3times7 mag het massaal toegestroomde publiek als eerste gaan entertainen. Vooropgesteld: de muzikanten zijn hun instrument stuk voor stuk meester, dat is namelijk goed te horen. Helaas is de muziek van de groep als collectief te ingewikkeld om er een heel optreden lang ontspannen naar te luisteren. De ingewikkelde ritmes, moeilijke gezichten en improvisaties waar je soms weinig mee kunt, maken het tot een moeilijk verteerbare set. Er is ongetwijfeld publiek voor de muziek van 3times7, maar vanavond spreekt het de zaal niet aan.
DE KAT: de band scheurt, groovet en laat zich door niemand vertellen hoe dat moet gebeuren. Het inmiddels plaatselijk beroemde viertal smelt een keur aan stijlen feilloos om tot een heerlijke muzikale brij, die live toch echt het best tot zijn recht komt. Het was dan ook goed nieuws dat de band de tweede plaat live zou komen presenteren in Vera. Als DE KAT II net zo goed is als het voorgaande album, kan het alleen maar een mooie avond worden.
©
Jan Westerhof
Vervolgens: DE KAT. Vanuit het donker staren twee rode kattenogen het publiek indringend aan. De band stapt in het duister het podium op en begint rustig te spelen, klaar om het publiek in te pakken. De vier spelen zoals we dat van ze gewend zijn, met gevoel en met energie. Ook op de rustige momenten is deze energie te voelen - je merkt dat elk van de muzikanten er het liefst meteen weer vol ingaat. Deze onrust geeft de muziek een randje, het gevoel dat het op elk moment kan gaan exploderen. En dat gebeurt dan ook regelmatig.
De kracht van de band schuilt hem in het feit dat deze heren uiteenlopende genres feilloos samenvoegen tot een glad geheel. De onderlaag wordt immer gevormd door stevige bluesrock, maar daaromheen zweven invloeden van jazz, soul, surf en af en toe gewoon een goede bak lawaai. Gitaristen Erik de Vries en David Lamain staan als het ware te duelleren op het podium, de een nog beter dan de ander. Het mooie is dat de twee elkaar de ruimte gunnen, terwijl de ritmesectie glimlachend toekijkt. Ruimte voor ego’s lijkt er niet te zijn binnen DE KAT. Een toffe toevoeging aan de show vanavond is het grote kattenhoofd dat achter het podium hangt. De lichteffecten geven het geheel een driedimensionaal effect. Fijn voor de momenten dat er op het podium wat minder te zien valt, of wanneer je achterin staat en de band achter het publiek verdwenen is.
©
Jan Westerhof
Over de nieuwe plaat kunnen we kort zijn. Hij is minstens zo goed als wat DE KAT eerder uitbracht. Het recept voor de nummers is onaangepast gebleven en daar zijn we blij mee. De band doet soms denken aan een modernere, meer diverse en pittigere versie van The Shadows. De presentatie van het album gaat in elk geval gepaard met een hoop overtuiging en DE KAT kan aan het einde van de set rekenen op luid applaus en het bijbehorende gemiauw. Het best bewaarde geheim van Groningen is al lang geen geheim meer, en dat is maar goed ook.
©
Jan Westerhof
©
Jan Westerhof
©
Jan Westerhof
©
Jan Westerhof
©
Jan Westerhof
©
Jan Westerhof
©
Jan Westerhof