geheel ene beetje los. In het gitaargeluid zijn duidelijke invloeden van ’90s indie en midwest-emo bands te horen. Samen met de in autotune gegoten stem is het geheel een fijne mix tussen nieuw en nostalgisch. Net als veel andere artiesten die af en toe pootjebaden in dreampop en vaporwave, zit frogs. vol van clichés en melodieën die we kennen van lang geleden. De net niet zuivere gitaren van bands als Duster, de zwevende electronica van Electric Youth en teksten die recht uit het dagboek van een verlangende tiener komen. Maar clichés werken om een reden en ook bij frogs. zit er een kern van oprechtheid in. frogs. maakt, door al hun invloeden te combineren, muziek die echt van nu is. En het is heerlijjk om te zien. E-girls en boys van Groningen opgelet. Frogs. kan wel eens je nieuwe favoriete band gaan worden.

Bitterlemon

Dan is het aan de Utrechtse formatie Bitterlemon om de lente in te luiden. De band heeft naam gemaakt als een act die aan de ene kant zoet en dromerig kan klinken en aan de andere kant omver blaast met zwaarder geschut. Die reputatie blijkt aardig te kloppen. Bitterlemon begint hun set met een geluid dat we goed kennen uit de indie/underground scene. Veel chorus op de gitaren en duidelijke shoegaze invloeden. Het heeft wel wat van eerdere Wolf Alice releases. Bitterlemon lijkt hierdoor ook kandidaat te zijn voor het perfecte voorbeeld van een jonge, beginnende shoegaze band. De riffs zijn cool en vernuftig. Op precies de goede momenten gaat de fuzz aan en trekt Bitterzoet het tempo wat omhoog. Toch blijft het echte rauwe randje voor het grootste deel van de set buitenwegen. Na een kleine aankondiging dat het tempo nu toch echt wel wat omhoog wordt gegooid, lijkt het ineens of er een andere band op het podium staat. De gitaristen trappen even hun distortion pedalen to eleven en met een dikke, stoner-achtige muur van geluid gooit Bitterlemon de laatste twee nummers eruit. Jammer dat dit niet eerder in de set gebeurde, want dit is vet!

Frogs. en Bitterlemon zijn bands die op weerszijden van het slackerrock-spectrum zitten, maar vullen elkaar goed aan. Indie is nog lang niet dood, dat blijkt vanavond wel weer.

Bitterlemon