Publiekslieveling Racoon geeft vrijdag voor een uitverkochte Grote zaal in de Oosterpoort een gedegen concert zonder poespas. De Zeeuwse band, die inmiddels zijn sporen heeft verdiend, is af en toe wel erg routineus. Aan kwaliteit wordt echter niet ingeleverd.
Het gonst hevig in de uitverkochte Grote zaal van de Oosterpoort. Het is geen verrassing dat Racoon een volle zaal trekt. De Zeeuwen zijn al jaren populair op festivals, maken prettige pop-rocknummers die jong en oud aanspreken én het is alweer bijna twee jaar geleden dat ze Groningen aandeden.
Wat heeft de avond in petto? Zanger Bart van der Weide belooft dat ze een ‘leuke compilatie’ hebben geboetseerd voor vanavond, want, "ze kunnen natuurlijk niet alles spelen". Hij hoopt dat we er van genieten, en zo niet, dat is dan pech. Groot gelijk Bart.
Vanaf de eerste noot word je er weer aan herinnerd. Van der Weide is gezegend met een van de meest karakteristieke en mooie stemmen in Nederland. Groot bereik, perfecte uitspraak, volume en complete beheersing. De eerste paar minuten betovert Racoon de zaal, mede dankzij de lichtshow die onbedoeld een gigantisch silhouette van drummer Paul Bukkens op de zaalmuur projecteert. Een bijzonder gezicht.
Inmiddels bestaat Racoon al vijftien jaar en de routine die de mannen hebben is overduidelijk. Helaas kent die routine ook een keerzijde. Er wordt niet uit de band gesprongen, het is bij tijd en wijle zelfs wat gezapig. Het publiek kwebbelt er ook lustig op los. Racoon eist geen moment de aandacht van de hele zaal op.
Slechts een keer wordt er wat pit in gegooid als Van der Weide echt losgaat en schreeuwend een nummer afrond. "Soms moet dat even," zegt hij grinnikend. Daarmee knipogend naar de dagen van Vic’tem, een hardcoreband die bestond uit hemzelf en gitarist Dennis Huige.
Racoon speelt vanavond ongevaarlijk. Voor sommigen zal dit geen probleem zijn, de ander gaat echt de afwisseling missen en zal een TROS-gevoel voelen opkomen. Muzikaal uiterst bekwaam, een optreden dat als een huis staat, maar memorabel? Dat niet.