Zaterdagavond 28 mei staat het ruim twintig jaar oude The Gathering voor het eerst in Vera. Op het optreden komt een zeer gevarieerd publiek af. De band heeft vele muzikale stromingen op haar naam staan en zorgt daardoor voor een veelzijdige avond.
Terwijl The Gathering zich voorbereidt, vult Vera zich met fans van het eerste uur, maar ook met kersverse nieuwe liefhebbers. Dat het publiek zo divers is, komt doordat de band al zo lang meegaat. The Gathering laat zich met een geschiedenis van verschillende bezettingen en diverse stijlen dan ook lastig in een hokje plaatsen. De band experimenteert graag: van metal tot progressieve rock met gothic invloeden en ook relatief ingetogen materiaal.
Deze combinatie van verschillende stijlen vloeit ook vanavond moeiteloos in elkaar over en komt in een goede mix aan bod. De samensmelting van geluiden en klanken dringt door de huid. Het engelengeluid dat uit het keeltje van huidig zangeres Silje Wergeland komt, staat soms haaks op het doordringende hardere geluid van de overige instrumenten. Daarnaast is er genoeg ruimte voor lange instrumentale stukken met veel verrassende elementen. Zo zorgt de toetsenist soms voor een lief melodietje terwijl de rest van de band vrij hard staat te rocken. Ze weten het allemaal tot een geheel te smeden.
Dankzij alle verschillende stijlen en melodieën verveelt het optreden dan ook geen moment. Zelfs Heroes For Ghosts, een spiksplinternieuw nummer van bijna elf minuten, doet het goed. Ondanks de lengte is er geen moment waarop de eentonigheid toeslaat. Het nummer begint met een bijna onheilspellend rustig intro, waarna Silje met haar stem het publiek hypnotiseert. Daarna komen er verrassende melodieën en lijnen bij, verandert het tempo en de instrumentale momenten maken de betovering af.
De variatie in het repertoire is ook terug te vinden in de band zelf. Voornamelijk Silje blijkt het stralende middelpunt. Hoewel ook zij slechts minimale interactie met het publiek heeft, lijkt ze als blikvanger wel volledig in haar element. Af en toe bedankt Silje het publiek of roept ze een kort zinnetje, terwijl de rest van de band het volgende nummer inzet. Deze houdt zich enkel bezig met de muziek. Bassiste Marjolein Kooijman lijkt naarmate het optreden vordert wel steeds meer te genieten en laat uiteindelijk ook een paar keer van zich horen.
De mannen ogen enigszins verlegen. Toetsenist Frank Boeijen en gitarist René Rutten ontwijken de priemende ogen van het enthousiaste publiek. Af en toe volgt er een verlegen glimlach als een nummer volledig naar wens uitpakt of er een groot applaus volgt. René’s broer Hans heeft misschien wel het best verstopte plekje op het podium. Niet alleen verschuilt hij zich achter zijn drumstel, maar dankzij het lichtplan zijn zelfs de drumstokjes met moeite te onderscheiden. Ondanks dat The Gathering al een paar decennia meegaat en uit allemaal ervaren muzikanten bestaat, lijkt ze verlegen door de enthousiaste reactie van het publiek. De goed gevulde Vera wil namelijk alleen maar meer.