In de aflevering van De Spotifylijst Van… met Model Depose legde zanger Roeland van der Velde uit welke zangers hem inspireren. Als kind was hij al fan van Freddy Mercury - het nummer ‘Mercury’ van de vorige EP van Model Depose is opgedragen aan de Queen-zanger en andere voorbeelden. Chris Corner van IAMX is één van die voorbeelden. Het is de “expressieve en veelzijdige stem van Corner” die het ‘m doet voor Van der Velde, een stem zowel krachtig als fragiel, waarmee hij veel dramatiek kan uitdrukken.
Dat Van der Velde goed naar zangers als deze geluisterd heeft, wordt al duidelijk in de openingstrack Mayday, wanneer hij in de bridge een langgerekt As I hung up the phooone / You gave up on meeee laat horen. Het sleutelmoment van een nummer dat duidelijk maakt waar Model Depose naartoe wil op deze EP: strakke vierkwartstempo’s, bas en wavegitaar dragen de songs. Theatrale zang, synthesizers en rijke productie van Malte Lahrmann geven het geheel meer schwung en de inmiddels kenmerkende eighties sound. Drummer Tim Lechner zorgt voor een organische sound door analoog en digitaal te combineren. Een flinke verbetering ten opzichte van drumcomputer Nikita die de vorige EP nog van beats voorzag.
Het titelnummer is wat dat betreft het meest geslaagd: de zware drums, kille synths en melancholische gitaarnoten worden begeleid door teksten als Though it’s still dark outside / My head is still spinning / Spinning around again, in helder falsetto gezongen. Plotseling breekt Model Depose het af en is er alleen nog een kale pianomelodie te horen. Al het geweld komt vervolgens twee keer zo sterk terug in het slot van het nummer. Een geweldig dynamische track.
Jobbe Holtes en Casper Vellekoop zorgen op de EP nog samen voor de gitaarhooks die nergens te dik bovenop gelegd worden, maar de songs veel extra diepte geven. Vellekoop is inmiddels weg bij de band; hij gaf aan niet hetzelfde enthousiasme te voelen als de rest. Op Noorderzon gaf Model Depose de EP zijn première met de vijf overgebleven leden.
Die vijf leden hebben zeer verschillende achtergronden. Ze komen uit doom- en gothic metalbands, of experimenteerden juist met elektronische noise. Hun Spotifylijst gaat van Opeth en Porcupine Tree naar Tom Waits en Portishead. Artiesten die in bijna alles verschillen, behalve één aspect: ze denken over alles na. En dat conceptuele is ook de grote kracht van Model Depose, dat in de vier jaar dat het bestaat een sterk herkenbare eigen stijl heeft gevonden. Een retrogeluid weliswaar, maar toch fris. Een geluid dat het ook momenteel goed doet, getuige van het succes van bijvoorbeeld Thomas Azier, de in Berlijn woonachtige Nederlander die een overdonderende mix van electropop en dance serveert. De som der delen die het geluid van Model Depose vormt, staat als geheel dichter bij generatiegenoot Azier dan bij de afzonderlijke invloeden.
Het is dan ook de sterke dance-remix van het titelnummer door Paul David Heckhausen die de EP een passend einde geeft. Een remix die duidelijk maakt dat nóg meer electro Model Depose helemaal niet misstaat. Wat de plaat op het eind wel enigszins ontsiert is het al te zoetsappige refrein van ‘Beam of Light’: With a smile so soothing / Your eyes beam like a ray of light blijft Van der Velde maar herhalen. De enige keer dat de torenhoge ambities van de band omslaan in iets te veel effectbejag. Het is slechts een klein smetje op een veelbelovende EP die hopelijk veel deuren zal openen voor Model Depose. En nu op naar de Popronde.