ESNS12: Vondelpark's drone pop heeft je vanaf de eerste seconde in zijn greep

Een optreden waar niets op valt aan te merken

Nargiza Mamadazimova ,

Een jaar geleden stond Vondelpark tijdens Eurosonic op de Subbacultcha party in Galerie Sign te spelen. Dit jaar is hij gepromoveerd tot een officiële Eurosonic act in Simplon. De band grijpt deze kans met beide handen aan en stelt het publiek niet teleur.

CONCERT
Vondelpark, Eurosonic, Simplon Up, 13 januari 2012

MUZIEK
De drie mannen van het Britse Vondelpark maken muziek dat een homogene mix van postdubstep en postrock met triphop en experimentele elementen lijkt te zijn. De beats roepen associaties met Burial, de gitaren zijn dromerig en dronerig en doen denken aan The XX, de vocals zijn somnambulistisch en introvert. Laten we het drone pop noemen.

PLUS
Dat alles in de muziek van Vondelpark een sterk een geheel vormt, getuigt van samenhang en cohesie in de band. Je kan goed zien dat alle drie de bandleden zich helemaal inleven in de muziek die ze spelen. De energie zakt op geen enkel moment in, alle nummers worden op een constant kwaliteitsniveau afgeleverd en in één adem (op een uitzondering na). De ritmes en melodieën zijn hypnotiserend en repetitief, waardoor het catchy en dansbaar blijft. Samen past alles bij elkaar als stukjes van een 3D puzzel. De begeleidende visuals zijn perfect uitgekozen: in slow-motion oplossende rookpluimen. Alles bij elkaar is het net een geestverruimend muzikale ervaring die het aanwezige publiek graag ondergaat.

MIN
Geen. Alles klopt aan Vondelpark's optreden in Simplon. De muziek, de atittude, de visuals, het plaatje is compleet. Het enige wat als een soort van een storende factor gezien kan worden, is dat Vondelpark halverwege het optreden één rustiger nummer speelt. Dit kan gezien worden als een adempauze voor het publiek en de band, maar ook als een ruwe verstoring van een droom.

CONCLUSIE
Vondelpark weet de beste van twee werelden te combineren (namelijk postdubstep en postrock met triphop), samen met wat andere invloeden, zoals van New Order bijvoorbeeld. Toch is het geen allegaartje van genres, Vondelpark maakt er iets compleet eigens van. Drone pop verzonken in een melancholische sfeer, soms warm en vochtig als een zomernacht en soms juist mistig als een herfstochtend. Blijven stilstaan op deze ritmes terwijl je in de donkere zaal wordt overspoeld door rode lichten en visuals is onmogelijk. Het is alsof alle lichaam- en hersencellen op de muziek gaan resoneren. De term “music to take drugs to” wordt overbodig, Vondelpark's optreden is zelf een audio-visuele drug.


CIJFER
9