Destine heeft al veel bereikt in de vijf jaar dat ze bezig zijn. Vrijdag stonden ze samen met Room 94 en Attack! Attack! in Simplon. Shows van de poppunk/emocore band uit Tilburg met een contract bij Sony  hebben de gewoonte uitverkocht te zijn, maar de Grote Zaal van Simplon is verre van vol.

De avond wordt geopend door Room 94, een jonge 4-mans poppunk band uit de UK. Van de vier, zijn er drie familie van elkaar. Room 94 is duidelijk geinspireerd door bands zoals Paramore en All Time Low. Het begint allemaal wat langzaam, maar tegen het einde van zijn set heeft Room 94 de fans naar zijn hand gezet en wordt er luid geklapt en gejoeld na het laatste nummer. De band was vooraf aangekondigd als “the next big thing in pop punk”. Dat klopt aardig gezien de leeftijd van de jongens, die niet ouder zijn dan 20, en wat ze al hebben bereikt.

Attack! Attack! uit Wales is de tweede support-act. Vanaf het eerste nummer is het duidelijk dat de vier heren uit Wales een stuk volwassener zijn geworden de laatste tijd. Hun sound is voller en grauwer geworden. Het publiek reageert beter dan bij Room 94 en ook de zaal is voller dan bij de eerste act. Als zanger en gitarist Neil het publiek vraagt om zich te verdelen aan twee kanten van de zaal lijkt het alsof er een ‘Wall of Death’ aan zit te komen. Dat is niet het geval, want Attack! Attack! doet daar niet aan. In plaats daarvan legt hij uit dat er een ‘Wall of Love’ moet komen op zijn “GO!” Het publiek staat klaar, maar op Neil’s signal gebeurt er helemaal niks. Gitarist Ryan scheldt het publiek even uit, maar de band speelt door alsof er niks aan de hand is. Na een dik half uur is de band klaar, en na het gebruikelijke “We love you” en “Groningen, you’re the best” is het afgelopen. Nu is het wachten op Destine.

Destine wordt van het begin af aan getergd door problemen. Het geluid staat niet goed, waardoor Robin en Hubrecht nauwelijks te horen zijn. Het geluidsprobleem is bij Forget About Me, Destine’s derde nummer dan wel opgelost, maar nu blijkt dat Robin sowieso niet bij stem is deze avond, net zoals Laurens. Normaal is Destine een brok energie op het podium, maar dat lijkt ook te ontbreken. Een leuke afwisseling is dat ze Stay spelen met een gast-vocaliste. Voordat Destine aan hun club-tour begon, hebben de heren via sociale media een karaoke-contest georganiseerd. Per avond dat ze spelen is er een winnaar. Vanavond is dit Tamara, die aan het begin een tikkeltje nerveus lijkt, maar zodra de muziek begint meezingt alsof ze al jaren onderdeel is van de band. Halverwege de set krijgt Robin zijn ‘two minutes of fame’ als die een drumsolo mag spelen, wat een van de weinige hoogtepunten is van de avond, ondanks dat er een backing track meedraait.

Na meer dan een uur sluit Destine af met Thousand Miles, de nieuwste single, die ze “bijna waren vergeten.” Thousand Miles is het beste nummer tot dusver, maar na een kleine pauze komen de heren terug om Groningen nog te vermaken met twee nummers. Veel mensen zijn voor de encore al vertrokken en Simplon is nog maar half vol als Destine begint aan In The End. Stay wordt voor de tweede keer gespeeld en is de echte afsluiter. Tijdens de toegift klonk de band veel beter dan gedurende hun hele eerdere set, wat heel jammer is.

Een leuk avondje Simplon, maar dan mede dankzij een verassende performance van Room 94 en een stevig optreden van Attack! Attack!