Het is zaterdagavond rond elven. Het lijkt de eerste warme zaterdagavond van het jaar en aan de lege garderobe van de Vera te zien, zijn de mensen vanavond dan ook zonder jas gekomen om de kersverse Groningse band Vanity box te zien spelen. Dit wordt het derde optreden van de band dus we zijn benieuwd of de band, bestaande uit ervaren muzikanten en Vera-veteranen, ons kan verrassen op deze zomerse zaterdag.

Voor de bandleden van de Vanity Box is de kelderbar zeker geen onbekend terrein. De viermansformatie bestaat namelijk uit Downstage-collega's Hugo Heinen en Yorick Karseboom, mede-Veraan Julia Bekker en goede kennis van de Vera, Sybolt Friso. Het is dus een thuiswedstrijd. Naast hun ervaring in de Vera kennen we de vier ook van verschillende groepen, zoals Hugo van The Mudd en atoomclub, Yorick met Shitfaced Mermaids, Julia met Potgrond en OOO, en Sybolt met Feral Tides.

De leden van Vanity Box dus weten hoe ze moeten spelen, staat buiten kijf. Vanaf het begin worden de eerste muzikale tsunami’s over het publiek heen gespoeld. Ieder nummer voelt als een eigen soundscape en de zachtheid en fuzzyness worden moeiteloos afgewisseld met hardere en bijna dreigende intermezzo’s. De nummers lijken in elkaar over te lopen en vormen samen een warme alternatieve sound die doet denken aan Yo La Tengo, the Magnetic Fields of Luna.

De switch tussen de vocalen van Hugo en Julia zorgen voor een interessante dynamiek en zorgt voor een duidelijk onderscheid in de nummers ondanks dat die soms haast in elkaar over lijken te lopen.

Terwijl de trillingen van de bas doorkruipen in de lichamen van het publiek, creëert Vanity Box een sferische geheel, dat dan weer chaotisch en dan weer zacht aanvoelt. Ieder nummer zou een aparte soundtrack van een film kunnen zijn en het genre van deze film zou door de veelzijdigheid van de muzikaliteit niet eens zoveel uitmaken.

Het is jammer dat bij het laatste nummer de microfoon amper aanstaat waardoor de zang niet tot nauwelijks te verstaan is, maar de instrumentatie vult dit gat moeiteloos in.

En dat zoiets al lukt bij een derde liveshow, dat is iets wat het publiek zal onthouden van vanavond. Het voelde alsof we even aan het zweven waren onder de grond en dat is bijna magisch te noemen.