Gemengd publiek met één liefde: Alamo Race Track

Rumoerig en vol Vera makkelijke prooi voor de Amsterdamse band

Tekst: Wymer Praamstra Foto's: André Eggens ,

Alamo Race Track doet al jaren op 'Eredivisie'-niveau mee in binnen- en buitenland. Zijn derde album Unicorn Loves Deer brengt de band weer eens naar Groningen. Eckhardt, met drie leden ook allen in Alamo Rack Track spelen, brengt het bijpassende voorprogramma

Rumoerig en vol Vera makkelijke prooi voor de Amsterdamse band

Alamo Race Track doet al jaren op 'Eredivisie'-niveau mee in binnen- en buitenland. Zijn derde album Unicorn Loves Deer brengt de band weer eens naar Groningen. Eckhardt, met drie leden ook allen in Alamo Rack Track spelen, brengt het bijpassende voorprogramma.

Eckhardt is Rik Elstgeest. Een humoristische vlotte prater die zodra hij begint te zingen zijn gevoelige kant prijsgeeft. Een tweede gitarist en een trombonist staan samen met Elstgeest op het podium om de beeldende liedjes te van het tot nu toe enige uitgebrachte album The Big Blue Yonder te spelen. De frisse liedjes zijn zomers, maar niet te springerig en vrolijk, maar ook herfstig en dan niet te zwaarmoedig. Met de luistermuziek krijgt Eckhardt, knap als voorprogrammaband, een goed volle zaal het grootste gedeelte van het optreden stil.

Alamo Race Track, de band rond zanger en songwriter Ralph Mulder is al drie albums lang een stabiele factor in de Nederlandse popscene. Met Birds At Home uit 2003 brak de Amsterdamse band door in binnen- en buitenland. Met het daaropvolgende album Black Cat John Brown diepte de band nog meer hun rock-kant uit. De titeltrack van dit album werd een enorme hit op youtube, met inmiddels meer dan 750.000 views. Alamo Race Track's nieuwste album Unicorn Loves Deer is veel meer een folkpop-album, met kleine liedjes en veel Fleet Foxes-achtige meerstemmigheid.


Alamo Race Track - Black Cat John Brown

Superlatieven schoten de Nederlandse pers tekort toen begin dit jaar het derde album van Alamo Race Track uit kwam. Vooral de vindingrijkheid in de liedjes, de perfecte balans tussen vrolijkheid en serieuzere zaken en dat snufje ‘raar’ wat de band zo kenmerkt werden geprezen. Niet voor niks had de band vijf jaar nodig om met de opvolger van Black Cat John Brown te komen. Niet dat in de tussentijd niks gebeurde, bassist Djurre de Haan floreerde solo als Awkward I en in 2010 werd de muziek bij een theatervoorstelling verzorgt.

Een uitverkochte zaal, zoals de band vaak in Frankrijk weet te presteren, is het vanavond niet, maar aan de diversiteit van het publiek is wel de kwaliteit van de band af te lezen. Alamo Race Track weet alle generaties op een of andere manier te raken en enthousiast te krijgen. Net als bij Eckhardt eerder is ook Alamo Race Track een vrolijke bende op het podium, maar de constante glimlachen en grappige praatjes tussendoor zorgen er wel voor dat sommige mensen in het publiek dit zien als een uitnodiging om lekker met elkaar te praten tijdens de nummers, een overbekend probleem maar helaas onoverkomelijk.

Het geluid was niet geweldig, er waren geen euforische momenten en er zaten in het spel zeker slordigheden. Maar door de enthousiaste performance, de interactie met het publiek en vooral de setlist die geen enkel slecht nummer kende weet Alamo Race Track met speels gemak Vera in te pakken. Unicorn Loves Deer is een album om te koesteren en oude hits als Black Cat John Brown en The Northern Territory zijn nummers die tijdloos geweldig zijn en Alamo Race Track een van de beste bands van Nederland maken.